Hippo en hyena's

Op dinsdagochtend was het bewolkt en koel toen we wakker werden. Niet echt het beste weer voor een damswim, maarja, het was nou eenmaal afgesproken. Eenmaal op de stallen hebben we de paarden gepoetst en hoofdstellen omgedaan. Het is mij weer gelukt om op Yakima te voulten (jaja, ik kan het nog :D en het kost me bijna geen moeite!) en daarna was het tijd om op pad te gaan. Toen we bij de dam aankwamen was het nog steeds bewolkt en niet erg warm, maar goed genoeg om toch het water in te gaan. Echt zwemmen konden we niet, want het was overal zo ondiep dat de paarden nog over de grond konden lopen, maar dat maakte niet zo veel uit, het was toch al heerlijk om met de paarden in het water te zijn. Yakima genoot er van en stond de hele tijd tot aan haar buik in het water met haar voorbeen het water op te spatten. Hierdoor spatte ze het water in haar eigen gezicht en steeds als dat gebeurde sprong ze geschrokken weg, raar paardje.. Na een aantal keer over en weer te zijn geweest zijn we terug gereden naar de stallen. Hier werd op de plaats van de nieuwe arena’s hard gewerkt en werden er struiken die daar stonden verbrand. Omdat de grooms hier druk mee bezig waren, hebben wij ze een handje geholpen door de stallen uit te gaan mesten en het water te verschonen, zodat zij dit niet meer hoefden te doen. Het was zwaar werken (ik heb het water gedaan, en die emmers zijn verschrikkelijk zwaar!) maar de grooms waren er erg blij mee. Na al het werk konden we terug naar bushcamp.
Om half 4 zouden we op game drive gaan met Shannon, maar toen wij al in Fugly zaten te wachten was ze er nog niet. Uiteindelijk heeft het ongeveer een half uur geduurd voordat ze er was en we konden vertrekken. Toen ze Flugly startte bleek dat er niet genoeg benzine in zat, dus moesten we naar de werkplaats om dat te halen, maar heel veel konden we daar niet krijgen. Vervolgens bleek ook nog dat de koppeling van Fugly het niet meer goed deed en het schakelen hierdoor moeilijk ging, maar ondanks dit alles zijn we toch op pad gegaan. In de hoop dat Fugly er niet onderweg opeens mee zou stoppen. Als eerste zijn we naar Warthog dam gegaan, die verbazingwekkend leeg was. Bijna geen water en ook de kleine krokodil was niet meer te vinden. Daar zijn we dus ook weer vrij snel vertrokken. De volgende plaats was Snare dam, waar Dando de hippo verblijft. We hadden geluk dat de zon langzaam onder begon te gaan, en hij dus vrij actief was. Hij heeft een aantal keer met zijn bek wijd open met het water gespat en hij liep door een groot deel van de dam heen. Super om te zien! Na hier een lange tijd van genoten te hebben zijn we verder gegaan en via Steve’s tree en Steve’s pan naar de N1 gereden. Onderweg kwamen we nog sporen van leeuwen tegen die we even gevolgd hebben, maar ze waren ongeveer een dag oud, dus de leeuwen konden al weer een eind verder zijn. Toen we over de N1 reden en om ons heen schenen (het was al lang donker) zagen we opeens ogen die op ons af kwamen. Bleken het 3 hyena’s te zijn die duidelijk op missie waren. Een tijdlang hebben we ze kunnen volgen, tot ze in de richting van de huizen verdwenen. Maar niet getreurd, want een klein stukje voor ons kwam een jonge hyena aan die onder een boom iets op stond te eten. Een hele tijd hebben we hiervan kunnen genieten, tot ook die hyena verdween. We reden verder over de N1 en een klein stukje verder zagen we nog 2 hyena’s, het was duidelijk een hyena-feestje daar! Maar omdat deze wat meer in de beschutting liepen en we er al een hoop duidelijker hadden gezien, besloten we verder te rijden. Maar nog iets verder, bij het hyena hol, zagen we opeens de moeder hyena met haar twee babies. Eén van de twee was bijna constant aan het roepen en we hebben hem zelfs even horen lachen! Supertof! Na heel wat geroep en gekrijs van de babies ging de moeder liggen en mochten ze bij haar drinken. Dat was wel zo mooi om te zien :D Uiteindelijk hebben we lang bij de hyena’s gezeten terwijl we toekeken voordat we verder reden naar de bushcamp. En we hebben het gehaald, ondanks alles is Fugly niet uit elkaar gevallen.

Op woensdagochtend zijn we naar de stallen gegaan, waar we een obstakelparkoers zouden krijgen. Terwijl wij de paarden klaarmaakten heeft Shannon alles opgezet en toen konden we beginnen met warmrijden. Ik reed natuurlijk op Yakima, al verwachtte ik wel dat ze sommige dingen eng zou vinden. Want er was niet alleen het parkoers met allemaal enge dingen zoals hindernissen, plastic tassen en dangertape, maar ze waren tegelijkertijd ook bezig om de arena af te breken. Dus terwijl wij aan het rijden waren, werd overal om ons heen het hek uit elkaar gehaald, gepaard met herrie en onverwachte bewegingen. Heel eng dus voor een paard als Yakima. Gelukkig wist ik haar voor het rijden van het parkoers al wel gerust te stellen, dus ze ging er best relax in Het parkoers bestond uit: eerst een bak water met appels, wij moesten van ons paard af en met onze mond een appel pakken, daarna een bord met poedersuiker er op waar smarties in verstopt waren en daar moesten we met onze mond een smartie in zoeken, vervolgens een bord met marshmallows die we op moesten eten en als laatste een bord met een wortel voor het paard. Daarna moesten we weer op ons paard klimmen en stonden er twee pionnen met in de eerste een zweep, die moesten we pakken en naar de tweede brengen. Vervolgens palen waar we omheen moesten slalommen, dan twee kleine hindernisjes, vervolgens een touw waar we onderdoor moesten rijden (hing nog best laag) en als laatste de ‘tunnel of doom’. Dit was een smal paadje waar we doorheen moesten, met aan weerszijden plastic tassen, dangertape, hoge pionnen en op de grond lag een touw gekronkeld. Al deze obstakels waren natuurlijk een hele uitdaging voor de bange Yakima. Daarom heb ik het ook heel rustig aan gedaan de eerste keer en mocht ze alles op haar gemak bekijken. De appels probeerde ze er samen met mij uit te pakken, de wortel kreeg ze bijna niet te pakken, de zweep die ik moest pakken was doodeng, de palen konden bijten, net zoals de hindernissen, en je denkt toch niet dat ze onder het touw door wilde? De tunnel of doom was helemaal not-done en samen met Shannon heb ik haar er doorheen moeten slepen ongeveer, maar ze is wel gegaan! Na dit test rondje zijn we op tijd gegaan en degene met de snelste tijd zou iets winnen. Ik had sowieso niet de ambitie om te gaan winnen met mijn bange paardje, dus begon ik heel rustig. Maar Yakima leek na die eerste rond het spelletje door te hebben, want ze ging als een speer. In galop tussen de palen door, daarna zonder weigeren over de hindernissen, in draf onder het touw door en met maar een klein beetje extra aanmoediging van mijn zweepje door de tunnel of doom. Toen in een volle galop door de finish en zo hebben we gewonnen! Ik ben zo trots op mijn kleine meisje :D Ik denk stiekem dat ze me toch nog wel herkende, want ze heeft nu al heel veel vertrouwen in me en wil dit soort dingen graag voor me doen. Dus we zijn nog steeds een echt team, ik en mijn allerliefste paardje…
’s Middags zijn we weer op game drive gegaan en zijn in de richting van Steve’s tree gereden omdat we daar een dag eerder leeuwensporen hadden gevonden. Vanaf de pilon road kwamen we door een riverbed heen en vonden daar vrijwel meteen nieuwe sporen, die een stuk verser waren. Dit betekende dat de leeuwen daar vanochtend moeten hebben gelopen. We hebben het blok rond gelopen, maar halverwege zagen we dat de leeuwen waren overgestoken naar een ander blok. In dat blok lagen Steve’s pan en een riverbed, dus de kans was groot dat ze bij Steve’s pan zijn gaan drinken om daarna in het riverbed te gaan liggen voor de rest van de dag. Eenmaal bij Steve’s pan aangekomen hebben we wel wat sporen gevonden, maar helaas geen duidelijke aanwijzing voor waar de leeuwen precies waren. Het enige wat e vermoedden was dat de leeuwen in de richting van ‘Nhtabe zijn gegaan, waar wij dus niet mogen komen. De leeuwen hebben we dus niet gevonden, maar we weten in ieder geval dat ze in de buurt zitten. Wat we wel veel hebben gezien zijn kudu’s, grote, mannelijke kudu’s. Dit blijven toch de mooiste antilopen om te zien.

Gisterenochtend zijn we met Traci op game drive gegaan. Hierbij zijn we naar Warthog en Snare dam gegaan, waarbij we de hippo weer hebben gezien. Helaas was hij minder actief dan de vorige keer en het grootste deel van de tijd zat hij onder water. Verder hebben we hetzelfde rondje als de avond er voor gedaan in de hoop toch nog iets van de leeuwen op te pikken. Helaas was dit niet het geval. Wat we wel vonden waren twee ground hornbils! Een erg zeldzame soort, dus dat was ontzettend leuk om die te zien! Verder verliep de game drive wat stilletjes met af en toe impala’s en wrattenzwijnen.
Na de game drive zijn we naar de stallen gegaan waar we wat bareback hebben gereden in de kleine arena, omdat ze de grote arena’s al bijna helemaal uit elkaar hebben liggen. Yakima was een ster en ze liep zo relax dat ik het zelfs nog gewaagd heb om een mini-sprongetje met haar te nemen. Ik ben er vier keer overheen gegaan en geen enkele keer heeft ze ook maar getwijfeld of geweigerd, ik ben trots op mijn kleine meisje :) Na het rijden hebben we een lesje EHBO bij paarden gehad waarbij we bandages moesten leggen, melasse in de mond moesten spuiten en zo nog wat meer kleine dingetjes moesten oefenen. Aan het einde van deze les hebben we Hopes bandages verwisseld en heeft Shannon ons nog eens uitgebreid Hopes hele verhaal verteld. Respect voor dat kleine paardje voor wat een vechter ze is. En ze ziet er nu fantastisch uiten houdt er van om door haar paddoc te galopperen.
Na dit alles konden we terug naar Bushcamp waar Glen een braai voor ons had gemaakt. Erg lekker en vooral erg gezellig.

Vanochtend zijn we weer op trail gegaan met Shannon. Yakima liep weer heerlijk en had er zin in, wat resulteerde in een aantal flinke uitgestrekte galopjes, bokken en gekke sprongen als ze weer eens ergens van schrok. De rest van de paarden was net zo energiek, want er werd af en toe flink gerend en er doken er een paar de bosjes in. Gelukkig kon iedereen deze hyperactieve paardenhumor wel waarderen. Aan het einde van de rit kwam Shannon naast me rijden en vroeg me of ik wel lekker had gereden ondanks dat Yakima af en toe wat lastig deed. Ik had alleen maar een brede grijns op mijn gezicht en zei dat ik heerlijk had gereden. Hierop zei Shannon: ‘you really always feel safe on her hey?’. Mijn antwoord was ja. Natuurlijk was het ja, ik vertrouw mijn paardje ondanks alles volledig. Zij vertrouwt mij, dus waarom zou ik haar niet vertrouwen? Zelfs als ze bang is en onverwacht wegspringt, of wanneer ze er opeens als een gek vandoor probeert te gaan, zelfs dan vertrouw ik haar nog volledig.
Na de rit heb ik Yakima afgespoten, laten rollen en daarna naar haar paddoc gebracht. Vervolgens zijn we met zijn alleen naar Sleepers gegaan om daar te lunchen, omdat we vanavond niet uit zullen gaan. Dit weekend is er een groot verjaardagsfeest van Dave bij Klaserie Dam, en daar zullen we de zaterdag en de zondag doorbrengen. En dan zou het te veel worden om ook nog eens vanavond uit te gaan. In plaats daarvan gaan we vanavond de bush in om de zonsondergang te zien en te luisteren of we de leeuwen kunnen horen. Wordt dus weer een goed weekend!