Warme dagen

Woensdag was een erg mooie dag. Erg warm, zo’n 35 graden, dus helemaal perfect om de bergen in te gaan en daar wat verkoeling te zoeken. We zijn met Dave zijn auto gegaan, want hij heeft banken in zijn bakkie dus dan konden we lekker relax zitten. Tijdens de rit werden er al camerabeelden gemaakt en één van de studenten moest een cameraatje op haar voorhoofd binden om de hele rit richting de bergen te filmen. Als eerste zijn we naar de picknickspot gegaan, waar we moesten gaan zwemmen. Gelukkig was het water in vergelijking met anderhalve week geleden een heel eind opgewarmd en was het prima om in te zwemmen. Een aantal mensen moesten met de swing het water in slingeren, andere moesten van rotsen af springen en we moesten gewoon rondzwemmen. De stroming was erg sterk, dus het was een flinke workout, maar het was heerlijk om in het koude water te zijn op zo’n hete dag! En daarbij blijft het gewoon machtig om hier te zwemmen tussen de hoge bergen en prachtige natuur. De picknickspot is samen met de watervallen de mooiste plek die ik ooit gezien heb. Na het zwemmen konden we in de zon lekker opdrogen en daarna heeft Dave een braai voor ons georganiseerd. Erg lekker en fijn om te kunnen eten nadat we zo druk bezig waren geweest in het water. Terwijl we bij de braai zaten moesten we leuk en grappig zijn voor de camera’s, maar dat was nog best moeilijk! Het is niet moeilijk om een leuke tijd te hebben, maar om het te uiten met een camera op een paar centimeters van je gezicht is best lastig. Maar gelukkig hebben we toch nog leuke beelden kunnen maken!
Vervolgens was het tijd om naar Mariepskop te gaan. Het was al na 3 uur en om 3 uur zou de gate sluiten, maar gelukkig wisten we dit keer hoe we de gate zelf open moesten breken. Samen met Shannon en Dave heb ik de gate open gekregen en toen konden we verder naar de top. Eenmaal op de Mariepskop hebben we eerst van het uitzicht genoten en daarna moest er weer gefilmd worden. We moesten een stukje lopen en klimmen en op deze manier op een uitstekende rots terecht komen. Anderhalve week geleden had ik dit stuk ook al geklommen, maar toch bleef het spannend. Want als je je hier verstapt en je niet vasthoudt (de rotsen waar je op loopt zijn maar enkele tientallen centimeters breed), dan val je een paar 100 meter naar beneden en is het gegarandeerd je einde. Goed vasthouden aan de planten aan de zijkant dus! We zijn met zijn allen veilig aangekomen en zijn op de rots gaan liggen om recht naar beneden te kunnen kijken. Ik heb geen hoogtevrees, maar deze hoogte maakt wel een beetje duizelig. Toen net alle beelden geschoten waren en we terug wilden gaan klimmen, riep de student die achter was gebleven (die had hoogtevrees en dan is deze rotspunt niet zo’n goed idee) dat er een auto aan kwam. Aangezien wij hartstikke illegaal boven waren knepen we hem wel even. Het bleken een man en een vrouw te zijn en de man was de beheerder van de Mariepskop en Picknickspot. Hij was op zijn zachtst gezegd niet blij dat wij hier waren en we kregen flink wat gevloek en beschuldigingen over ons heen. Snel zijn we met zijn allen terug geklommen om met de man te gaan praten. Natuurlijk wist Dave er weer goed op in te praten en voor de zoveelste keer heeft hij ons er uit gered. Uiteindelijk heeft hij zelfs contactgegevens met de man uitgewisseld om mogelijk een samenwerkingsverband aan te gaan voor zijn barefoot safaris bedrijfje. Die jongen is een held! We zijn uiteindelijk achter de beheerder aan naar beneden gereden en konden op deze manier eindelijk een keer legaal door de poort heen. Erg grappig hoe dit soort dingen hier uiteindelijk allemaal goedkomen!
Toen we Werner (de cameraman) afzetten bij zijn huis hebben we gelijk een deel van het filmpje wat hij al in elkaar geknutseld had van de dag eerder bekeken. Ondanks dat het ruwe beelden waren zag het er al heel goed uit! Dus ik ben heel erg benieuwd naar het volledige filmpje!
’s Avonds hebben we een braai gehad en daarna konden we eindelijk naar bed.

Op donderdagochtend liep ik naar het huis om te wachten tot we weg zouden gaan, toen ik Traci met een dolblij gezicht tegenkwam. In haar handen hield ze één half opgekouwde schoen en een nog volledige schoen. Bleek dat de tuinmannen deze hadden gevonden achter de waterhole. Dit waren de schoenen die de hyena’s hadden meegenomen van de kamer van mijn buren. Nu missen we nog maar één schoen! Fijn dat is tenminste is teruggevonden :P Na deze vondst zijn we naar de hide bij Jejane Dam gereden en daar zijn we afgezet om te kijken of we wat zouden zien. Glen had namelijk geen tijd om ons game drive te nemen, en daarbij was het wel erg heet om in de volle zon in Fugly te zitten (weer 35 graden ongeveer). We hadden onszelf nog niet eens fatsoenlijk in de hide gesetteld en toen kwam er al een hyena aanrennen om te gaan drinken. En niet alleen om te drinken, maar ook om een bad te nemen in het water! Erg leuk om te zien :D In de anderhalf uur dat we in de hide hebben gezeten kwam de ene na de andere hyena aanlopen om in de Dam te gaan liggen om af te koelen. Wij hebben ons dus niet verveeld! Het is ongelooflijk om te zien hoe veel hyena’s er op het moment in Jejane zijn, we zien ze bijna wel iedere dag. Waarschijnlijk komt dit omdat er bijna geen leeuwen meer zitten, naar schatting nog maar 3. De hyena’s hebben nu dus vrij spel!
In de middag hebben we op bushcamp rondgehangen omdat het veel te warm was om iets te gaan doen. Ik heb mezelf in onze kamer opgesloten om me te verstoppen voor de hitte en heb lekker gedoucht, een deel van mijn blog geschreven en een aantal afleveringen van mijn serie gekeken. Niet verkeerd om zo’n rustdagje te hebben met dit weer!
Aan het einde van de middag, toen het wat af begon te koelen, zijn we toch nog naar de stallen gegaan voor een avondtrail. En ook dit zou weer gefilmd worden. Ik reed op mijn Yakima en was erg benieuwd hoe ze het zou doen met Werner die met de camera in zijn hand rond de paarden zou lopen. Al snel bleek dat ze er helemaal niks aan vond, want we waren de Wildlife Estate nog maar net in en ze schrok al verschrikkelijk en begon te dribbelen. Het duurde even, maar toen kreeg ik haar weer terug en ontspannen. Een stukje verderop liep Werner van de achterkant van de paarden naar de voorkant, en hierbij sprong hij per ongeluk half in een bosje. Hier schrokken alle paarden van en Yakima dus ook weer. Dit keer kostte het mij gelukkig minder moeite om haar weer gerust te stellen. Tau had het er wat minder goed vanaf gebracht, want die was met een grote sprong over een stel struikjes heen gesprongen en stond 2 meter van het pad af naar ons te kijken. Het was dus nog een hele klus om hem weer de bosjes uit te krijgen! De derde keer dat we langs Werner moesten lopen deed Yakima het prima, het was alsof ze zei “Als jij zegt dat het goed is dan is het ook goed”. Hierna is ze ook geen enkele keer meer bang geweest. De zon was tegen die tijd al onder gegaan en de maan kwam langzaam omhoog. Hij was helemaal oranje gekleurd door het stof, wat een heel mooi beeld gaf. Op het pad richting first dam moesten we eerst van Werner af lopen in de richting van de maan, vervolgens omdraaien en terug in zijn richting lopen om dit shot ook van de voorkant te krijgen. Aangezien ik de achterste in de rij was, kwam ik bij het omdraaien voorop te lopen. Traci zei meteen dat ik een ander paard maar voor moest laten gaan omdat Yakima nooit voorop zou gaan lopen en al helemaal niet als Werner daar zou staan. Maar het tegendeel bleek waar. Na een klopje op haar hals en wat bemoedigende woorden liep ze zonder op of om te kijken naar Werner toe, mijn kleine held! Toen ik het met Traci over deze dappere actie had kwam Traci met de mooie woorden: “She’ll do anything for you, she must love you so much”. Erg leuk om te horen te krijgen natuurlijk :D Halverwege second dam hebben we een pauze genomen en hierin heeft Werner foto’s gemaakt van ons op de paarden in het maanlicht. Ik heb mijn foto nog niet gezien, maar schijnbaar zijn alle foto’s heel mooi geworden, dus ik ben benieuwd! Na deze pauze zijn we terug naar de stallen gereden waar we de paarden op stal hebben gezet en daarna terug naar bushcamp zijn gegaan.

Vandaag zou de warmste dag van de week zijn (klopt ook, het was 40 graden in de middag), dus werd er besloten om niet naar de stallen te gaan, maar in plaats daarvan een dagje bij het zwembad door te brengen. Dit betekende dus eerst uitslapen (ik was om half 7 al wakker…) en daarna de hele dag relaxen. Bij het zwembad hebben we eerst in het zonnetje scrabbel zitten spelen, en daarna was het tijd om wat te zwemmen, zonnen, lezen en niksen. Heerlijk! Rond 2 uur kreeg Traci echter genoeg van het niks doen, dus besloten we om nog naar Jejane dam te rijden om te kijken of er nog iets zou komen drinken. We waren net op tijd, want we konden nog net zien hoe een olifant stond te drinken en daarna weg liep. Verder hebben we alleen wrattenzwijnen en velvet monkeys gezien. Hierna zijn we terug naar bushcamp gegaan.
En nu zit ik op bushcamp lekker verder te relaxen. Vanavond blijven we waarschijnlijk hier omdat een deel van de familie komt, dus ik denk dat we weer een braai krijgen. En dan vertrekken we morgenochtend rond half 10 naar het Rocking for Rhinos festival. Dit is een tweedaags festival om geld op te halen tegen de jacht op neushoorns. Ik ken geen enkele band die er komt spelen, maar dat maakt niet uit, misschien ontdek ik nog wel wat leuke bandjes :) En het grootste deel van Hoedspruit zal op het festival zijn, dus dat wordt erg gezellig! Zo veel zin in :D


Ps. Foto’s uploaden op deze blog lukt op het moment niet, vandaar dat ik nog nergens foto’s bij heb staan. Mocht het een keer verbeteren ga ik wel foto’s posten, maar ik kan niet garanderen dat dat gaat lukken.