Groen

Groen, overal wordt het langzaam groen. Bomen beginnen kleine groene blaadjes te krijgen, en tussen al het grauwe droge gras komen felgroene plukjes naar boven. Het is ongelooflijk om te zien hoe snel het gaat, een week geleden hadden alleen de knobthorns nog maar wat groen, maar nu begint alles tot leven te komen. Dagelijks is er een verandering te zien, de bush wordt dikker en levendiger. Vogels die al in geen maanden gezien zijn komen terug en de insecten vliegen vrolijk in het rond. En over niet al te lange tijd kunnen we allerlei babydieren verwachten. De bush is zo verschrikkelijk mooi nu…

Op vrijdagochtend zijn we weer naar de stallen gegaan, waar Lorena, Anna, Nicola en ik op trail zijn gegaan. Ik besloot op Lui te gaan, omdat hij de vorige keer zo vervelend was en ik daarom vond dat ik hem nog eens moest rijden buiten. Dit keer reed ik voorop en hij was perfect. Hij was actief en hield alles in de gaten, maar dat was alleen maar fijn. Ook in de draf was hij ontspannen en luisterde hij naar me, probeerde niet onder me uit te rennen of te bokken. Fantastische rit geweest dus.
Na deze rit begon de zon wat door te komen, dus besloot ik eindelijk te doen wat ik al heel lang van plan was, maar waar ik mee moest wachten omdat het steeds bewolkt was, en dat was een fotoshoot met Yakima in mijn jurkje. Eerst ben ik zonder zadel wat met haar gaan rijden en als laatste nog in een behoorlijke galop door de bak gecrost. Hierna hebben we het hoofdstel af gedaan en wat foto’s gemaakt van mij op haar rug zonder tuig. En als laatste gewoon foto’s van mij en Yakima op de grond. Volgens mij vond Yakima het ook wel leuk dat er zo met haar gespeeld werd, want ze volgde me netjes door de bak en werkte overal aan mee (misschien ook omdat ik een appel in mijn hand had…). Na deze fotoshoot heb ik Yakima in haar paddoc gezet en zijn we terug naar de bushcamp gegaan.
’s Middags hadden we rust en ik heb heerlijk series zitten kijken in de keuken, want het was weer warm genoeg om lekker buiten te zitten. Aan het einde van de middag hebben we ons klaargemaakt om naar Jandré te gaan. Hij had ons uitgenodigd voor een housewarming party bij hem thuis, met gezellige mensen en een braai, dus daar wilden we wel graag naartoe. Het was in Kampersrus, een klein half uurtje rijden van Hoedspruit, aan de voet van de mountains. En wat heeft hij een gigantisch huis! Een grote keuken, meerdere slaapkamers en badkamers, een bar, en een zwembad in de tuin. Geen verkeerde plaats om te wonen, en ook geen verkeerde plaats om een feestje te houden. De braai was ook erg lekker en het hele feestje was gezellig. Dus het was weer een goede avond geweest :)

Op zaterdag hadden we de tijd om lekker bij te komen. Ik heb mijn tijd maar weer eens besteed met opruimen, laptoppen en lekker in de keuken zitten, want we hadden gelukkig weer een warme dag. Aan het begin van de middag hoorden we opeens een hoop gekraak in de bosjes en zagen we dat er een olifant aan kwam lopen. Hij kwam gezellig bij de waterhole staan om te drinken en wat met het water te spelen. Helaas bleef hij niet heel erg lang bij de waterhole, maar bleef wel in de buurt in de bosjes hangen, waar we hem een grote boomwortel uit de grond zagen trekken die hij rustig op at. Erg leuke sighting dus!
In de middag zijn we op game drive gegaan omdat er twee nieuwe studenten aan waren gekomen. Eerst zijn we opa Jim en Iris op gaan halen, en daarna zijn we in de richting van Steve’s Pan gereden. Toen we nog op de N1 waren spotten we al onze eerste olifanten. Met voorop een grote bull met gigantische slagtanden. De grootste olifant die ik ooit heb gezien en zelfs de familie Thomson was er van onder de indruk, goed begin :) Hierna waren we bij Steve’s Pan en toen we in de hide zaten kwam er een hele breeding herd olifanten aanlopen om te drinken. Ook helemaal niet verkeerd dus :) Helaas besloot de herd niet lang te blijven hangen en na snel gedronken te hebben zijn ze weer in de bush verdwenen. Wij zijn ondertussen verder gereden naar een hoger gelegen gebied waar we hoopten een mooie zonsondergang te gaan zien. Gelukkig waren we er op tijd en konden we van een prachtige zonsondergang genieten. Ondertussen hebben we alle koelboxen uitgepakt voor ons diner in de bush. Met borden vol met hapjes zijn we op de weg gaan zitten en hebben we lekker zitten kletsen, lachen en van de omgeving genoten.
’s Avonds ben ik lekker in het huis gaan zitten om Xfactor te kijken. Erg gezellig en ik ben er achter gekomen dat Traci met Xfactor net zo erg is als dat mannen zijn met voetbal. Toen haar favoriet er uit ging begon ze bijna te stampvoeten. Na Xfactor heb ik nog anderhalve film gekeken en daarna was het opeens heel laat en wilde ik toch wel naar bed. En ik was net op tijd, want toen ik in bed lag hoorde ik in de verte donder aankomen. Ik ben dus lekker wakker gebleven en heb naar de onweer liggen kijken en luisteren. Tot ik rond een uur of 3 zo moe was dat ik toch in slaap ben gevallen.

Op zondagochtend heb ik lekker in het huis zitten relaxen toen Dave naar me toe kwam om te vragen of ik mee wilde naar de Picknickspot. Dat is natuurlijk altijd leuk, dus ik heb snel mijn spullen bij elkaar gegraaid en ben mee gegaan. We zijn met Dave’s nieuwe landrover gegaan. Een oud ding, een beetje hetzelfde idee als Fugly, maar dan compleet gesloten. Het zou de eerste keer zijn dat hij er mensen mee vervoerde, dus we moesten maar hopen dat het goed zou komen. Nou, zoals iedereen al verwacht had, kwam het niet helemaal goed… onderweg kwamen we er achter dat we een lekke band hadden, maar die konden we onderweg niet wisselen, dus moesten we om de 5 á 10 minuten stoppen om die band opnieuw op te pompen. Frankie en Lester waren met ons mee en besloten dat ze graag op het dak van de landrover zaten. Leuk idee, maar niet als Dave achter het stuur zit. We zijn in een rotgang door plassen gereden, en vlak onder takken door die over de weg hingen. Terwijl wij zaten te hikken van het lachen hoorden we van boven op het dak alleen maar gevloek komen. Bij de volgende ‘pompstop’ kwamen Lester en Frankie van het dak af, en Frankie zat vol met bloed en krassen op zijn armen en voorhoofd. Oepsie… Lester was schijnbaar beter in bukken, want hij had geen schrammetje. En dat terwijl Frankie nog zo’n 5 minuten nodig had om alle doorns uit zijn armen te trekken. Maar we hebben wel lol gehad!
Toen we eenmaal bij de picknickspot waren begon het al… regen. En donder. En kou. Fijn begin.. Niet dat dat ons tegen zou houden, dus we zijn bij het overdekte stuk gaan zitten en hebben een kampvuur gemaakt. Toen het weer even droog was zijn we naar het water gegaan en hebben ons daar vermaakt. De jongens zijn gaan zwemmen en van de swing gegaan, de meiden besloten dat het daar toch iets te koud voor was en hebben zich vermaakt met kijken. Hierna hebben we lekker gebraaid en bij het kampvuur gezeten tot het begon te schemeren en we toch maar naar huis moesten.
Op de bushcamp hebben we nog een film gekeken. Of ja, gekeken… Ik was zo moe van de nacht ervoor dat ik tijdens de eerste 10 minuten van de film in slaap ben gevallen en pas wakker werd toen de film was afgelopen. Vervolgens ben ik in bed gecrasht en daar als een blok in slaap gevallen.

Op maandagochtend zijn we op trail gegaan. Omdat we met cliënten waren moest ik op Lui rijden en heb met Shannon voorop gereden. Ondertussen hebben we lekker gekletst en het was een heerlijke trail :) onderweg hebben we nog zebra’s, waterbokken en kudu gezien, dus ook dat was erg geslaagd! Na deze trail heb ik Twin gelongeerd, wat niet helemaal vlekkeloos ging. Hij had veel te veel energie, en door het rennen gleed hij steeds een beetje uit waardoor hij alleen maar nóg harder ging rennen. Ik heb zo’n 10 minuten alleen maar zachtjes “hooohoo” staan zeggen, tot hij uiteindelijk terug kwam en begon te luisteren. Gelukkig hebben we de longeersessie toch nog goed kunnen eindigen.
Hierna ben ik naar Erin gaan kijken die Jessie aan het rijden was om foto’s voor haar te maken. Na een tijdje vroeg ze me of ik ook nog een paar hindernisjes wilde nemen met Jessie, zodat zij wat foto’s van mij kon maken. Jessie was precies het tegenovergestelde van wat ze op donderdag was, ze was nu enorm onrustig en hing enorm in mijn hand. Ik heb dus ook maar een paar kleine hindernisjes genomen en heb het daarna geëindigd, want het zou oneerlijk zijn om met haar verder te rijden als ze zo gespannen was.
Na deze dag op de stallen hebben we boodschappen gedaan en zijn daarna terug naar bushcamp gegaan. Toen ik net schoongedoucht achter mijn laptop wilde kruipen, kwam Traci de kamer binnen stormen om te zeggen dat er een leeuw gevonden was en of we mee wilden gaan om te gaan kijken. Ik ben in mijn pyjama in Fugly gesprongen en toen konden we op weg. We zijn in een noodvaart naar de andere kant van Jejane gereden, op de Vianna kant, hoog langs de pilon drive (en met noodvaart bedoel ik ook echt heel snel, in de vierde versnelling! (voor degenen die Fugly niet kennen, dat is ongeveer onmogelijk)). Traci reed, moest ondertussen de radio vasthouden, ik moest op de kaart kijken waar we heen moesten en voor Traci schakelen. Onderweg zijn we nog bijna de bush in gecrasht omdat Traci te snel ging en uit de bocht schoot. En uiteindelijk was het allemaal voor niks, want die leeuw hebben we niet gevonden… Toch was het een erg leuke poging!
’s Avonds zaten we in het huis tv te kijken toen er een grote onweersstorm over ons heen trok. Bliksem en donder vlak na elkaar en de stroom die ondertussen uitviel. Ik heb genoten :D

Nou, dat de bliksem was ingeslagen dat hebben we gemerkt, want we hebben de rest van de maandagavond en een groot deel van de dinsdag zonder internet gezeten. Blijkbaar was de bliksem ingeslagen in de internetantenne, en zoal het gaat in ZA, wordt zoiets niet zo snel vervangen..
Op dinsdag besloten we stallen en bush om te draaien en in de ochtend de bush in te gaan om weer op zoek te gaan naar de leeuw. We hebben iedere weg in de top van Jejane afgereden, maar hebben de leeuw niet kunnen vinden. Wel hebben we een hoop plainsgame gezien zoals zebra, giraf, impala, wildebeest en wrattenzwijnen. En daarnaast kwamen we ook nog de kudde buffels tegen. Dus ondanks dat we de leeuw niet hebben gevonden was het toch nog een geslaagde game drive! Toen we terug richting bushcamp reden via de fenceline langs het spoor, lag er een grote boom op de weg. Precies in een riverbed, dus we konden er niet omheen, en terugrijden zou behoorlijk lang zijn en daar hadden we niet zo veel zin in. Dus stuurde Shannon ons allemaal Fugly uit en zij zou dwars door de boom rijden. Erg dapper, want het was een grote knobthorn. Het enige geluk dat ze had was dat ze aan de rechterkant zat, en dat de boom aan de linkerkant van de weg lag, dus zij zou waarschijnlijk niet geraakt worden. Ze heeft wat vaart gemaakt en is de boom in geschoten. Hier bleef ze hangen, maar Fugly zou Fugly niet zijn als ze het zomaar op zou geven. Dus met flink wat gas is Shannon uiteindelijk toch dwars door de knobthorn heen gereden, zoiets kan alleen in Hoedspruit…
In de middag zijn we naar de stallen gegaan, waar we in de arena hebben gereden. Omdat Yakima al in een middagles moest lopen, moest ik op Lui rijden. En dat paard was echt als een ezel… Hij was traag, luisterde niet naar mijn benen en wilde al helemaal niet nageeflijk lopen. Uiteindelijk heb ik hem met een lang teugeltje in galop gezet tot hij wat rustiger werd in zijn hoofd en toen hebben we toch nog wat lol gehad samen.

En dit was waar ik gisteren was gebleven. Het is zo hectisch op het moment dat ik geen tijd had om deze blog af te schrijven, maar wilde toch graag wat van me laten horen, want de komende dagen wordt het ook weer enorm druk, dus ga ik ook geen tijd hebben om te schrijven en iets te posten. Maar het komt zeker nog! Met een beetje geluk zondag ;-)