Alles verandert

Op zondagmiddag is er een nieuwe student aangekomen die in mijn kamer is getrokken, dus ik heb weer een kamergenootje. Verder is er op zondag niet veel bijzonders gebeurt. We hebben een beetje niks zitten doen en aan het einde van de middag kwamen opa Jim en Iris met pizza’s die we bij de tv hebben opgegeten. Hierna hebben we nog een tijd naar tv zitten kijken, maar iedereen was moe en we gingen al vroeg naar bed.
De nacht was vervolgens wel best interessant. Eerst werd ik wakker van hyena’s die weer eens bij de keuken rondhingen en duidelijk de hele boel overhoop aan het gooien waren, want ze maakten me toch een hoop geluid! Later in de nacht werd ik nog een aantal keer wakker omdat het flink aan het regen en onweren was. Eindelijk! De eerste regens zijn er :D Maar ik was zo slaperig dat ik het nog niet echt besefte en toch weer in slaap ben gevallen.

Op maandagochtend besefte ik het wel meteen. Toen ik naar buiten stapte rook alles heerlijk fris en was alles nat. Het was nog bewolkt en koud, wat betekende dat er mogelijk nog meer regen zou komen. Overdag is er inderdaad nog wat meer gevallen. Het is zo bijzonder om dit mee te maken. Het is alsof alles wakker wordt zodra het eerste beetje regen is gevallen. De bush begint te leven en je kan gewoon de veranderingen voelen. Er is nog bijna niks van te zien dat het geregend heeft (op natte dieren en natte grond na), maar het is te voelen, aan alles. Alsof er een hernieuwde energie door de bush pulseert. Heel bijzonder.
In de ochtend zijn we naar de stallen gegaan waar we mee moesten helpen met het vasthouden van de paarden voor de hoefsmid. Hier zijn we tot begin van de middag mee bezig geweest, tot Traci, Shannon en Dave terugkwamen uit Joburg. Shannon zou ons mee op trail nemen, maar moest eerst nog wat andere dingen doen. Die tijd heb ik gebruikt om lekker met Yakima te socializen. Eerst heb ik wat met haar rondgelopen en haar wat laten grazen rondom de stallen. Maar al snel merkte ik dat ze veel te veel energie had, dus heb ik haar in de arena losgegooid. En daar heeft ze toch van genoten! Ze schoot er meteen als een gek vandoor en heeft rondje na rondje gegaloppeerd tot ze uiteindelijk wild snuivend naast mij tot stilstand kwam. Ze is braaf naast me naar het hek gelopen, waar ik haar halster om heb gedaan en met haar aan de hand naar haar paddoc gedraafd ben. Heerlijk om zo even wat ‘bonding time’ samen te hebben :D Later in de middag zijn we dan nog op trail gegaan. Erin besloot ook mee te gaan op Jessie, maar had een rijkleding bij. Daarom besloten wij samen bareback te gaan, zij omdat ze geen goede kleding had, en ik omdat het gewoon leuk is bareback. De trail was erg gezellig! Ik heb lekker met Erin gekletst terwijl Jessie en Yakima naast elkaar liepen te pronken en opscheppen over wie de snelste en beste was. Onderweg hebben we nog heel wat waterbokken en kudu’s gezien, dus dat was erg leuk! Ook begon het tijdens de trail harder te regenen, maar stiekem was het best leuk om eens door de regen te rijden. Vooral in draf, als de regen echt in je gezicht blaast. Genieten dus :D
Na deze trail zijn we gaan shoppen en daarna terug naar bushcamp waar we een uurtje hadden om te relaxen. Ik heb samen met de nieuwe student voor het eten gezorgd (kipsalade) en na het eten hebben we nog een hele tijd met zijn allen in de keuken zitten kletsen. We hebben nog naar schorpioenen gezocht, die in deze regenachtige tijd naar buiten komen, en hebben er verschillende gevonden. Leuke avond geweest dus!

Op dinsdagochtend zagen we dat het weer flink geregend had. Dit keer stonden er zelfs een hoop plassen! En schijnbaar zal de bush binnen een week al een stuk groener gekleurd zijn, dus ik ben heel benieuwd :D
Eenmaal bij de stallen hebben we eerst de paarden naar buiten gebracht. Het was koud en het waaide flink, dus de paarden waren allemaal hyperactief. Allemaal liepen ze rond te rennen, te bokken, steigeren en springen. Zelfs Hope heeft nog wat mooie bokken laten zien. Leuk natuurlijk om naar alle paarden te kijken als ze zo hyper zijn, maar niet echt een goed vooruitzicht als diezelfde paarden nog gereden moeten worden… Traci zou mij een springles op Dave geven, dus ik heb hem opgezadeld en ben begonnen met warmrijden. Toen al voelde ik dat hij het liefst wilde gaan, en ik ken Dave een beetje, die kan nog wel eens vanuit het niets er vandoor rennen. Maar ik ben hem gewoon gaan rijden zoals ik normaal zou rijden en langzaam begon hij beter te lopen. Toen Traci aan kwam lopen voor de les wilde ze eigenlijk gelijk weer omdraaien, omdat, zoals ze zelf zei, ‘mij niks meer kon leren’. Grapje natuurlijk, maar het ging inderdaad wel erg lekker. Langzaam begonnen we wat kleine sprongetjes te maken en Dave sprong ze fantastisch. Hij heeft maar twee keer geprobeerd er vandoor te rennen, en beide keren kreeg ik hem al binnen een paar passen terug. Hierna begonnen de sprongen wat groter te worden. Heel hoog zijn we niet gegaan, tot zo’n 80 cm, maar op een gegeven moment sprong Dave ‘m met wel 40 cm te hoog, waardoor ik half achter het zadel belandde. Achter me hoorde ik Traci kapot gaan van het lachen, dus toen viel het voor mij niet mee om nog serieus te blijven. De rest van de les zijn er geen gekke dingen gebeurd, en de les eindigde erg goed. Traci was onder de indruk van hoe het was gegaan, dus dat was fijn :) Na deze les hebben we een korte pauze gehouden en toen is iedereen voor zichzelf een paard gaan rijden. Ik besloot op Tau te gaan (Yakima moest in de middag al in een les lopen), en hij liep super. Hij luisterde naar alles en was heerlijk voorwaarts. Helaas viel halverwege de rit de nieuwe student van Tenacity af, dus vroeg Traci mij om Tau snel terug naar zijn paddoc te brengen en nog even op Tenacity te gaan rijden om haar eens even goed te vertellen dat ze moest luisteren. Dat heb ik gedaan en Tenacity liep als een ster. Eerst probeerde ze me er tot 3 keer toe vanaf te gooien door opeens naar binnen te springen en om te draaien, maar al snel merkte ze dat dat bij mij geen zin had. Ze werd nageeflijk, was voorwaarts en liep erg fijn. Helaas kon ik maar heel kort rijden omdat de rest al snel terug naar de stallen wilde, maar het was een fijn ritje geweest. Na deze ritte hebben we Hope naar binnen gehaald, die haar nieuwe spalken om kreeg. Deze nieuwe zijn erg leuk, met felle kleuren en bloemetjes, past precies bij het prinsesje dat Hope is. De spalken pasten precies en Hope staat hier veel beter op dan op de gescheurde oude. Nadat we dit hadden gedaan konden we terug naar de bushcamp.
In de middag zijn we op game drive gegaan. Eerst zijn we opa Jim en Iris op gaan halen en daarna zijn we richting Steve’s pan gereden. Onderweg zagen we al een hoop plainsgame, zoals zebra, wildebeest, impala en wrattenzwijnen. We zijn helemaal naar achteren in het reservaat gereden, waar we vorig jaar onze sleepout hadden gedaan, en vonden op die plaats nog een olifant. Helaas was hij vrij nerveus van ons, dus liep hij snel de bush weer in. Een eindje verderop besloten we een pauze te houden, omdat opa en oma altijd wat te eten en drinken meenemen voor een pauze. Terwijl we daar stonden, stak er opeens vrij dicht achter Fugly een andere olifant over! Gelukkig trok hij zich niks aan van dat wij daar stonden en liep hij snel weer verder. Op de terugweg naar bushcamp hadden we vervolgens geluk, want we zagen 3 gennets! Super!
Op de bushcamp hebben we lekker gegeten, daarna nog lekker zitten kletsen en toen zijn we naar bed gegaan.

Op woensdagochtend hadden we het druk op de stallen. Shannon zou een trail hebben met 6 clienten en ik zou meegaan als back up guide. Dus als eerste moesten er 8 zadels en 8 hoofdstellen naar buiten gebracht worden. Vervolgens moesten ze afgedaan worden met een plumeau en daarna kregen ze met een doekje nog een laag vet. Toen dat allemaal gedaan werd moest ik alle 8 de paarden uit de paddocs halen, dus moest ik 6 keer op en neer (een aantal kon ik gelukkig in tweetallen meenemen). En toen moesten alle paarden nog een poetsbeurt krijgen en konden we ze opzadelen. Al met al waren we met deze voorbereidingen alleen al bijna anderhalf uur bezig. Daarna moesten de cliënten nog alle informatie krijgen en toen die allemaal op de paarden zaten konden we eindelijk op weg. Ik zat op Lui, en liep helemaal achteraan. Helaas vond Lui er niks aan om achteraan te lopen en hij liep alleen maar te vervelen. Het begon er mee toen we de poort nog niet uit waren en hij schrok van de werkzaamheden daar en begon te steigeren. Gelukkig kon ik hem snel in een korte cirkel trekken zodat hij het niet nog eens kon doen, maar een fijn begin was het niet. Tijdens de trail probeerde hij steeds zijn voorgangers in te halen, en als hij dat niet mocht van mij begon hij te bokken. En niet zomaar één keer, maar 7 tot 10 bokken achter elkaar. Bij first dam probeerde hij nog eens te steigeren, maar dit keer was ik hem gelukkig voor. Een erg intensieve trail dus, maar gelukkig zijn er geen hele gekke dingen gebeurd. Na de trail moesten alle paarden weer terug en alle tuig moest opgeruimd worden, en daarna was de ochtend om en zijn we terug naar bushcamp gereden.
In de middag hebben we opa Jim en Iris weer opgehaald om op gamedrive te gaan. Onderweg kwamen we olifanten en 2 buffels tegen, dus dat was al een goed begin! We hadden gehoord dat er een eindje verderop een dode impala zou liggen, dus zijn we daar naar op zoek gegaan. We vonden hem op de rotsen en zagen dat een deel van zijn romp was weggegeten. Maar een groot deel was nog intact. Dat kon betekenen dat de impala gevangen was door een luipaard (omdat hij vrij hoog op de rotsen lag), en dat deze luipaard nog in de buurt was (omdat de impala maar deels was opgegeten). We hebben onze ogen en oren dus goed open gehouden, maar helaas hebben we niks gevonden. Toch was het een erg leuke game drive geweest en ik heb lekker met Glen zitten kletsen.

Donderdagochtend zijn we door opa Jim op game drive genomen omdat Glen zelf op pad moest om impala’s te schieten. Er zijn te veel mannelijke impala’s in Jejane en de enige oplossing is om er soms een aantal af te schieten, en vandaag was zo’n dag. Maar om door Jim op game drive genomen te worden is ook niet vervelend, dus we hebben er een gezellige rit van gemaakt. We hebben giraffen gezien, waaronder een baby, een breeding herd van olifanten en heel veel kudu’s. Bij het Mohlebetsi riverbed besloten we een kleine pauze te nemen en Jim en ik liepen richting het water. Ik was net foto’s aan het maken van al het groen dat langzaam op begint te komen, toen Iris en Lorena (de nieuwe student) ons helemaal opgefokt riepen. Het bleek dat ze twee dieren hadden zien jagen achter een ander dier. Wat het waren wisten ze niet, want het gebeurde te snel, maar toen ze een omschrijving gaven kwamen Jim en ik tot de conclusie dat het leeuwen moesten zijn die achter een zebra aan gingen. Snel zijn we in Fugly gesprongen en zijn in de richting gereden waar de beesten heen waren gegaan. Helaas waren ze de bosjes in gerend en konden we ze daar niet volgen, maar we zijn rondom gereden naar de airstrip in de hoop dat ze daar waren uitgekomen. Bij de airstrip konden we ze vervolgens niet vinden, tot we een hoop voltures rond zagen vliegen en ook omlaag zagen droppen. Toen we aankwamen waar zij naar beneden dropten, zagen we dat er al 2 op de grond zaten. Maar van de leeuwen en zebra geen enkel spoor… Jim en ik zijn uitgestapt om te gaan kijken waarom de voltures dan op de grond zaten, en vonden 3 plassen bloed. Het bloed was al wat dikker en deels opgedroogd, dus dat betekende dat het al wat ouder was. We hebben wat sporenonderzoek gedaan en kwamen er achter dat dit bloed van één van de geschoten impala’s was, dat hij in de bosjes was geschoten, en daarna naar de airstrip was gesleept, waar hij op de auto was geladen. Dit had dus helemaal niks te maken met de leeuwen die achter de zebra aan zaten, helaas… Die leeuwen hebben we ook niet meer gevonden, maar het was wel een spannende game drive geweest!
In de middag zijn we naar de stallen gegaan, waar ik op Jessie zou rijden. Ik besloot te springen en heb wat hindernisjes opgezet. Het warmrijden ging super en ze liep weer net zo fijn als ze vorig jaar altijd bij me liep. Na het warmrijden ben ik met een ‘klein’ kruisje begonnen (zo’n 70 cm) en daar vloog ze overheen. Dat paardje heeft zo’n geweldige sprong! Dus na deze een aantal keer van beide kanten gesprongen te hebben ben ik verder gegaan naar een 80 cm stijltje, die ze ook met gemak sprong. Als laatste had ik een simpele oefening opgezet, met eerst één hindernis, dan 3 galopsprongen en dan een stijlsprong van 90 cm. Ik was best een beetje wiebelig over hoe het zou gaan, omdat ik nog nooit eerder echt met haar gesprongen heb, maar ze sprong het zonder moeite. Wat een pony! Ongelooflijk. Het voelde alsof ik zonder moeite een hindernis van 1.20m met haar zou kunnen springen, maar ik wilde het niet gaan pushen aangezien het de eerste keer was. Maar wauw, ik heb heerlijk gereden!
Na deze rit heb ik nog wat met Yakima staan socializen in haar stal en daarna was het tijd om terug naar bushcamp te gaan, waar ik nu lekker zit. Ik ga eerst maar eens een douche nemen, want ik stink, en daarna hebben we kampvuur :) Hopelijk betekent dit dat Glen Potjie gaat maken vanavond :D