live, laugh, love
Blijf op de hoogte en volg Karin
11 November 2013 | Zuid-Afrika, Hoedspruit
Aan het einde van de middag kwamen we terug op bushcamp en terwijl iedereen de kamers in ging om even uit te rusten besloot ik naar de keuken te gaan, want daar was Glen een potjie klaar aan het maken. We hebben gezellig samen op het stoepje in de keuken gezeten en goede gesprekken gehad en naar muziek geluisterd. Erg fijn einde van een middag dus. Later kwam de rest er ook bij en daarna konden we de heerlijke potjie eten. Jummie, dat had ik gemist! En tijdens het eten kregen we opeens het bericht dat Simen op weg was terug naar de bushcamp. Simen is een student-piloot die ook op de bushcamp verblijft, maar een aantal dagen geleden kwam hij er achter dat hij zijn visum moest verlengen, maar hij had daar nog maar 2 dagen voor. Veel te kort dus, en daarom was hij het land uit gestuurd. We wisten niet hoe lang hij in Mozambique moest blijven voordat hij weer terug mocht komen, maar schijnbaar was dat nu al. Er gezellig dus dat hij weer terug kwam! De rest van de avond hebben we dan ook lang zitten kletsen en lachen met zijn allen.
Op vrijdagochtend zijn we weer naar de stallen gegaan waar we een trail zouden doen. Ik mocht op Yakima en Tash zou ook met ons mee gaan, dus wij besloten lol te gaan maken en bareback te gaan. De hele trail hebben we achteraan gereden, onze paarden door dips laten hoppen, draven en galopperen en vooral heel veel gezellig zitten kletsen. Op een gegeven moment moest één van de studenten plassen, steeg af van haar paard en ging op zoek naar een bosje. Toen ze vervolgens terug kwam sprong ze de bosjes uit, waar Yakima enorm van schrok, een sprong naar rechts maakte en er hard probeerde vandoor te gaan. Ik had half omgedraaid gezeten om met Tash te praten, met mijn teugels lang om Yakima te laten grazen en had dit dus helemaal niet verwacht. Ik hing er dus half naast en hoorde Tash achter me kapot gaan van het lachen. Terwijl iedereen met opgetrokken wenkbrauwen naar me stond te kijken, kreeg ik het gelukkig voor elkaar om mijn evenwicht te vinden en Yakima terug te nemen. Pfoe, dat was bijna een chocoladecake geweest. Omdat er studenten bij waren die niet goed konden rijden en dus niet wilden draven in de bush, besloten Christelle, Tash, Britt en ik op de terugweg een bushpad in te slaan en voor onszelf wat te gaan draven. Natuurlijk eindigde dit er weer mee dat we veel te hard gingen, door bosjes heen schoten en ik bijna te laat bukte en daardoor bijna vol tegen een dikke tak aan reed. Gelukkig konden we allemaal wel een beetje rijden en terwijl we half naast onze paarden hingen zijn we door de bush gestormd. Heerlijk om te doen en de paarden genoten er van om niet braaf te hoeven stappen. Het was dus weer een fijne trail geweest!
Na deze rit waren er nog wat klusjes die op de stallen gedaan moesten worden. Ik heb de bombardier gereden en samen met wat andere studenten heb ik alle zakken mest langs de paddocs opgehaald. Ik heb me dus wel vermaakt met op en neer crossen! Toen alle klusjes gedaan waren hebben we nog naar de springles van Shannon gekeken en toen konden we terug naar bushcamp.
In de avond zijn we weer naar Sleepers gegaan waar we weer lekker hebben gegeten en gezellig hebben zitten kletsen. En waar we natuurlijk na het eten weer een feestje hebben gebouwd! Glen en ik hebben onze shots nog gehad die Glen had gewonnen en ik heb nog een aantal keer met Werner gesokkied. We zijn er achter gekomen dat na de eerste paar drankjes het alleen maar makkelijker wordt om te sokkien, maar vervolgens na een paar drankjes meer alleen maar moeilijker. Gelukkig heeft hij me niet op de grond gegooid :) Rond half 3 waren we thuis en konden we lekker gaan slapen.
Op zaterdag waren we eigenlijk van plan om naar de mountains te gaan en om daar te overnachten. Maar het weerbericht voorspelde een grote kans op onweersstormen voor de nacht, dus besloten we toch maar om niet te gaan. Onverwacht een vrije dag dus! Ik heb deze besteed met het wassen van mijn kleren, Traci aan het werk te zetten om mij al haar foto’s te geven en gezellig in de keuken te zitten met de andere studenten. Op een gegeven moment kregen we wel erg leuk bezoek van twee mannelijke buffels die bij de waterhole afkoeling kwamen zoeken. Eén van de buffels ging zelfs lekker in het water liggen en heeft daar vervolgens een uur gelegen. Erg schattig.
In de middag besloten we toch nog iets te gaan doen en Glen en Traci hebben ons meegenomen naar Steve’s pan hide, in de hoop dat dat dieren zouden komen drinken. Onderweg daar naartoe zagen we opeens 4 neushoorns staan! Wauw, wat een mooie sighting. Glen en ik kwamen al snel tot de conclusie dat het Butch, Casidy, Mother Scar en Rocky waren. Waarschijnlijk was dit een toevallige kruising van paden, maar het was erg mooi om 4 neushoorns bij elkaar te zien. Hierna konden we verder naar Steve’s Pan, waar we precies op de oprit er achter kwamen dat we een lekker achterband hadden. Oepsie… Maar gelukkig waren we op plaats van bestemming en terwijl wij in de hide zaten om beestjes te spotten is de band verwisseld. Naast een aantal vogels hebben we geen dieren gezien, maar het was gelukkig gezellig genoeg om dat te compenseren. Na hier een tijd te hebben gezeten zijn we via de hyena den terug naar bushcamp gereden. Bij de den lag een vacht van een wildebeest, dus schijnbaar hadden de hyena’s een dag eerder goed gegeten. De hyena’s zelf hebben we niet gezien.
Eenmaal terug op bushcamp ben ik lekker in het huis gaan zitten en heb met Traci eerst naar Xfactor gekeken. Hierna waren de hamburgers klaar (jummie!) en hebben we naar rugby gekeken. En als laatste hebben we nog The Heat gezien. Uiteindelijk was ik om half 12 blij dat ik naar bed kon, want dat feestje van de dag eerder had er toch wel ingehakt.
Op zondagochtend hadden we vrij. Ik ben lekker in de keuken gaan zitten en heb mijn blog deels geschreven terwijl ik naar olifanten zat te kijken die bij de waterhole kwamen drinken. Fijn begin van de zondag dus :)
In de middag hebben we onze meest sportieve kleren aangetrokken en zijn we naar Campfire vertrokken. Laetitia was jarig en er zou een gezellig ‘volleybalfeest’ zijn. Toen we aankwamen hebben we eerst het Campfire terrein een beetje bekeken en zijn we naar de toren gegaan. Vanaf hier was de omgeving mooi te zien en we zijn vanaf zo hoog op zoek gegaan naar olifanten en andere beesten. Helaas hebben we niks gespot. Hierna was het tijd om even te socializen en daarna kon het volleybal beginnen. Ik stond in het eerste team in het veld, samen met Traci, Laetitia, Neil en Chris. We waren duidelijk niet een sterteam, maar gezellig was het wel en het andere team was net zo slecht, want wij wonnen! Hierna hebben we nog naar een aantal andere potjes zitten kijken en toen werd African Dream uitgedaagd door Campfire. We wilden hun natuurlijk niet laten winnen, dus we hebben onze beste spelers in het veld gezet. Het eerste potje verloren we, de tweede wonnen we en toen was het tijd voor het laatste beslissende potje. Het was erg close, maar uiteindelijk hebben we helaas verloren. Maar we krijgen nog een kans! Komende zaterdag organiseert Traci een volleybaltoernooi op de stallen, dus dan kunnen we Campfire mooi uitdagen en hopelijk winnen we dan! Na al het volleyballen was iedereen hongerig, dus werd de braai aangemaakt en konden we eten klaar gaan maken. Helaas hadden de monkeys een deel van onze salade-ingrediënten gestolen, dus moesten we wat improviseren, maar alles werd uiteindelijk wel lekker. De taart die we als toetje zouden hebben zag er ook erg lekker uit, maar helaas eindigde die bij een aantal mensen in het gezicht. Dat konden ze natuurlijk niet op zich laten zitten en er werden bussen scheerschuim bij gepakt om iedereen vol te spuiten. Het grootste deel van het African Dream Team werd met rust gelaten, maar omdat ik (woorden van Campfire mensen) ‘meer een local ben dan een student’ kreeg ik ook een volle laag. Jakkie… Terwijl het gevecht nog in volle gang was zagen we vanuit de verte flitsen aankomen en al snel begon het te spetteren. Aangezien wij nog een heel eind moesten rijden besloten we meteen te vertrekken in de hoop de ergste onweer voor te zijn. We hebben snel snel onze spullen ingepakt, maar helaas waren we toen al eigenlijk te laat. De onweer kwam wel erg dichtbij en het begon harder te regenen. Mmm, we waren in Traci’s auto en waren met 9 personen… Maar we konden ook niet zomaar mensen achterin laten zitten in een onweersstorm. Dus hebben we met zijn allen gepropt en pasten we uiteindelijk in de auto. Ik zat voorin in het midden half op Glen’s schoot en was denk ik één van de comfortabelste. Maar ondanks alles was het wel heel grappig en gezellig!
Toen we terug op bushcamp kwamen was de storm al overgevlogen (de weg richting Jejane was één grote plas water) en kwam de stroom nét weer terug. Dus we hebben snel thee en koffie gemaakt en zijn gezellig allemaal in het huis op de banken gekropen omdat dat gezellig is met slecht weer. We hebben een film aangezet en een heerlijk relaxe avond gehad.
Vanochtend konden we nadat de schoonmakers onze kamers hadden gedaan weer naar de stallen om te gaan rijden. We begonnen met een dressuurlesje en ik mocht gelukkig weer op Yakima. Helaas moest ik vandaag wel een zadel gebruiken, en daardoor liep Yakima wat minder. Met een zadel is ze minder voorwaarts en is ze maar moeilijk aan de teugel te krijgen. Gelukkig gingen er genoeg stukken wel goed, maar ze was niet helemaal constant fijn te rijden. Maar toch heb ik een heerlijke les met mijn meisje gehad :) Hierna hadden we een pauze waarin we wat klusjes hebben gedaan, waarin ik lekker wat bonding time met Yakima heb gehad en waarin we hebben geluncht. En toen was het tijd voor de volgende les: springen dit keer. Ik kreeg Dave toegewezen, en wat was hij een kwal vandaag! Hij probeerde er constant vandoor te rennen, wat ontzettend sterk en bijna niet in te houden. In galop probeerde hij te bokken en steeds over zijn schouder de arena uit te rennen. Gelukkig kan ik wel een béétje rijden en had het allemaal niet zo veel effect op mij, alleen dat mijn handen al snel in een kramp zaten. Maar hij luisterde dan uiteindelijk wel redelijk! Het springen was dan weer een ander ding, hij deed alsof hij overal van schrok en als hij over de hindernis was dan gaf hij een reeks bokken. Ik kon de humor er dan wel weer van inzien en heb een leuke springles gehad, maar hard werken was het wel!
Na de springles konden we een grote bushcampshop doen en daarna terug naar de bushcamp om heel eventjes uit te rusten. Om 6 uur zijn Britt (een andere Nederlandse student) en ik naar de keuken in het huis gegaan en zijn daar begonnen met het maken van pannenkoeken. Het duurde een paar uurtjes (pas na 8en waren we klaar), maar gelukkig vond iedereen het heerlijk!
En nu ben ik klaar om te gaan slapen. Morgen weer om half 8 op om naar de stallen te gaan voor weer een mooie dag in Hoedspruit!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley