Dresscode

De vrijdagavond uit was in één woord hilarisch. Omdat het de laatste vrijdagavond uit van Hannah was, besloot ze dat er een dresscode was, en dat was dat iedereen in een dress moest komen. Voor de meisjes natuurlijk geen probleem, voor de jongens wat lastiger. Ik zat nog rustig in mijn kamer te laptoppen toen Jvv opeens binnen kwam rennen met de vraag of hij een jurk van mij kon lenen. Gelukkig had ik er twee meegenomen naar Afrika, dus kon ik er één aan hem uitlenen. Hij rende met de jurk net zo snel de deur weer uit en na een tijdje kreeg ik via facebook een berichtje van hem dat hij de jurk aanhad en dat hij er sexy uitzag. Nog geen twee tellen later kwamen hij en Jaimy mijn kamer weer in, beiden in een jurk. Sexy kon ik het niet noemen, maar grappig was het wel. We hebben een kleine fotoshoot gehouden met de jongens in hun jurken met Jvv en mij omdat onze jurken bij elkaar matchten. Hierna waren wij klaar om te vertrekken. We zijn met zijn allen naar Sleepers gegaan waar we Dave en Lester zouden meeten en waar zij ook jurkjes aan zouden trekken. Bij Sleepers hebben we eerst zitten eten en daarna zijn we de bar in te gaan om te feesten. Natuurlijk waren er de nodige opmerkingen en lachende mensen, maar dat zorgde er alleen maar voor dat de jongens zich nog vrouwelijker gingen gedragen. De hele avond lang was het de vraag wie er beter uitzag in een jurk, Jvv of ik, omdat we natuurlijk alletwee hetzelfde soort jurkje aan hadden. Maar wie er uiteindelijk gewonnen heeft weten we nu nog steeds niet. Uiteindelijk wist Hannah ons nog zo ver te krijgen om knalrode lippenstift op te doen omdat dat bij onze jurkjes paste, en het eindige er mee dat onze wangen helemaal vol zaten met knalrode zoenplekken. Omdat DJ Costa bij Kalimambo aan het draaien was besloten we halverwege de avond daar nog naartoe te gaan. Dat was een goede keuze, want het was er druk en de muziek was erg dansbaar. Gezellige tijd gehad dus! Helaas was dat feestje om 12 uur al weer over, maar iedereen besloot toen gewoon weer lekker terug naar Sleepers te gaan. Hier hebben we het nog een tijdje gezellig gehad, maar zijn niet al te laat terug naar de bushcamp gegaan omdat we op zaterdag weer vroeg op moesten voor de dogshow.

Op zaterdagochtend hebben we eerst op de stallen alle laatste dingetjes gedaan en klaargezet en daarna kon de dogshow beginnen. Hierbij werden verschillende wedstrijdjes gehouden, zoals wie de mooiste hond had, welke hond het hoogste kon springen, welke hond het snelste en beste een hindernisparcours aflegde en zo nog wat meer. Ik was door Traci ‘ingehuurd’ als fotograaf, dus ik heb de hele dag over het terrein mogen sjouwen en overal foto’s van mogen maken. Erg leuk! Ik heb mezelf de hele dag dus wel vermaakt. Het enige probleem was dat het wel erg warm was (40 graden) en de hele dag in de zon rondlopen is dan niet erg fijn. Gelukkig stond er een sprinkler om af en toe wat verkoeling te zoeken. Aan het begin van de middag was de dogshow afgelopen en konden we snel alles opruimen en terug naar de bushcamp gaan, waar we de rest van de middag vrij hadden om even bij te komen van het feesten en van de hitte tijdens de dogshow.

Op zondag hebben we de Manoutsa hike gedaan. Deze had ik vorig jaar ook al gedaan, maar hij was weer net zo mooi. We waren met een gezellig groepje, de 3 studenten en nog een aantal locals, in totaal waren we met zijn 10en. Erg gezellig dus! Sommige stukken waren behoorlijk lastig om te klimmen en ondanks dat het een koude dag was liep ik toch te zweten. Halverwege de hike kwamen we bij een grot waar we naar binnen zijn gegaan omdat daar binnen een poel met een paling zou zijn. In die grot stonden allemaal kaarsen in een cirkel en we konden op verschillende plaatsen wat bloedspetters zien. Geen idee waarvoor de grot gebruikt wordt, maar dat wil ik denk ik ook niet weten. Gelukkig hadden we de paling snel gevonden en nadat we hem wat gevoerd hadden zijn we weer naar buiten gegaan. Bij de rotsen zijn Dave en Lester nog naar beneden gesprongen het water in, maar de rest vond het toch wel wat te hoog en te koud om het water in te gaan. Aan het einde van de hike moesten we nog het hele dorp doorlopen en een lange zandweg afgaan voordat we weer terug waren bij het beginpunt waar de auto stond. In het dorp werden we meteen achtervolgd door allemaal kindjes die om snoep vroegen, wat wij niet voor ze hadden. Toch bleven ze stug volhouden en zijn ons bijna de hele weg gevolgd. Uiteindelijk waren we weer terug bij de auto en konden we eindelijk bijkomen van de zware wandeling.
De rest van de middag op bushcamp hadden we vrij en die tijd heb ik grotendeels bij het huis besteed, want Jim en Iris waren op bushcamp. Er gezellig om die weer eens te zien en wat te kletsen! ’s Avonds werd er voor iedereen friet gehaald en daarna was het tijd om film te kijken. Ik had mijn zakje pepernoten meegenomen en iedereen was er meteen fan van, dus het voelde een beetje als sinterklaas. Alleen de kadootjes misten :P

Op maandagochtend werd ik wakker en yes ik had een spierpijn in mijn bovenbenen! Ik kon amper mijn bed uit komen en naar de keuken lopen om te ontbijten. Gelukkig zouden we de ochtend op bushcamp blijven omdat Traci laptopwerk moest doen en de studenten naar Moholoholo zouden gaan. Jvv en ik waren de enige op bushcamp die niks te doen hadden, dus hebben we de tijd gedood met het kijken van een film. Erg fijn om niet te hoeven bewegen, want dat zou verschrikkelijk pijn hebben gedaan. In de middag moesten we helaas wel aan het werk op de stallen, en dat heb ik ook duidelijk gevoeld. Als eerste heb ik Lui gereden in de kleine arena. We mochten niet hard werken met de paarden omdat ze in hun tweede week van de African Horse Sickness vaccinatie zitten, maar de stap en draf waren af en toe al zwaar genoeg. Gelukkig liep Lui redelijk goed, dus heb ik toch nog wel lekker gereden. Hierna waren we eigenlijk van plan om terug naar de bushcamp te gaan, maar Christelle vroeg aan Hannah en mij of wij nog met haar meegingen op trail. Daar hadden we nog wel zin in en nadat de paarden hun avondeten op hadden konden we op weg. Christelle en ik besloten beiden bareback te gaan en dat was heerlijk! Yakima loopt zo veel fijner bareback en ik kan alles voelen wat ze doet. We hebben maar een klein rondje gereden naar first dam en terug, maar het was fijn om er even zo uit te zijn met de paarden. Op de terugweg hebben we nog lekker gedraafd en wat zit Yakima lekker in draf zonder zadel! Echt genieten dus :D
Na deze rit zijn we met Christelle terug naar bushcamp gereden. Ik mocht babysitten tijdens de rit en heb dus lekker met de slapende baby bushbaby in mijn hand gezeten. Eenmaal terug op de bushcamp hadden we weer een braai. Toen we rondom het kampvuur zaten te wachten tot de kolen klaar waren vroeg Christelle of ik de bushbaby weer eten wilde geven. Natuurlijk wilde ik dat wel! Het kleintje heeft eerst zijn spuitje leeg gedronken, daarna mijn hele hand afgelikt en begon toen de zakken van mijn vest te onderzoeken. Helaas was het een koude avond en kon ik hem niet te lang laten spelen, dus heb ik hem weer terug gezet in zijn verwarmde tas. Later kwam Rachel nog bij het kampvuur zitten met haar gitaar en heeft hier wat op zitten spelen. Heerlijk om zo bij het vuur te zitten met gitaarmuziek en zacht gezang op de achtergrond. Het leven hier is zo mooi :)

Op dinsdagochtend heeft Dave ons naar de stallen gebracht omdat Shannon de sleutels van haar auto kwijt was en zij ons dus niet daar heen kon rijden. Op de stallen besloten we op een lekker relaxe trail te gaan, Hannah weer op Oil Rig, Shannon op Dave en ik op Yakima. Shannon en ik gingen bareback en Hannah besloot met zadel te gaan. Het begon ook weer een warmere dag te gaan worden en de zon scheen, dus het had alle ingrediënten voor een rustige trail. Maar weer kon het niet goed gaan. We zijn naar first dam gereden door de bush heen, dus hadden wat stukken omhoog en omlaag. Hier begonnen de paarden al flink te draven en stukjes te galopperen, maar waren nog wel te houden. Bij first dam hebben we een kleine pauze gehouden en zijn daarna verder gereden naar het galoppaadje. Hier besloten we dan ook een lekker galopje te doen. De paarden stoven er meteen vandoor en alles wat ik hoorde was Shannon die kapot ging van het lachen. Yakima hield wat in omdat ze goed voor mij wilde zorgen, maar toen ik haar wat been gaf stoof ze er in een uitgestrekte galop vandoor. Heerlijk om zo zonder zadel door de bush te galopperen! Tot we bij het einde van het pad kwamen waar een best scherpe bocht was… Dave besloot rechtuit te gaan en Shannon kon hem nog net vertellen naar links af te buigen, anders was ze weer in de bosjes geëindigd. Vervolgens kwamen we weer op het pad en zei Shannon tegen Hannah dat ze naar rechts moest gaan. Hier dacht Oil Rig anders over, hij schoot naar links en ging er in een flinke draf vandoor, dwars door de bosjes! Dave en Yakima volgden en terwijl Hannah redelijk relax in haar zadel zat, stuiterden Shannon en ik alle kanten op om te proberen de takken te ontwijken. Het viel ook niet mee om op de paarden te blijven terwijl we zo hard moesten lachen. De nodige krassen laten wisten we de paarden weer terug in stap te krijgen en zijn we de weg op gestapt, terug naar de stallen. Eindelijk konden we weer wat relaxen en liepen allemaal met een lange teugel. Shannon besloot haar haar goed te doen en liet te teugels helemaal los. En net op dat moment kwam er van achter ons een fietser over het pad. Yakima schrok zich een ongeluk en probeerde er vandoor te rennen. Ik verloor mijn balans doordat het zo onverwacht kwam en lag bijna plat met mijn rug op haar rug met mijn benen in de lucht. Shannon begon te gillen dat ze geen teugels had en probeerde zonder haar staart los te laten ook de teugels te grijpen. Ik had ondertussen mijn balans weer terug, maar moest zo hard lachen dat het me moeite kostte om Yakima weer terug in stap te krijgen. Gelukkig lukte dit net op tijd en rende Dave er niet vandoor doordat hij schrok van Yakima. Weer een hilarische trail geweest dus!
Eenmaal terug op de stallen waren we te lui om nog een ander paard te rijden dus besloten we een ijsje te gaan halen bij de Pick and Pay en daarna terug naar bushcamp te gaan. Maar waar we nog niet echt over na hadden gedacht was dat we door Dave op de stallen waren afgezet, en dat we nu geen vervoer terug hadden. Oepsie… Na wat rondgebeld te hebben zei Traci ons dan maar met de bombardier naar huis te gaan. Zo gezegd, zo gedaan. Hannah en Shannon gingen op de stoel, en ik mocht in de bak voorin. Het was een hilarische rit naar huis, waar we een aantal keer bijna gecrasht zijn, over hobbels en stenen zijn gevlogen en geprobeerd hebben om de trein bij te houden. Gelukkig hebben we alles overleefd en zitten nu lekker op de bushcamp om bij te komen van deze hilarische ochtend!