Terug op Yakima's rug en heel veel wilde honden!

Tijd voor mijn volgende blog, want er is weer een hoop gebeurd! Op dinsdagmiddag zijn we op game drive geweest en meteen kreeg ik mijn vaste plekje naast Glen weer met natuurlijk Blade op schoot. Dus gezellig een beetje met Glen zitten kletsen en alle nieuwtjes over Jejane gehoord. Waarschijnlijk zijn we toen 23 luipaarden voorbij gereden aangezien we niet echt op aan het letten waren, maar het was wel gezellig! Het was gelijk weer als vroeger, want toen Glen aan het bellen was en in zijn andere hand een beker drinken hield, heb ik gelijk weer het stuur over gepakt, dat blijft leuk om te doen. Alleen jammer dat Blade besloot tegen mijn arm aan te gaan zitten waardoor sturen vrijwel onmogelijk werd en we bijna het elektrische hek in reden… Gelukkig hing Glen net op tijd op om dat te voorkomen en konden we onze game drive voortzetten. Het was heel leuk om weer impala’s, giraffen, steenbok, zebra’s, wildebeest en buffels te zien. En helemaal leuk was het dat we ook meteen olifanten vonden. Er is hier echt heel veel veranderd door de olifanten! Overal liggen bomen om en alles ziet er maar kaal uit. Ik heb Glen nog gevraagd of ze het boom-tel project van Charlotte van vorig jaar nog hebben doorgezet, maar dat hebben ze niet gedaan. Omdat de hekken zijn neergegaan hebben ze besloten om de methoden van de omliggende reservaten te gaan gebruiken. Dit houdt in dat er meerdere kleine transecten worden genomen en dat de bomen hierin een permanente marker op krijgen. Vervolgens worden alle gegevens over de boom verzameld en wordt deze ieder jaar opnieuw bekeken om te kijken of hij gegroeid is of dat er olifanten mee aan de haal zijn gegaan.
Na de game drive was het eten klaar en toen dit op was snel naar bed, want ik was helemaal gaar van de reis. ’s Nachts werd ik nog wakker van een hoop lawaai dat vanaf de keuken kwam. Gelach en gegil van hyena’s die zich te goed deden met alles uit de prullenbakken. Schijnbaar komen die op het moment iedere avond/nacht wel langs, dus ik kan niet wachten om ze een keer te zien!

Op woensdagochtend zijn we naar de stallen vertrokken waar we een trail zouden gaan rijden. Ik kreeg (natuurlijk) Yakima toe gewezen. Na eerst een uitgebreide knuffel en poetsbeurt heb ik haar naar buiten gebracht tot het tijd was om op trail te gaan. Tijdens het wachten vroeg Traci mij of ik Hope in haar paddoc wilde zetten. (Voor degenen die het nog niet weten, Hope is een pony die Traci heeft gered toen ze zwaar ondervoed en half opgegeten door maden en teken was). Wat ziet die pony er nu fantastisch uit! Ze heeft spieren, een dikker buikje en ze loopt als een trein. Ze liep zelfs sneller dan ik toen we naar haar paddoc gingen, heel mooi om te zien! Eenmaal in haar paddoc galoppeerde ze weg om daarna lekker hooi te gaan staan eten.
Toen was het tijd om op trail te gaan. Ik heb Yakima opgezadeld en toen kon ik eindelijk weer op haar rug klimmen. Wauw, dat was fijn! Ze had wel net een tijd stil gestaan omdat ze kreupel was geweest en heeft verder alleen kinderlessen gedaan, dus ze had ontzettend veel energie! Dat was ook duidelijk te merken tijdens de trail, want ze liep steeds op de kont van haar voorganger en wilde alleen maar harder! Na wat drafjes was het tijd voor galop en.. sjoef, weg was ze! Ik kon haar nog net achter de anderen houden, maar ze wilde zo graag vooruit dat ze vrolijk begon te bokken. Schattig! De rest van de trail was heerlijk, met af en toe was gekke sprongetjes en galoppassen op de plaats door het overschot aan energie. Eenmaal terug op de stallen heb ik haar verder verzorgd en toen in de arena gezet om met haar te spelen. Na haar een paar keer van me te hebben weggejaagd had ze het spelletje door en begon ze steeds als ik een stap naar voren zetten hard te galopperen en als ik achteruit stapte ging ze terug in tempo. En leuk dat ze het vond! Ze is zelfs meerdere keren over de balkjes heen gesprongen die er lagen en wilde alleen maar hard rennen. Toen ik het genoeg vond kwam ze netjes naar me toe draven en kon ik haar meenemen naar haar paddoc.
Hierna kregen we van Traci een EHBO lesje. Ze heeft wat dingen laten zien en uitgelegd, en gebruikte hiervoor Electra, het paard wat samen met Hope in één paddoc staat. Hope miste haar vriendje en begon te hinniken, rennen en bokken. Zo joeg ze alle paarden op en binnen de kortste keren sprong alles in het rond. En Hope bleef ook vrolijk doorbokken. Schattig paardje :)
’s Middags waren we eigenlijk van plan om naar de watervallen te gaan, maar het waaide nogal en daardoor was het te fris om daar heen te gaan. Uiteindelijk werd er besloten om dan ’s middags bij een hide te gaan zitten. We gingen voor Jejane dam, omdat daar veel dieren zouden moeten zitten. Uiteindelijk hebben we daar alleen een groep buffels gezien die kwamen drinken en we besloten een stukje te gaan rijden. Toen we vlak achter Jejane dam reden en ik naar links keek moest ik eerst drie keer met mijn ogen knipperen voordat ik geloofde dat wat ik zag echt was, er lagen wilde honden! Wauw, dat is nog eens geluk hebben, want die komen niet vaak op Jejane! Eerst lagen ze te slapen en konden we ze niet zo goed zien, dus toen is Shannon (heel illegaal) dwars door de bush gereden om wat dichterbij te komen. Daardoor stonden ze op en begonnen ze wat met elkaar te spelen. Vervolgens vertrokken ze richting Jejane dam en wij zijn er als een gek achteraan gereden. De groep buffels die we eerder al hadden gezien stond er nog en tot onze verbazing gingen de wilde honden daar achteraan! Ze hebben niks gevangen, maar het was een mooi gezicht. Wij volgden de wilde honden hierbij op de voet, en van buffels gingen ze over naar wildebeesten. Twee achtervolgingen hebben we gezien, maar ook toen kregen de wilde honden niks te pakken. Uiteindelijk eindigde het bij een steenbok waar ze achteraan zaten en die in de bush verdween, waardoor wij de wilde honden uit het oog verloren en daarna hebben we ze ook niet meer gevonden. Maar al met al hebben we ze meer dan een uur gevolgd en het was fantastisch mooi om te zien!
’s Avonds stond er nog een nightdrive op de planning. Heel veel hebben we hierbij niet gezien, voornamelijk wat plainsgame. Toen we vervolgens terug reden over de N1 zagen we plotseling een gennet! Weer geluk hebben dus :) Een stukje verder zat er een nightjar op de weg (een vogeltje). De vorige keer dat ik hier was heb ik al steeds geprobeerd om er een te vangen, maar het was nog nooit gelukt, dus dat kon ik nu mooi weer proberen! Heel zachtjes ben ik er naartoe geslopen en toen ik er naast zat hoorde ik opeens allemaal gekraak vanuit de bush! Uhoh, toch geen leeuw hea, die me aan het besluipen is? Maar zo dapper als ik was heb ik de jacht op de nightjar niet opgegeven en héél snel heb ik geprobeerd om de pet er overheen te leggen. Helaas vloog de vogel net op het laatste moment weg, ik was maar op enkele centimeters afstand. Toen ik weer in Fugly zat en er in het rond werd geschenen, kwamen we er achter waar het gekraak vandaag kwam, er stond een olifant vlak naast de plaats waar ik zojuist nog op de grond zat, oepsie… Gelukkig was hij heel kalm en hebben we hem rustig kunnen bekijken.
Na de game drive ben ik meteen naar bed gegaan, want bijslapen van de lange vlucht was nog niet echt gelukt.

Vanochtend kwam ik de keuken in, waar twee schoonmaaksters net de afwas aan het doen waren. Toen ik ze goedemorgen wenste keken ze me lang aan, waarna ze druk met elkaar begonnen te praten. Uiteindelijk vroeg één van de twee me of ik hier toevallig al eerder was geweest. Nou, ja dus! Wel grappig dat ze me herkenden.
Om 8 uur dachten we dat we op game drive zouden gaan, maar uiteindelijk bleken we pas om 9 uur te vertrekken. Dat bleek uiteindelijk maar goed ook, want om half 9 kwamen de wilde honden opeens langs bij de waterhole bij de keuken! We hebben ze maar heel vluchtig en van een afstand gezien, maar meteen daarna zijn we in Fugly gesprongen en op weg gegaan om ze te zoeken. En we hebben ze uiteindelijk weer gevonden! Eerst waren ze achter een jakhals aan aan het jagen, maar dat gaven ze al snel op en toen gingen ze lekker liggen en uitrusten. Uiteindelijk lagen ze ver van het pad af en konden we ze bijna niet meer zien, waarna we besloten om verder op game drive te gaan. Tijdens de drive hebben we voornamelijk plainsgame gevonden en toen we op de terugweg langs de plek reden waar we het laatst de wilde honden hadden gezien, waren ze er niet meer.
’s Middags zijn we naar de stallen geweest waar ik een springles op Tau kreeg, samen met Pippa en een aantal andere studenten. Tau was een ster en heeft super gesprongen, en ik vond het ook heerlijk om weer te kunnen springen. (Helaas kan ik niet met Yakima springen omdat ze zo bang is geworden. Traci heeft me wel beloofd dat ik af en toe een keer mag proberen om met haar te gaan springen, maar ik wil wachten tot ik weer haar volle vertrouwen heb voor ik daarmee begin). Na de les op Tau heb ik Yakima nog in de kleine arena gereden. Eerst met zadel, maar ze was zo fijn dat ik al snel het zadel er af heb gehaald en haar bareback heb gereden. Heerlijk! Traci zei na afloop nog dat dat precies is wat Yakima nodig heeft; iemand die van haar houdt en die gewoon lol met haar heeft in plaats van serieus te rijden. Verder heb ik ook Erin weer gezien (het meisje dat vroeger op Yakima reed en daarna Jessie kreeg, waar ik ook regelmatig op heb moeten rijden). Ze vertelde me dat ze Jessie geruild had tegen een andere pony, maar uiteindelijk wilde ze Jessie weer terug en die staat sinds een week weer bij Traci. Super leuk om die pony weer te zien!
En nu zijn we terug op bush camp. Net waren de wilde honden weer bij de waterhole, dus ze hangen hier nog steeds rond! En stakjes een braai, dus dat wordt genieten!