De tijd gaat veel te snel...

Wat gaat de tijd hier verschrikkelijk snel. Vandaag is officieel mijn laatste week hier in gegaan en ik moet zeggen dat ik nog helemaal niet het idee heb dat ik hier al zo lang zit. Ik heb ook nog eigenlijk helemaal geen zin om hier weg te moeten gaan… Het is hier allemaal zo heerlijk. Dus nog maar even genieten van deze laatste week hier. Ik heb al de tijd dat ik hier zit geen heimwee gehad naar Nederland, maar ik weet zeker dat als ik weer terug ben, ik wel heimwee zal krijgen naar Hoedspruit.
En dan nu de update van de laatste dagen:

Op donderdag kregen we een soort van EHBO cursus met de paarden. We mochten bandages leggen om de benen en staart, hebben geleerd hoe we het oog open moeten houden om er druppels in te doen en hebben geoefend hoe we medicijnen of een wormenkuur in de mond moeten spuiten. Patty en ik hebben samen Yakima genomen, omdat die wel braaf stil blijft staan bij alles wat je doet. Nadat we alles zelf hadden geprobeerd liet Traci nog zien hoe we de hak moeten verbinden als daar iets mee is. Hierna konden we nog even rijden en we besloten dit keer eens iets anders te doen dan springen: een behendigheidsparcours. Eerst een slalom, daarna drafbalkjes, vervolgens een grote en een kleine volte rijden, daarna kleine cirkeltjes om staanders rijden, door een smalle doorgang (die volgens Yakima héél eng is), van het paard af springen om over een balkje heen te balanceren, op het paard klimmen en een zweepje uit een pion pakken, daarmee verder rijden en in een volgende pion stoppen en als laatste onder een lage draad heen rijden. Klinkt makkelijker dan het is… De slalom ging goed, de drafbalkjes ook, de kleine volte werd al wat moeilijker en daarna kwamen de cirkeltjes om de staanders heen. De cirkels rechtsom gingen goed, maar de cirkels linksom kon Yakima bijna niet in draf maken omdat ze door haar gekke heup haar achterbeen er niet goed onder kon zetten. Het was voor ons alle twee even vechten, maar uiteindelijk lukte het. En toen kwam het moeilijkste deel, de smalle doorgang. Yakima ging mooi voor de staanders stilstaan en wilde niet meer vooruit. Als ik haar probeerde te pushen werd ze alleen maar banger, dus ik heb er rustig de tijd voor moeten nemen. Uiteindelijk heeft Shannon de doorgang iets groter gemaakt en toen is ze er met heel veel moeite doorheen gegaan. De rest van het parcours ging goed. De zweep uit de pion halen was even spannend, maar uiteindelijk kon ze daar ook bij relaxen. Geslaagde oefening dus!
’s Middags zijn we weer op game drive gegaan en hebben hierbij een neushoorn met jong gezien. Echt heel tof! Zeker ook omdat we van de 17 neushoorns in Jejane steeds alleen maar 7 dezelfde zagen en we maakten ons allemaal een beetje zorgen over de andere 10. En nu zagen we er twee die we nog niet eerder gezien hadden! Hierna zijn we naar Nyala gereden waar we een prachtige zonsondergang hebben gezien. Aan de ene keken we over heel Jejane met uitzicht op de bergen, en iets verder naar rechts ging de zon achter de bomen onder. Van die zonsondergangen hier kan ik geen genoeg krijgen. In Nyala zagen we nog Koedoe en waterbok, dus het was een mooie drive.

Op vrijdag zijn we op cantertrail gegaan. We zijn begonnen met een lekker drafje en dit werd al snel gevolgd door een galop over het pad en dwars door de bush. Onderweg kwamen we nog een omgevallen boom tegen en daar zijn we overheen gesprongen. De eerste keer was Yakima er (natuurlijk) bang van. De tweede keer draafde ze over het lage stuk heen en de derde keer sprong ze zonder twijfelen over het hoogste stuk heen. Heerlijk. We hebben onze trail voortgezet naar second dam, waar de paarden wat hebben mogen drinken. Vanaf hier gingen we door een rivierbedding heen, en waar wij liepen konden we er goed doorheen, maar aan beide kanten naast ons liep het diep af. Closh en Que Que hadden een klein argumentje, want QQ wilde niet door de rivierbedding heen, en Closh die er achter zat wél. Dus Closh wilde langs QQ springen, maar verstapte zich en kwam in het diepe deel naast ons paadje uit. Hij viel tegen de zijkant van de rivierbedding aan en sprong er vervolgens met één grote sprong weer uit. Alex is er gelukkig op blijven zitten en beide hebben ze er niks aan over gehouden. Na dit kleine avontuurtje hebben we de paarden even laten grazen en mochten we een paar keer een kleine afgrond in en uit springen. Echt heel erg leuk om te doen!
Na deze trail heb ik nog op Jessie gereden en die was weer lekker hyperactief. Ik heb dit keer helemaal niks gedaan om haar in een rustige draf te houden, ik heb haar gewoon rond laten draven (zo snel als ze zelf wilde) tot ze moe werd en naar mij ging luisteren. Daarna heb ik nog een tijdje heerlijk op haar kunnen rijden en heb zelfs een rustige galop kunnen doen. Heerlijk ponytje om mee te werken.

Op zaterdag heb ik hard aan mijn verslag zitten werken en heb het afgerond. Het enige wat er nu nog aan moet gebeuren is dat Traci het moet lezen en moet verbeteren en daarna is het klaar :) Kan ik mijn laatste weekje hier eindelijk vakantie houden, haha.
De rest van het weekend heb ik zitten tekenen. Ik wil Traci en Glen als afscheidscadeau tekeningen geven. Traci eentje van haar paard, Station Master, omdat ze al vanaf het begin van mijn stage daarover loopt te zeuren. Voor Glen maak ik een tekening van Blade, want hij is helemaal gek van die hond en ik weet zeker dat hij een tekening van haar heel erg leuk gaat vinden.
Aan het einde van zondagmiddag zijn we nog naar warthog dam gegaan, want daar was een grote kudde buffels gezien. Vanuit de hide hadden we perfect uitzicht op de drinkende en vechtende buffels. Super sighting!

Op maandagochtend hebben we een rustig lesje gehad. We gingen oefenen in hoe we een paard mooi recht moeten houden voor de sprong en hoe we hem het beste in balans kunnen brengen. Het ging heel goed en Yakima heeft weer alles gesprongen, ze heeft er niet eens aan gedacht te weigeren.
’s Middags hebben we tuig schoongemaakt en toen we dat gedaan hadden kwam de dierenarts voor Marabet. Dat is een 30 jaar oude arabier die een vervelend verleden heeft. Bij Traci mag ze nu rustig haar oude dag doorbrengen, maar nu kwamen we er laatst achter dat ze een gek gezwel op haar achterbeen had, en dat zou de dierenarts nu weg komen halen. In de longeerarena hebben ze Marabet onder narcose gebracht en hebben we haar op de grond neer gelegd. Hierna is de arts met de operatie begonnen. Iedereen mocht blijven kijken, maar ik ben in zo’n positie gaan zitten dat ik zijn handen en alle handelingen wel kon zien, maar de wond enzo niet. De operatie verliep gelukkig goed, en al waren we allemaal een beetje bang dat Marabet niet meer uit de narcose wakker zou worden omdat ze al zo oud was, ze bleek sterker dan gedacht, want ze werd zonder problemen weer wakker.

Vandaag ben ik de dag begonnen met een ritje op Jessie. Ik heb weer rondje na rondje door de bak gedraafd om haar moe te maken en ze liep gelukkig weer heerlijk. Het is wel af en toe net een zeurderig kind, want als je iets vraagt wat ze niet leuk vind begint ze te bokken en haar achterhand naar binnen te draaien, maar met een kleine ‘hé’ en flink wat been luistert ze altijd.
Hierna gingen we de bush in voor een treasure hunt. We werden in twee teams gedeeld en moesten binnen 2 uur tijd verschillende dingen verzamelen of op de foto zetten. Het grootste deel van de dingen die we nodig hadden hebben we binnen de tijd verzameld en het was een heerlijke rit. We hebben impala’s, een giraf in de verte, waterbokken, wrattenwijnen en heel veel vogels gezien. Onderweg hebben we nog een leuk sprongetjes genomen en nog wat lekkere drafjes en galopjes gedaan. Nu maar hopen dat we gewonnen hebben! :)
’s Middags zijn we op game drive gegaan en al meteen aan het begin zagen we een grote kudde buffels. Een goed begin dus! Jammer genoeg was ons geluk daarna op, want naast impala’s, een duiker en een wrattenzwijn hebben we niks gezien. Ja, een aantal vogels, maar daar bleef het ook bij. Op de terugweg naar bushcamp hebben we een aantal nightjars gezien en ik heb nog geprobeerd er eentje te vangen (een nightjar is een vogel die in het donker op de grond zit en die met de spot verblind kan worden zodat je hem kan vangen). Helaas zat hij in het gras en daardoor kon hij me aan horen komen. Hij vloog dus voordat ik er ook maar in de buurt was weg. Hopelijk lukt het de volgende keer wel! Volgens Glen kan je ook impala’s met een spot verblinden, en de volgende keer dat we een impala vinden mag ik die ook proberen te vangen :)
En nu ga ik naar de keuken voor hopelijk een lekker avondmaal en dan krijgen we de uitslag van de treasure hunt!