Te paard leeuwen spotten

Vrijdag was een drukke dag qua paardrijden. Eerst heb ik op Jessie gereden. De afgelopen keren kon dat alleen maar zonder bit, maar vandaag mocht ik het eindelijk weer eens met proberen. En het ging fantastisch! Ze liep als een zonnetje en ik kon zelfs met een los teugeltje rijden. Dat ben ik niet van haar gewend en kon dan ook niet anders dan met een brede glimlach op haar rug zitten. Na Jessie kon ik Yakima op gaan zadelen om op trail te gaan. Ze genoot er net zo van als ik en haar oortjes draaiden alle kanten op. Hierna kregen we weer een bareback springlesje. Dit keer kreeg ik Tau, een kleine pony die springen helemaal leuk vindt. Na een aantal keer geoefend te hebben over een laag sprongetje besloot ik het weer even zonder handen te proberen. De eerste keren gingen goed, maar na de derde sprong struikelde Tau over zijn eigen benen en ik voelde hem bijna onder me vandaan vallen. Ik zat nog steeds zonder handen en had geen andere keus dan zo ver mogelijk naar achteren blijven zitten in de hoop dat Tau zijn balans weer terug zou vinden. Gelukkig lukte dat en snel krabbelde hij van zijn knieën weer op zijn hoeven. Hierna heb ik bij de grotere sprongen niet meer zonder handen gesprongen, omdat Tau de teugels na de sprong toch wel echt nodig bleek te hebben. Helaas...
’s Avonds zijn we uit eten gegaan en daarna door naar Safari club, wat nog erg gezellig was.

Het weekend was niet heel interessant, veel aan onze verslagen gewerkt en op zaterdag hebben Charlotte en ik chocoladecakes gemaakt die we ’s avonds bij een kampvuurtje op hebben zitten eten. Het was pas laat dat we zaterdagavond gingen slapen, dus op zondag waren we erg moe. We zijn toen maar vroeg begonnen met de filmavond.

Op maandag zijn we naar Wait a little geweest. Dat is een trail bedrijf waar ze trails verzorgen in een big 5 game reserve. Zij komen vaak naar onze stallen toe voor lessen en outrides, en nu mochten wij als bedankje bij hun rijden. Erg spannend, in een big 5 game reserve, want dat betekent dat je om iedere hoek leeuwen, olifanten, buffels, neushoorns en luipaarden tegen kunt komen. En het was nog leuker omdat Yakima daar vandaan komt, dus dan kon ik even zien waar ze al die tijd heeft rond moeten lopen. Eenmaal op de paarden hebben e eerst een stukje gegaloppeerd om de paarden goed warm te rijden voor de rit die zou komen en daarna zijn we een rivierbedding in geschoten om op zoek te gaan naar leeuwen die die ochtend waren gezien. Het was een fantastisch gebied om in te rijden en in plaats van trails te gebruiken zoals we dat in de Wildlife estate doen, gingen we gewoon random de bush door. Hierdoor moesten we wel erg vaak bukken voor knobthorns, flacky thorns en andere stekelige bomen, maar het was het helemaal waard, aangezien we de leeuwen inderdaad hebben gevonden! Het waren een vrouwtje en een mannetje en het mannetje had mooie, lange donkere manen. We zijn met de paarden zo dicht mogelijk bij elkaar gaan staan zodat de leeuwen ons als één groot geheel zouden zien en zo konden we ze vanaf erg dichtbij bewonderen. Na een tijdje stonden de leeuwen op en zijn wij ook verder gegaan met onze trail. We zijn naar de andere kant van de rivierbedding gegaan en hebben daar een aantal lange galopjes gedaan. Eén ervan duurde denk ik wel 15 minuten en al die tijd heb ik in mijn beugels gestaan en de snelheid van het paard onder me gevoeld. Heerlijk om te doen!
’s Middags heb ik nog op Jessie gereden en dit ging ook weer erg goed. Ze was wat meer gespannen dan vrijdag en had wat meer energie, maar wat wil je ook als ze het hele weekend stil heeft gestaan. Gelukkig luisterde ze wel goed naar wat ik haar vertelde te doen.

Op dinsdagochtend kregen we een springlesje van Shannon. Eerst hebben we een paar oefeningen opgezet en daarna hebben we de paarden opgezadeld om te beginnen. Yakima deed het geweldig en heeft maar 2 keer geweigerd en beide keren was het mijn eigen schuld doordat ik mijn benen niet genoeg gebruikte. De oefening was eerste een pop-in en out, daarna een galopsprong over een galopbalk en dan weer een sprong, vervolgens een galopsprong en dan over de laatste hindernis. Yakima had wat moeite met de ene galopsprong tussen de sprongen, omdat ze niet zulke grote stappen maakt, maar voor de rest deed ze het prima. Aan het einde van de les mochten we nog over een huisje springen dat in de bak stond. Ik heb het heel rustig aan gedaan en heb Yakima er eerst een aantal keer in stap recht op af laten lopen. Na de derde keer keek ze er niet eens meer naar, dus toen kon ik proberen het te springen. De eerste keer was het een weigering, maar wat wil je ook, zo’n huisje is ook kei eng. Maar de tweede keer al ging ze er overheen! Mijn kleine meisje begint dapper te worden :) Na de les heb ik Yakima afgespoeld en daarna in de kleine arena gezet zodat ze kon rollen. En blijkbaar had ik haar niet moe genoeg gemaakt met het rijden, want ze begon als een dolle door de bak heen te rennen en te bokken. Heerlijk om haar zo blij te zien. En gelukkig had ik een camera in mijn hand, zodat ik er mooie foto’s van kon maken.
Hierna ben ik met Charlotte naar de dressuurarena gegaan om haar en Tash een ‘les’ te geven op Barbossa en Jessie. Jessie had een slechte dag, dus daar ben ik nog heel even op gegaan om te kijken of ik er wat mee kon. Maar de enige tip die ik Tash kon geven was blijven draven en hopen dat Jess moe wordt. Aan het einde mocht ik ook nog even op Barbossa rijden en dat is me toch een heerlijk paardje. Hij is nog jong, maar hij is het beste jonge paardje dat ik tot nu toe heb gezien. Leuk beestje.
Aan het begin van de middag kwamen 4 nieuwe Franse meisjes aan die de komende 6 weken hier zullen zitten. Toen zij er waren zijn we naar bush camp gegaan om even uit te kunnen rusten voor we weer op game drive zouden gaan.
De game drive was… interessant. Ik wil hem niet saai noemen, want geen enkele game drive is saai, maar het duurde wel ruim een uur voordat we de eerste impala vonden. Tegen die tijd waren we al behoorlijk melig en ik was met Glen aan het grappen dat het misschien door Wilde Honden zou komen. Wilde honden zitten eigenlijk niet in Jejane, maar trekken wel eens in de zoveel jaar door het gebied heen, en volgens Glen wordt het dan altijd heel stil in het reservaat. Maar beide geloofden we er toch niet in. Tijdens de rest van de drive hebben we gelukkig nog wel wat meer gezien, maar heel veel was het niet.
’s Avonds heb ik een lasagne gemaakt omdat ik een weddenschap met Traci had verloren. Gelukkig was de lasagne gelukt en vond iedereen hem lekker. Zelfs Glen heeft hem opgegeten, en dat zegt toch wel wat.
Na het eten zijn Patty en ik naar het huis van Glen en Traci verhuisd waar we de hele week zullen verblijven omdat de ouders van Patty komen die in onze bungalow trekken.

Op woensdagochtend werd ik wakker van een vrolijk zingende Glen, toch wel iets gezelliger dan een irritante wekker. Eenmaal op de stallen heb ik voor Yakima een nieuw hoofdstel in elkaar gezet, omdat ze geen eigen hoofdstel had. Natuurlijk verdiende ze de mooiste spulletjes, dus ik heb de beste onderdelen bij elkaar gezocht en heb deze eerst ingevet en daarna in elkaar geknutseld. Daarna zijn we op de stallen op trail gegaan om de Franse meisjes het gebied te laten zien en het was een lange en rustige trail. Het einde verliep alleen wat minder vlekkeloos toen Shannon van haar paard viel. Ze viel met haar gezicht naar beneden en probeerde zichzelf met haar handen op te vangen, met als resultaat dat ze haar linkerarm gebroken heeft, haar rechterarm zwaar gekneusd of heel misschien ook gebroken en op haar gezicht zitten allemaal krassen.
Toen we eenmaal terug waren op de stallen kwamen de ouders van Patty aan, die tot maandag bij ons zullen blijven. Ze hebben de stallen gezien en daarna zijn we naar bush camp gegaan.
De game drive die middag was ook interessant, want hoe krijg je nou zo veel mensen in Fugly? Tja, proppen… Charlotte moest op de trackers-seat, Glen en ik zaten voorin en de rest van de groep zat achterin op de bankjes gepropt. Maar ach, het paste. We zijn helemaal naar de achterste hoek van het reservaat gereden en hebben onderweg weer niet veel gezien. Glen en ik hadden een paar weddenschappen over welke dieren we als eerste zouden zien en hoe veel diersoorten we zouden spotten. Ik heb ze allemaal gewonnen en daardoor mogen we nu Balde, Traci en alle paarden mee naar Nederland nemen, dus dat wordt druk in het vliegtuig :P

Op donderdagochtend zijn we weer op game drive geweest. Het was alweer rustig, dus Glen besloot naar Jejane dam te gaan in de hoop dat er daar wat dieren aan het drinken waren. En inderdaad, daar liepen giraffen, zebra’s en gnoes. We hebben een tijdje rondgelopen en gekeken en daarna zijn we weer verder gereden. We waren de bocht nog niet om toen we opeens olifanten zagen! Die hadden dus al die tijd in de buurt gezeten zonder dat we ze gezien of gehoord hebben. Een hele tijd hebben we staan kijken hoe ze aan het grazen waren. Het waren een paar volwassen met wat jongen en we vermoeden dat ze van de grote kudde waren. Deze kudde heeft zich waarschijnlijk opgesplitst in een hoop kleinere groepjes olifanten die nu overal over het reservaat verspreid lopen.
’s Middags heb ik weer op Jessie gereden en ze was weer erg goed. In het begin was het een heel gevecht, want zodra ik mijn benen er aan legde draaide ze haar kont naar binnen en ging ze bokkend en wel in protest, maar na een aantal correcties kon ik haar precies vertellen welke stap ze moest nemen op welk moment, dus toen liep ze weer heerlijk.
’s Avonds hadden we een lekker kampvuurtje en daarbij had Glen wel erg interessant nieuws. Er waren namelijk aan het einde van de middag twee wilde honden op het reservaat gezien! Die grapjes van mij en Glen waren dus toch wél waar. Nu maar hopen dat we ze binnenkort een keer te zien krijgen, dat zou wel heel erg leuk zijn!

Op vrijdagochtend hebben we een bareback lesje van Amber gehad. Eerst heeft ze het een en andere van in hand work laten zien en daarna mochten we op onze paarden klimmen om in de bak wat bareback riding te doen. Ik ben een aantal keer op Yakima gevolt en heb gemerkt dat als je op de juiste manier op voldoende harde grond staat, het best makkelijk is :) We hebben wat behendigheidsoefeningen gedaan en door de bak gedraafd en gegaloppeerd. Op een gegeven moment waren we ‘volg de leider’ aan het doen, en Charlotte reed op Barbossa voorop, met daar achter Bafana. We stonden stil en Charlotte zat half omgedraaid op Barbossa om iets uit te leggen. Op dat moment draaide Bafana zijn kont naar Barbossa en dreigde te trappen. Barbossa stond een aantal seconden stil te bedenken wat er nou precies gebeurd was en toen hij het eenmaal had uitgevogeld ging hij er in volle galop vandoor. Door een scherp bochtje naar rechts gleed Charlotte er vanaf, stond vervolgens weer op van de grond en ging rustig verder met haar uitleg.
Na deze les hebben we touw gekocht om eigen halsters te maken en daarna zijn we terug gegaan naar bush camp. We zouden de hele dag geen stroom hebben en dus ook geen internet. Er was dus niet veel voor ons om te doen, want zonder stroom kom je niet ver. En aangezien Glen mijn laptop harder nodig had dan ik, heeft hij er de hele dag op zitten werken en heb ik besloten om nog wat te gaan tekenen. Hierna hebben Charlotte en ik onze touwhalsters in elkaar gezet, dus die kan ik maandag aan gaan passen en op maat gaan maken. Hij ziet er nu al leuk uit!
’s Avonds wilden we uit eten gaan sleepers, maar kregen vlak voor we vertrokken te horen dat er een groep van 6 olifanten voor de gate stonden. We zijn eerst gaan kijken, en inderdaad was er geen enkele manier dat we er door konden. Toen zijn we maar terug naar bush camp gereden om nog even te wachten en de keer erna dat we richting de gate reden waren de olifanten weg en konden we er door.

Vanmorgen zat ik in de keuken aan mijn ontbijt en Charlotte zat naast me op de bank toen we opeens een gil uit de bush hoorden. We keken elkaar aan en vroegen ons af welke vogel zo’n geluid zou maken, maar we konden niks bedenken. Het volgende moment kwam Shannen samen met Chico en Blade de bush uit rennen, gillend en wel, met haar handen in het verband voor zich uit gestoken. Het duurde even voordat ze weer rustig en op adem was, maar toen vertelde ze dat ze met de honden was gaan lopen en dat er opeens voor haar op de weg een groep olifanten stond. Ze heeft zich verscholen achter een termietenheuvel en toen de olifanten zich omdraaiden is ze zo hard mogelijk terug naar bush camp gerend. Dus dat betekent dat de olifanten hier in de buurt zijn, laten we hopen dat ze nog even langs komen vandaag!