Leeuwenjacht en eerste rijles in Fugly

De rest van de schorpioenencursus was erg… rommelig. Iedereen liep door elkaar door de bosjes te stampen en maar een paar mensen hadden uv zaklampen. Toch zijn er nog een aantal schorpioenen gevonden in bomen en zelfs een zeer gevaarlijke op de grond in het gras ( en dat is best een eng idee, want met een normale zaklamp zie je zo’n beest niet, en hij zou dus ook zomaar voor de deur in het gras kunnen zitten! Niet te veel bij nadenken…). Het was wel heel tof om te zien hoe die beesten oplichten in het uv licht. Halverwege de cursus kregen we te horen dat er op de airstrip een groep van 10 leeuwen was gezien, dus toen was meteen onze hele concentratie weg. Heel leuk die schorpioenen, maar die hadden we de hele dag al gezien, en we gingen liever op zoek naar leeuwen! Glen is gaan vragen of we al weg konden (en ja, het voelde net alsof we gingen spijbelen tijdens school), maar de ‘schorpioenenman’ wilde nog een waardige afsluiting doen. Dan maar ongeduldig wachten.. Gelukkig duurde het allemaal niet zo heel lang meer. Al snel riep de man iedereen bij elkaar en begon hij certificaten uit te delen. Wel heel leuk bedacht! Alleen een beetje jammer dat ik vanaf nu Karin Cheepens heet. Toen we eenmaal helemaal klaar waren zijn we in Fugly gesprongen en met een rotgang richting de airstrip gereden. De arme oude dame racete alsof haar leven er vanaf hing en we gingen nét iets te hard over de hobbeltjes. Dat was eigenlijk ook vragen om ongelukken. Na een iets hoger hobbeltje vond ze het schijnbaar genoeg geweest, want vanaf de middelste bank werd er gegild dat we moesten stoppen. Was iemand iets verloren? Nee hoor, de middelste bank van Fugly was afgebroken! Ze wordt schijnbaar toch al wel heel oud… Toen iedereen was uitgelachen en een nieuw plekje had gevonden konden we weer verder. Bij de airstrip stonden een paar auto’s, maar de mensen stonden er buiten. Dat betekende dat er geen leeuwen waren, helaas. We zijn teruggereden naar bushcamp, en kregen onderweg nog te horen dat de leeuwen weer gevonden waren, maar nu bij het riverbed. Maar aangezien we al halverwege waren en we zaten te bevriezen van de kou, zijn we maar doorgereden naar huis.

Op zondag hadden we een lekker rustig ochtendje. Heerlijk om uit te slapen, ware het niet dat er om 7 uur ’s ochtend een paar eekhoorns in het dak zaten met huwelijksproblemen, want ze liepen me toch een partij naar elkaar te gillen! En toen ze eenmaal weer weg waren, kon ik niet meer fatsoenlijk slapen. Fijn begin van een vrije dag..
Gelukkig verliep de rest van de dag wat beter. ’s Ochtends lekker rustig aan doen, beetje laptoppen, lezen en muziek luisteren, ook wel een keertje fijn. Halverwege de middag zijn we naar de airstrip gereden, waar een grote braai gehouden zou worden met alle shareholders van Jejane + familie. Glen had hiervoor een impala geschoten en er was ook een lam. Beide waren aan het spit en werden al klaargemaakt toen wij aankwamen. Even hebben we wat zitten drinken en praten, maar al vrij snel zijn we met Shannon richting de dam gereden waar een tijd geleden de hippo zat. Die is al een tijd niet meer gezien, dus we hoefden niet bang te zijn. Bij de dam hebben we een beetje rondgehangen en op een gegeven moment kwamen de jongens met het idee dat het wel leuk zou zijn om het water in te gaan. Dus zakken leeg en het water in! Alle meiden bleven aan de kant staan, tot het moment dat de jongens klei vonden en het leuk bleek te zijn om op ons te gooien. Shannon, Charis en Anna zijn het water in gegaan om mee te doen aan het kleigevecht, en uiteindelijk konden Charlotte en ik ook niet meer achterblijven. Dus jurkje uit en het water in. Toch wel heel leuk hoor, om zomaar in een dam te zwemmen :)
Toen we terug kwamen kregen we het bericht dat er buffels waren gezien langs de airstrip, dus zijn we eerst even daar langs gereden om te gaan kijken. Het was een grote groep, maar helaas stonden ze in de bosjes, waardoor ze wat moeilijk waren om te zien. Maar ach, we hebben weer buffels gespot!
De rest van de braai was gezellig. Ik heb impala en lam op, maar moet eerlijk zeggen dat ik er niet zo heel weg van ben. Ik heb toch echt nog altijd het liefst een lekker kippetje :)

Maandag hoefden we niet naar de stallen. Voor Charlottes onderzoek zijn ze nog wel de bush in gegaan om bomen te tellen, maar ik had besloten om thuis te blijven om aan mijn verslag te werken. Dankzij een dosis goede concentratie ben ik lekker opgeschoten!

Dinsdagochtend zijn we naar de stallen gegaan om een lange trail te doen voor Patty’s onderzoek. Heerlijk om zo met Yakima in de bush te zijn. Ik begin echt verandering in haar op te merken. In het verleden was ze niet zo voorwaarts en liever lui dan moe, maar ze begint nu echt levendig te worden. Bij het opstijgen blijft ze niet meer braaf stilstaan, maar loopt ze al vooruit voordat ik zit ( ja ik weet het, dat zijn geen goede manieren, maar ik vind het leuk! ). En tijdens het rijden hoef ik haar veel minder aan te drijven, ze loopt vanzelf, steeds vaker moet ik haar zelfs inhouden. Zelfs de spoken ziet ze niet meer overal, de enge gele machine die we onderweg tegenkwamen was niet eens van plan om haar op te eten! Mijn knappe meisje…
Tijdens de trail heeft Patty nog de zebra’s gezien, maar toen de zebra’s haar zagen gingen ze er in een rotgang vandoor, en waren wij natuurlijk te laat om ze ook nog te zien. Helaas, nu maar hopen dat we ze nog eens tegen gaan komen!

’s Middags zijn we op game drive gegaan. In eerste instantie konden we bijna niks vinden, zelfs de impala’s hadden zich voor ons verstopt! Maar gelukkig kwam er verandering in toen we door het riverbed heen reden, daar liepen twee neushoorns! We hebben een hele tijd staan kijken, en de neushoorns waren zo relax dat ze op zo’n 5 meter langs Fugly kachelden, mooi! Hierna zijn we doorgereden naar Charlotte’s eerste onderzoeksgebied om alle dangertape van de bomen af te halen. Erg gezellig, vooral als je uiteindelijk midden in het bos staat te cheerleaden :)
Tijdens het rijden had Glen me al het een en ander uitgelegd over autorijden, en op de terugweg vroeg hij mij of ik er klaar voor was om het zelf te proberen. Aangezien we al op de N1 zaten (een lange, bijna rechte weg, hierna hoef je nog maar één bocht te maken voor de volgende lange rechte weg), durfde ik het wel aan. Hoppakee, achter het stuur en vol op het gas! Nee hoor, dat viel wel mee. Ik ben heel rustig en geleidelijk weggereden (écht waar, ik had het zelf ook niet verwacht!). Vervolgens ben ik zonder kleerscheuren teruggereden naar bushcamp. Ik had tegen Patty en Charlotte gezegd dat ze ‘stop’ moesten roepen als ik moest stoppen, maar aangezien ze alleen maar ‘Zebra! Impala! Wildebeast’ riepen, ben ik nergens gestopt :P Vervolgens moet ik op bushcamp Fugly parkeren, en daarvoor moesten toch wel een aantal bochtjes gereden worden.. Met volle snelheid door het eerste bochtje, vol op de rem voor de tweede en daarna rustig de parkeerplek in. Vervolgens moest ik van Glen nog heel even de koppeling een beetje loslaten en daar ging het mis: mijn voet gleed van de koppeling af (ik had teenslippers aan, met daaronder nogal wat gladde doorns uit de bush) en toen sloeg Fugly af… Tja, als het bij mij misgaat, gebeurt het allemaal op het laatste moment. Maar Glen vond dat Fugly ver genoeg geparkeerd was en dat ze daar mocht blijven staan. Gelukkig was hij zeer tevreden over mijn eerste rijles :)

Vanochtend hadden we weer een springles. Yakima moest al lopen, dus die kon ik niet meer rijden vandaag (snifsnif), maar ik mocht op Dave, een stevig paardje die springen helemaal super vindt. Het springen ging echt heel goed, Dave is zo veel makkelijker dan Yakima, ik hoefde bijna niks te doen. En als laatste hebben we nog 1 meter gesprongen! Heerlijk om te doen!
Straks gaan we weer op game drive om voor Patty’s onderzoek data te verzamelen, dus hopelijk zien we veel!