Skills, springen, bush en parkeren

Zaterdagavond, toen we film zaten te kijken, kwam Bounce opeens zeer schuldbewust het huis in gelopen. Ze was duidelijk de bush in geweest, en Patty en Traci zijn naar buiten gegaan om te kijken of Rock en Blade ook terug waren, want natuurlijk waren die mee gegaan met Bounce. Rock kwam wel de tuin in gelopen, maar Blade bleef weg. Het is hier vaker gebeurd dat er honden de bush in waren gerend en op zijn gegeten door een leeuw of iets anders, dus we vreesden het ergste voor die arme Blade…

Zondag hadden we een dagje rust. Lekker op onze laptops werken en muziek luisteren. Toen ik in onze kamer zat te lezen, kwam Patty opeens de kamer in met de mededeling dat ze Blade hadden gehoord. Met mijn pyjamabroek nog aan ben ik in mijn slippers geschoten en de bush in gerend. Iedereen heeft zich snel verplaatst en al roepend liepen we door de bush. Tot er iemand gilde dat ze Blade had gevonden. De arme hond zat met haar kop vast in een gat in een boom. We zijn meteen een reddingsactie gestart door haar er zo ver mogelijk uit te graven en het gat in de boom groter te hakken. Het duurde even, maar we hebben haar er gelukkig veilig uit gekregen. Waarschijnlijk heeft ze een eekhoorn opgejaagd en is ze zo het gat in geschoten. De hele nacht heeft ze daar stilletjes gelegen in de hoop dat ze niet opgegeten werd. Ze heeft zo verschrikkelijk veel geluk gehad. En wij zijn allemaal hartstikke blij dat ze weer terug is!

Op maandag hebben we opnieuw een skills les gehad. Eerst weer proberen zonder zadel op de paarden te springen (wat nog steeds heel moeilijk is, maar ik ga het nu vaker oefenen!), en daarna moesten we zonder zadel, met één hand door de bak draven en galopperen. Traci had er een leuk wedstrijdje van gemaakt: op één van de palen langs de arena stond een emmer water, daar moesten we met een bekertje water uit halen, en dan in draf of galop de ring rond en dan aan het einde van de ronde het water in een maatbeker gooien. Wie de maatbeker in de kortste tijd vol had, had gewonnen. Natuurlijk mochten we eerst oefenen en dat was maar goed ook. Ik had mijn bange Yakima, en eerst vond ze de emmer op de paal eng, vervolgens dacht ze dat de maatbeker haar op zou eten en toen ik óók nog eens water over haar heen morste tijdens het draven met een volle beker was het einde van de wereld helemaal nabij! Ze spookte een paar keer en dook in elkaar wanneer ze het water voelde, maar hoe langer ik met haar bezig was, hoe beter het ging. Aan het einde reageerde ze niet eens meer op het water! Ondanks dat ik het spelletje niet gewonnen heb, was het toch heel geslaagd, want Yakima is weer goed vooruit gegaan.
’s Middags heb ik op The Kiwi gereden. Dat is het vaste paard van Anna, maar omdat zij er niet was, had ze gevraagd of ik er dressuur op wilde rijden. Het is een race/springpaard, en er wordt bijna geen dressuur op gereden, dus ik had er niet te veel van verwacht. Maar het was een heerlijk paard om op te rijden. Heel makkelijk, en zonder te veel te hoeven doen liep hij mooi met zijn hoofd naar beneden. Hij was wel heel druk met alles om hem heen, maar voor de rest reed hij heerlijk!

Dinsdagochtend zijn we op trail geweest voor Patty’s onderzoek. Een lange trail tot het achterste hek van het reservaat, en we zijn dan ook ruim 2 uur onderweg geweest. Yakima deed het super, ondanks dat ze achteraan liep (jaja, dat is ook al eng, stel je voor dat er iets achter je in de bosjes zit!). Op de terugweg hebben we lekker veel gegaloppeerd, dat was echt genieten!
’s Middags zijn we op game drive gegaan met Francois. We hadden al het een en ander gehoord over hem en hij zou schijnbaar de meest gekke beesten in bomen kunnen vinden. Wij waren dus benieuwd! Bij Snare dam vonden we twee neushoorns en een krokodil. Verder zagen we onderweg impala’s, zebra’s, wrattenzwijnen en gnoes. Bij ieder interessante dier dat hij ons liet zien, kreeg hij een koekje van ons, dus na een tijdje kwam de motivatie om nóg meer leuke dieren te vinden wel naar boven! Toen het al donker was en we over de airstrip reden, zagen we opeens naast de weg een olifant! Francois wilde wat dichterbij gaan kijken, maar de olifant was niet heel blij met het licht dat op hem scheen. Hij dreigde wat en liep daarna snel de bosjes weer in. Toch had Francois nog een koekje verdiend. Toen we terug reden had hij ook de spot vast, en opeens ging hij onder een boom stil staan. Hij had ergens tussen de groene blaadjes, twee ieniemienie kleine, net zo groene, vogeltjes gezien. Hoe doet hij het?! Zelfs toen we wisten waar ze zaten en met de spot er op was het voor ons nog moeilijk om ze te zien. Nog een koekje. Even verderop gingen we weer op de rem, dit keer voor een kameleon in een boom, bijna net zo moeilijk te vinden als de vogeltjes. Tja, dan nog maar een koekje :P En vlak bij bush camp vonden we ook nog een hele kudde buffels, die in de bosjes lagen te rusten. Ook al zijn ze zo ver weg, het blijven indrukwekkende beesten!

Op woensdag hadden we weer springles. Dit keer van een man die Traci ooit een op een springwedstrijd heeft ontmoet. Samen met Patty, Charlotte en Lieke kreeg ik een les. Omdat Yakima ’s middags ook al moest springen, kreeg ik Dave weer toegewezen. Hij sprong fantastisch en zelfs de meest vreemde dingen weigerde hij niet. Heerlijk paardje om te rijden, maar niet zo veel uitdaging. Toch heb ik weer het een en ander nieuws geleerd!
’s Middags zijn we weer op game drive gegaan voor Patty’s onderzoek. We zijn een groot deel van Jejane rondgereden en hebben hier weer twee neushoorns gezien. Het blijven mooie beesten om naar te kijken.
Toen we bij de airstrip waren zijn Glen en ik van plaats verwisseld, ik mocht weer een stukje proberen te rijden. Hij had het dit keer iets moeilijker voor me gemaakt, want ik had heel wat bochtjes die ik door moest. Gelukkig ben ik nergens van de weg af geraakt :P Volgens Glen ben ik er al bijna klaar voor om mijn ouders en oma een leuke game drive te geven als ze hier komen. Het parkeren was weer erg interessant, want dat was de vorige twee keren niet helemaal soepel gegaan. Ik vroeg nog wat instructies aan Glen, maar hij sloeg zijn handen demonstratief voor zijn ogen en liet het me allemaal zelf doen! Uhoh… Maar het ging verassend goed! Ik heb voor het eerst Fugly helemaal op haar plekje gekregen zonder bijna tegen een paal aan te rijden! Helemaal geslaagd dus :)

Vanmorgen zijn we naar Phalaborwa gegaan om onze visa te verlengen, zodat we ook echt de volledige 5 maanden hier mogen zijn. Nu maar hopen dat ze een beetje opschieten met het verwerken, zodat we over een maandje onze stempel kunnen halen!
Vanmiddag gaan we weer de bush in, en hopelijk kan ik dan weer een stukje rijden én goed parkeren! :)