Veel springen en geen stroom

Donderdagmiddag met de game drive hebben we eerst een nieuw gebied voor Charlotte’s onderzoek uitgezet. Hierna mocht ik van Glen een echte game drive doen over het reservaat en hierbij moest ik een aantal keer achteruit, stoppen bij de dieren, bochtjes rijden en als laatste weer parkeren. Een hele uitdaging :P De eerste keer achteruit ging niet heel vlekkeloos, maar ik heb op het laatste nippertje niemand de struiken in gereden. Tja, alle begin is moeilijk. De rest van de game drive ging gelukkig best goed en het parkeren gaat steeds beter en makkelijker. Dus mijn ouders en oma kunnen over een paar weekjes veilig instappen ;-)

Op vrijdag is er een hele groep van Campfire Safaris gekomen om mee te helpen bomen tellen voor Charlotte’s onderzoek. Cheynne, David en Iain waren er ook bij en het was leuk ze weer te zien en hun verhalen over Campfire te horen. Het bomen tellen ging met zo’n grote groep best snel en makkelijk, dus we waren op tijd klaar. In totaal hebben we 671 geteld, dus dat was best een groot aantal. Extra fijn dus dat Campfire ons daarbij kon helpen. Nu maar hopen dat ze het zo leuk vonden dat ze nog eens willen komen.
Na afloop is iedereen naar bushcamp gekomen en hier hebben we (een erg late) lunch voor ze gemaakt. Hierna moesten we toch echt afscheid nemen en zijn ze weer terug naar Campfire gegaan.

Zaterdag had Traci een kleine trainingsshow georganiseerd. Dit was eigenlijk voornamelijk voor de kinderen, omdat die volgende week een wedstrijd hebben en nu nog even konden oefenen. Maar wij mochten ook meerijden. Erin, het meisje dat Yakima huurt, reed al mee in de show, dus ik kon niet meer op Yakima. Daarom heb ik maar Dave gekozen, die vindt springen toch helemaal geweldig.
We moesten ’s ochtends veel te vroeg opstaan om het parcours op te zetten en alles klaar te maken. Nadat dat gedaan was, werd er eerst dressuur gereden en daarna was het tijd om te gaan springen. Tijdens het warmrijden liet Dave al merken dat hij er erg veel zin in had, dus dat was een goed teken. De eerste ronde was 70 cm en deze hebben Dave en ik zonder moeite uitgereden. Dave was lekker voorwaarts en sprong zonder problemen. Dit betekende dat ik in de jump off van 80 cm zat. Ook dit ging geheel vlekkeloos en met een vrij mooie tijd. Ik stond eerste, totdat Anna de ring in ging. Met een rotgang ging ze foutloos over alle hindernissen heen. Tja, daar ging mijn eerste plekje, maar Anna had hem met deze indrukwekkende ronde geheel verdiend. En ik was alsnog tweede, helemaal niet slecht!
De tweede ronde was die van 80 cm. Ook deze sprong Dave zonder problemen en weer zaten we in de jump off. Die was toch wel een beetje spannend, want het was een jump off van 90 cm. En dat is wel erg hoog, maar ook wel heel erg leuk! Dave vloog bijna over de hindernissen heen en dat geeft toch een adrenalinekick! Alleen jammer dat ik bij een sprong schuin aanreed, waardoor hij die er vanaf tikte. Ach, dat was mijn eigen schuld.. Toch ben ik hierbij nog derde geworden, dus helemaal niet verkeerd!
’s Middags kregen we ook nog de kans om nog eens te rijden, maar aangezien ik ’s ochtends al zo veel gereden had was ik behoorlijk moe, en Dave zou dan maar een klein uurtje in zijn paddock kunnen uitrusten voordat ik hem opnieuw zou moeten opzadelen, en dat vond ik niet helemaal eerlijk tegenover hem. Dus toen heb ik besloten om de middagrondes maar te laten schieten.
’s Avond hebben we met de groep studenten nog een film zitten kijken (Alice in wonderland), en daarna zijn we heerlijk gaan slapen.

Zondagochtend werd ik al vroeg wakker omdat het opeens toch wel erg warm werd in de kamer, vreemd… Toen ik naar boven keek zag ik wie de schuldige was, de ventilator was gestopt met draaien. En dat betekende dat de stroom weer eens was uitgevallen. Achja, zonder stroom kan je toch niks doen hier, dus dan maak uitslapen. Maar zelfs zonder deken werd het na een tijdje toch wel erg warm om te blijven liggen. ’s Ochtends heb ik wat gelezen, muziek geluisterd, en achter mijn laptop aan mijn verslag gewerkt tot ik internet nodig had, wat er natuurlijk ook niet was.
Aan het einde van de ochtend kwam Traci zeggen dat we de hele dag geen stroom zouden hebben, heel Hoedspruit was afgesloten. Fijn, dat betekent de hele dag niks kunnen doen. We hebben toen maar besloten om naar bush pool te gaan en daar de middag door te brengen, aangezien we op bush camp niks meer konden doen. Bush pool was vrij koud, maar er was nog prima in te zwemmen. Verder hebben we wat liggen zonnen en een halve chocoladecake opgegeten. Toen we aan het einde van de middag terug kwamen hoefden we nog maar even te wachten en om 6 uur was de stroom terug! Snel koken dus. Maar helaas, het was ons niet gegund, tijdens het koken is de stroom nog minstens 4 keer uitgevallen. Maar uiteindelijk is het gelukt en hebben we heerlijk gegeten.

Vandaag hebben we weer een springlesje gehad van Javier de spanjaard. Hij is hier weer voor een paar daagjes langs gekomen omdat hij ons zo gezellig vond, en wilde ons wel een les geven. Ik heb met Dave gesprongen en dat ging prima. Het springen lijkt me steeds makkelijker te gaan en zelfs de 90 cm hindernisjes zien er niet meer zo spannend uit. Hopelijk kan ik binnenkort nog wat meer de hoogte in!