Krugerpark

Toen ik op dinsdagochtend wakker werd kon ik het al horen: regen. Niet de beste manier om wakker te worden en zeker niet als je al helemaal gewend bent aan het warme, droge en zonnige klimaat. Het was Anna’s verjaardag en het werd haar dus duidelijk niet gegund om haar verjaardag in het zonnetje te vieren.
Met zijn allen hebben we die ochtend een ontbijt gemaakt voor Anna en met dikke kleding en regenjassen hebben we het op zitten eten. Hierna zijn we naar Nicola gereden, waar we chocoladecake hebben gegeten en gezellig hebben zitten kletsen. Vervolgens hebben we besloten dat we ondanks het slechte weer (het was gelukkig al wel weer droog), toch een kleine trail te doen. Het zou alleen stappen worden omdat het door de regen te glad was geworden. Ik mocht eindelijk weer eens op Yakima (dat was al een week geleden) en was daar meer dan blij mee. Yakima was ook blij om weer naar buiten te gaan, want ze was erg voorwaarts. Heerlijke rit!
’s Middags zijn we op game drive gegaan. Glen kwam in zijn dikke regenjas aangelopen, en wij waren het helemaal met hem eens. Warm is anders… Het eerste deel van de rit was Glen vrolijk en gezellig, maar halverwege de rit begon hij wat stiller te worden en begon hij steeds meer te hoesten. Op een gegeven moment vroeg hij of ik wilde rijden en natuurlijk zeg ik daar geen nee tegen! Naast me zakte Glen ontspannen onderuit op de stoel en hij leek gewoon wat moe te zijn. De game drive ging prima en het autorijden gaat steeds makkelijker. Fugly is gewoon heel goed en lief voor me (tijdens het rijden zit ik ook steeds tegen haar te praten: ‘Fugly, lief tegen me zijn hoor!’, ‘Fugly, maak eens niet zo veel herrie’ en ‘doe eens niet zo raar!’). Maar op een gegeven moment begon Glen er slechter uit te zien en begon de kleur van zijn gezicht langzaam naar groen te veranderen. Hij ging steeds maar verzitten en dook helemaal in elkaar. Hij vroeg me om hem zo snel mogelijk naar huis te brengen. Tja, moet je tegen mij zeggen, ik die pas 5 keer eerder gereden heeft. Ik ben in (uhum) volle snelheid terug naar Bushcamp gereden, maar dat ging gelukkig vlekkeloos. Niet te veel gekke hobbeltjes, zo veel mogelijk regenplassen ontwijken en ondertussen opletten dat Glen in uit de auto rolt. Ik had nog net niet de sirene aan gezet. We waren net op tijd op bushcamp en Glen is zo snel mogelijk uit Fugly gesprongen om een wc op te zoeken. Pfoe…
’s Avonds zijn we naar Sleepers gegaan om daar te eten. Gezellig en vooral erg lekker! Patty heeft ons teruggereden naar Bushcamp en onderweg zagen we opeens twee stekelvarkens! Echt heel erg tof! Hierna ben ik moe mijn bedje in gerold.

Woensdagochtend zijn we naar de stallen gegaan om voor de verandering eens dressuur te rijden. Ik mocht op Yakima en was erg benieuwd of ze goed dressuur zou kunnen, ik heb haar namelijk alleen nog maar op trails en met springen gereden. Gelukkig blijkt ze een talentje, want ook het dressuur deed ze super! Het was wel kei hard werken want ze is het niet gewend, maar ze liep voorwaarts en prima naar beneden met haar hoofd. Heerlijk paardje om mee te werken.
Op de weg terug naar bushcamp zagen we iets lopen op de weg. Iets groots, iets met twee benen, iets met veren: een struisvogel! Die beesten zijn al heel wat jaren niet meer gezien op Jejane en pas sinds een hele korte tijd zijn er weer twee gezien. En nu eindelijk kregen wij de kans om er een te bekijken. Hij bleef lang voor de auto lopen, dus dat was helemaal leuk!
’s Middags zijn we weer met Glen op game drive gegaan, want die voelde zich weer wat beter. Nog niet helemaal goed, maar tijdens de rit begon hij steeds meer kleur op zijn gezicht te krijgen en werd hij vrolijker. Aan het begin van de drive zagen we onze grote vriend de struisvolgel weer en hij leek helemaal niet bang van ons te zijn. Glen vermoed nu dat het geen echte wilde struisvogel is. Niet dat dat uitmaakt, want het is en blijft een struisvogel. Tijdens de rest van de rit zagen we niet heel veel bijzonders, wat impala’s, zebra’s, en wrattenzwijnen. Tussendoor zijn we nog even uit Fugly gestapt om dangertape van de bomen af te halen voor Charlotte’s onderzoek en daarna zijn we verder gereden. We waren nog niet veel verder toen we al twee uilen zagen. En later nog een andere roofvogel, maar Glen wist niet helemaal zeker wat dat was. En op de N1 gebeurde het, we waren met de spot aan het schijnen toen Charlotte twee groene ogen zag. Snel op de rem en kijken wat het was. Het was te groot voor een wilde kat, maar het was zeker een katachtige. Toen we wat beter keken werd duidelijk dat het een caracal was! Schijnbaar zie je die maar heel zelden en er zijn zelfs shareholders op Jejane die er al 20 jaar zitten en er nog nooit een gezien hebben. Geluksvogels die wij zijn! Heel bijzonder. We hebben nog geprobeerd om er omheen te rijden zodat we hem wat beter konden zien, maar dat is niet gelukt. Maar ook al was het van ver weg, we hebben hem gezien!

Gisteren zijn we naar het Krugerpark geweest. We hadden een minivan gehuurd zodat we er met zijn allen in pasten en met genoeg koelboxen vol eten en drinken zijn we op weg gegaan. Al meteen toen we het krugerpark in reden zagen we gnoe’s, zebra’s, giraffen en impala’s. Ook al zien we die altijd en overal in Jejane, het blijft altijd mooi en bijzonder om ze opnieuw te zien. Een eindje verderop kwamen we een auto tegen en de man die er in zat vertelde dat ongeveer een kilometer verderop een groep wilde honden lag te slapen. Wauw, wilde honden zijn er helemaal niet zo veel en de kans dat je die te zien krijgt is uitermate klein. Snel op zoek dus. Maar hoe verder we reden, hoe meer we het idee kregen dat ze al weg waren of dat we ze gewoon gemist hadden, want we konden niets vinden. Tot we heel veel verder dan een kilometer opeens een hele groep auto’s zagen staan. Dan merk je opeens wel heel goed dat je in het Krugerpark bent. De verwachtingen dat er voor ieder dier een kudde auto’s zou staan werd helemaal waar gemaakt. Maar met een beetje proppen en voordringen konden we ze zien, de wilde honden. Wat een prachtige beesten! Ze lagen allemaal te slapen en iedereen had de camera’s in de aanslag om ook maar de kleinste beweging op foto te zetten. We hadden geluk, want na een tijdje stonden er twee op om vervolgens ergens anders te gaan liggen. Het was maar kort, maar we hebben ze zien lopen. Hierna deden ze niet veel meer en we besloten verder te rijden. Het is te veel om alles wat we hebben gedaan te omschrijven, maar we hebben olifanten, nijlpaarden, buffels, bavianen, waterbokken, krokodillen, struisvogels, gieren en nog veel meer gezien. Heel indrukwekkend allemaal. En bij een dam zagen we baby nijlpaardjes, schattig! Hoe verder de dag vorderde, hoe meer we begonnen te hopen op een grote kudde olifanten, leeuwen en een luipaard. De leeuwen en het luipaard hebben we helaas niet gevonden, maar de kudde olifanten is gelukt. We reden over een weg toen we aan de linkerkant een olifant op missie zagen, ze was van plan de weg over te steken waar wij reden. We zijn op de rem gegaan om haar de ruimte te geven en toen we daar stonden zagen we dat er achter haar nog veel meer olifanten liepen. In een rijtje staken ze de weg over (ik had een luid: ‘En een olifant loopt door, en een olifant loopt door’, in mijn hoofd). In de groep liep ook een baby, en die stampte vrolijk tussen alle oudjes door, zo lief! En de rij werd gesloten door de grote vader. En met groot bedoel ik gigantisch, zo eentje wil je niet tegenkomen in een open auto! Hij keek ons even aan en liep toen weer achter de rest van de groep aan. Indrukwekkende ervaring. We reden terug via hetzelfde stuk als waar we via gekomen waren. Iedereen keek uit naar de wilde honden, maar ze lagen niet meer op hun plekje. Maar toen we verder reden zagen we opeens een nieuwe kudde auto’s, die heel langzaam vooruit kwam. Bleek dat er voor/ er naast de groep wilde honden liep. En ze waren duidelijk op missie, want ze draafden onverstoord door. Een hele tijd hebben we er naast en er achter gereden en zo veel mogelijk foto’s gemaakt, tot ze de bosjes in schoten, duidelijk op jacht. Wauw. Hierna moesten wij ons haasten om op tijd bij de gate te zijn. Snel nog wat foto’s van de zonsondergang maken en daarna gaan. Eenmaal uit de gate stak er nog een groep buffels voor ons de weg over en zagen we nog een hyena, en daarna was ons dagje Kruger echt over. Een onvergetelijk dagje :)