Mariepskop en een spannende avond in de keuken

Omdat Shannon op zondag jarig was en het een lang vrij weekend was, was de familie van Traci langs gekomen om het weekend op bush camp door te brengen. Het kwam voor ons wel heel goed uit dat ze er op vrijdag al waren, want dan konden ze mooi meehelpen met het bomen tellen. Alleen was er een klein probleempje… al het touw dat we moesten gebruiken zat in de knoop. Daardoor zijn we eerst erg lang bezig geweest met het uit de knoop halen van het touw. Maar toen we eenmaal konden beginnen met tellen was het ook snel gedaan. Heel fijn dus dat we zo veel hulp hadden!
’s Avonds hebben we weer een grote braai gehouden en daarna zijn we niet al te laat naar bed gegaan.

Op zaterdag hebben we al onze spullen ingepakt om weer naar de bergen te gaan, zodat Shannon op haar verjaardag op de rand van de wereld wakker zou worden. En omdat we daar dus de nacht door zouden gaan brengen vonden we het wel een heel goed idee om veel kleding mee te nemen. We hadden ieder een slaapzak, 3 warme dekens en tassen vol met truien, vesten en broeken. Kom maar op met die kou!
De rit richting de bergen was erg leuk. Achterin de auto van Glen, met zijn vieren op de zitzak gepropt en tussen alle slaapspullen. Vanuit de achterbak was het uitzicht onbeschrijflijk mooi. Met overal om ons heen bergen en op sommige stukken hoge bomen leek het de droomvlucht wel. Uiteindelijk kwamen we met de 3 auto’s bij de gate aan en gelukkig werd ons niet gevraagd waar alle slaapspullen voor waren (het slapen op de berg is illegaal). De steile weg naar boven was onverwacht comfortabel omdat het niet veel kouder leek te worden, terwijl er voor dit stuk de vorige keer al dekens en dikke truien nodig waren. En dat vonden wij natuurlijk helemaal niet erg!
Boven op de berg was het uitzicht net zo ongelooflijk mooi als de vorige keer. Zo’n mooie plaats als deze zal denk ik nooit gaan vervelen. Omdat het nog niet zo laat was en we nog vrij veel tijd hadden voordat het donker zou worden, hebben Patty, Charlotte, Lieke, Anna, Tash en ik besloten om een wandeling te gaan maken naar de andere kant van de berg zodat we ook dat uitzicht zouden kunnen zien. Een avontuurlijke wandeling, want we moesten nogal wat rotsen beklimmen, maar het was super! Het uitzicht vanaf de andere kant was ook adembenemend, maar wat hier is dat niet?
Eenmaal terug bij de rest van de groep hebben we genoten van weer een prachtige zonsondergang en daarna was het tijd om eten klaar te gaan maken. Bij het kampvuur hebben we gebraaid en daarna nog gezellig zitten kletsen en zingen. Wat een heerlijk leven zo!
Halverwege de avond hoorden we opeens een auto naar boven komen en vlak bij ons kamp stoppen. Iedereen hield zijn adem in, want we mochten hier eigenlijk niet zijn en als ze nu zouden komen controleren zouden we een groot probleem hebben… Glen is naar de auto gelopen om te kijken wie het was en kwam terug met nog een paar overtreders! Het waren mensen die bij de picknickspot aan het kamperen waren en tegen de regels in ’s nachts op de Mariepskop wilden komen kijken. Zij waren net zo bang van ons als wij van hen, omdat ze dachten dat wij misschien controleurs waren. We zijn er dus allemaal heel goed onderuit gekomen!
Toen het tijd was om te gaan slapen heb ik al mijn dekens in mijn slaapzak gerold en zo veel mogelijk sokken aangetrokken. Toch viel het op dat het veel minder koud was dan de vorige keer. Ik had het nu in mijn slaapzak zowaar warm en zelfs de wind voelde niet heel koud aan. Ik ben dan ook heerlijk in slaap gevallen. Ik ben die nacht maar één keer wakker geworden en heb een uurtje naar de sterrenhemel liggen kijken. Het blijft bijzonder om de melkweg zo duidelijk te kunnen zien.

’s Ochtends werden we vroeg wakker gemaakt om de zonsopgang te kunnen zien. Hierna hebben we Shannon gefeliciteerd en haar de cadeautjes gegeven. Omdat overnachten op de berg illegaal is wilden we vroeg vertrekken in de hoop dat er net zoals de vorige keer geen poortwachter zou zijn en we zonder dat iemand het zou merken weg zouden kunnen rijden. We hebben dus snel alle spullen ingepakt en zijn daarna naar beneden gereden. Helaas stond er deze ochtend wél een controleur. Oepsie… Maar hij opende gewoon de gate voor ons alsof er niks aan de hand was en liet ons zomaar door! Dat hadden we nooit verwacht.
We zijn naar de picknickspot gereden waar we hebben zitten genieten van de mooie omgeving tot het warm genoeg was om te zwemmen. Het water was wel ijskoud, maar in de zon was dat wel te doen. Heerlijk om daar tussen de stroomversnellingen en rotsen in het glasheldere water te liggen!
Na het zwemmen hebben we gegeten, wat liggen zonnen en relaxen en daarna was het tijd om terug naar huis te gaan.
Eenmaal terug op bush camp hebben we pizza’s gemaakt en toen we die lekker op zaten te eten zagen we een beest lopen dat door het slechte licht wel erg veel op een vliegend hert leek. Om hem wat beter te kunnen zien hebben we er een zaklamp bij gepakt en schrokken ons allemaal kapot toen we zagen wat het écht was: een levensgevaarlijke schorpioen. Ik ben blij dat we die cursus hebben gedaan, want nu wisten we tenminste dat dit er een was waarvan je op afstand moest blijven. Die dikke staart die hij had zei genoeg. We hebben hem met de zaklamp in de gaten gehouden terwijl we alles hebben opgeruimd en snel naar onze kamers zijn gegaan. Pfoe, wat een eng beest was dat!
Hierna wilden we nog op een korte game drive gaan, dus iedereen was in Fugly gekropen en was klaar om te vertrekken. Alleen dacht Fugly daar anders over. Er is verschillende keren geprobeerd haar te starten, maar ze wilde niet en begon toch wel erg gek te ruiken… En om het allemaal nog iets erger te maken begon de kabel van de spotlamp te roken. Bleek dat er in die kabel kortsluiting was ontstaan! Hij is snel ontkoppeld en gerepareerd en daarna was het tijd voor poging 2. Gelukkig ging dit beter, want Fugly startte bijna gelijk. Pfoe, gelukkig heeft Fugly dit ook weer overleefd, de oude dame. Tijdens de game drive hebben we voornamelijk impala’s gezien, en daarnaast ook nog een serval. Ik zat precies op de goede plaats, rechts achterin, en hierdoor ben ik volgens mij een van de enigen die de serval goed heeft gezien. Wat een leuk beest! Maar op de impala’s en de serval na hebben we helaas niks gezien.

Op maandag zijn we weer naar de stallen gegaan waar we een cantertrail (galop trail) hebben gedaan. Heerlijk om even lekker hard door de bush te crossen. En Yakima vond het ook helemaal niet verkeerd! Terug op de stallen ben ik samen met Charlotte verder gaan graven aan het greppeltje voor mijn onderzoek en we zijn nu bijna aan het einde. We zijn dus bijna van al het gevaarlijke water af en dat geeft wel een heel goed gevoel!
’s Avonds hebben Patty, Charlotte, Lieke en ik avondeten voor onszelf gemaakt en met een muziekje aan is dat best gezellig. Tot we opeens iets hoorden dat veel leuker was dan de muziek: een hyena, heel erg dicht bij de bush camp keuken! Wow! Achter de drinkplaats lag een grote groep buffels die zich had klaargemaakt voor de nacht, maar toen zij de hyena hoorden stonden ze op en kwamen ze in beweging. In het donker konden we ze bijna niet zien, alleen af en toe een oog dat oplichtte, maar dat was wel heel indrukwekkend. Overal om ons heen hoorden we geruis in de bosjes en voetstappen van buffels. De hyena werd even stil, maar ging al gouw weer verder met roepen. In de verte aan de rechterkant hoorden we nog meer hyena’s terug roepen. Indrukwekkend! Het geluid van hyena’s klink echt heel angstaanjagend, en het gelach bezorgt me kippenvel. Helaas hebben de hyena’s nu niet gelachen. Na een tijdje werden de hyena’s stil en zijn de buffels weer op hun plekje gaan liggen. Maar deze stilte duurde niet lang. Het geruis in de busjes begon weer, maar het was duidelijk dat dit geen buffel was. We konden takken horen breken, grote poten horen stampen en hele bomen werden uit de grond getrokken. Het kon niet anders dan dat dit een olifant was! We zijn richting de waterpoel gelopen en hebben hier met onze handen rond onze oren om het geluid beter op te kunnen vangen zitten luisteren en kijken. Naast ons trokken de buffels weer weg, maar we konden ze alleen maar horen en niet zien. Net zoals de olifant, we hoorden hem wel, maar zagen hem niet. Het enige wat ik er van heb opgevangen is een grote schim die langs een boom liep, maar het was te donker om het goed te kunnen zien. Terwijl we zaten te luisteren leek het geluid zich op te splitsen, en het bleken in ieder geval 2 olifanten te zijn. Wij hoopten dat ze zouden komen drinken bij de waterpoel, maar helaas trokken ze de andere kant op. Het enige wat er over bleef was het geruis van de buffels die uiteindelijk weer terug op hun plekjes gingen liggen. Wat een avond! Zoiets als dit vergeet je niet snel meer!

Vanochtend zijn Patty en ik nog even naar de waterpoel gelopen om te kijken of we daar wat schade konden zien. Van een aantal bomen was het niet duidelijk of het vers was, maar bij één van de bomen die plat lag zaten de blaadje er nog groen aan, dus dat moet redelijk nieuw zijn. En bij een andere boom was de schors er af getrokken. Dus we zijn er bijna zeker van dat dit de olifanten van gisteren zijn geweest.
Straks gaan we nog even naar de stallen en dan vanmiddag op game drive. Het wordt dus weer een nieuwe mooie dag in Hoedspruit!