zwemmen en wandelen

Onderweg naar de stallen op dinsdag kwamen we tot de conclusie dat het wel heel erg warm was. Tot nu toe was het plan om te gaan springen, maar met deze hitte in de volle zon zou dat niet heel leuk zijn. Daarom hebben we aan Traci gevraagd of we onze plannen mochten wijzigen en mochten gaan zwemmen. En natuurlijk kregen we daar toestemming voor. Ik ben op mijn lieve Yakima gegaan, want het zou goed voor haar zijn om weer eens te zwemmen. Omdat Traci en Anna druk bezig waren zijn Charlotte, Patty, Lieke en ik met zijn 4tjes op pad gegaan. Omdat we zonder zadel de bush in gingen had Yakima volgens mij al heel goed in de gaten dat we zouden gaan zwemmen, want ze liep met haar hoofdje omhoog en haar oortjes naar voren naar de dam. Eenmaal daar stond ze te trappelen om naar het water te gaan en eenmaal in het water kon ze niet meer ophouden met spetteren. Ze was vrijwel non-stop met haar voorbeen in het water aan het stampen om zo veel mogelijk op te laten spatten, super! We zijn met zijn allen een aantal keer heen en weer gezwommen en hebben allemaal van het koele water genoten. Hierna was het tijd om weer terug naar de stallen te gaan.
’s Middags zijn we met Glen de bush in geweest. Dit keer niet op game drive, maar voor een wandeling. Tijdens de wandeling hebben we eerst naar sporen gezocht en heeft Glen ons van alles uitgelegd over sporen, de omgeving en wat geschiedenis. Hij vond een struik waarbij er modder aan de bladeren zat en dat duidt er op dat er een dier die net in de modder heeft gerold/gelegen langs is gelopen. Aan de hoogte was te zien dat het waarschijnlijk om een neushoorn ging, heel erg interessant. Na een tijdje stond Glen abrupt stil, een eindje verderop achter de struikjes stond een groep buffels! Hij pakte zijn geweer en begon die te herladen. Ahum, is dit dan zo gevaarlijk? Schijnbaar wel, want we moesten muisstil zijn en in een rijtje achter hem aan lopen, in een bocht om de buffels heen. Voor hele lange tijd hebben we de buffels niet meer gezien of gehoord, maar we konden nog wel sporen van ze zien. We zijn de sporen helemaal gevolgd tot we uiteindelijk de buffels weer zagen. Ze stonden een heel eind verderop in de struikjes, maar schenen ons niet in de gaten te hebben of als bedreiging te zien. Glen besloot om door de rivierbedding te lopen in de hoop dat we de buffels vanuit een andere hoek van dichterbij konden zien. Ze leken op weg te zijn naar Steve’s pan, een dam een eindje verderop. Daar zijn we naartoe gegaan, maar helaas kwamen ze niet. Tegen deze tijd begon de zon al wel langzaam te zakken, en als we nog helemaal terug naar Fugly zouden moeten lopen zouden we dat voor het donker nooit meer halen. Bij de dam is een uitkijkpunt, waar we veilig zouden kunnen zitten. Nouja, veilig, Glen grapte er over dat er mogelijk olifanten zouden komen die problemen zouden geven. En als dat zou gebeuren moesten we maar de brandblusser pakken en hem in zijn gezicht spuiten in de hoop dat ie weg zou gaan. Dankjewel voor deze tip Glen, daar hebben we heel veel aan :P Glen heeft ons hier achtergelaten en is met een rotgang terug naar Fugly gerend in de hoop het donker voor te zijn. Waar we op de heenweg ruim een uur over hadden gedaan, heeft Glen er nu maar een half uur voor nodig gehad om terug te rennen en met Fugly naar ons toe te rijden. Pfoe gered :)

Op woensdag zijn we in de ochtend de bush in gegaan. En wel met een missie: het vinden van de cheetah. Deze cheetah heeft een soort halsband om zijn nek, die vroeger nodig was, maar nu geen enkele functie meer heeft. Wij moesten die cheetah vinden om de halsband af te doen. Als we hem hadden gevonden zou Glen de dierenarts bellen, zelf een impala schieten om de cheetah te lokken en op zijn plekkie te houden, en dan zou de dierenarts komen om de halsband te verwijderen. Super interessant!
Eerst zijn we naar één van de onderzoeksgebieden van Charlotte te gaan om alle dangertape van de bomen te verwijderen en daarna konden we op weg voor de cheetah. Ik mocht rijden, zodat Glen voorop Fugly zou kunnen zitten om sporen te zoeken. We hebben het hele gebied rondom de airstrip en de rivierbedding uitgekamd, maar hebben het dier niet kunnen vinden. Helaas, het had me super geleken om dit mee te maken. Gelukkig heeft Glen beloofd dat als hij de cheetah een keer vind als wij er niet bij zijn, hij ons zal bellen zodat we zo snel mogelijk kunnen komen. Dus hopelijk komt dit nog goed!
’s Middags zijn we weer naar de stallen gegaan voor een erg bijzonder lesje. We zouden gaan leren hoe we van een paard moeten vallen, tof! Ik kreeg Dave, en dat paard is veel te goed. In eerste instantie moesten we vanuit stap ‘er af vallen’, en dat ging prima, maar toen we het daarna in draf en galop moesten proberen ging Dave steeds stilstaan op het moment dat hij me er af voelde glijden. Dan valt het niet mee om van hogere snelheid van hem af te vallen! Maar de les was hilarisch en mijn broek zat vol met zand en doorns, dus ik denk dat ik goed mijn best heb gedaan. Hierna hebben we nog een kort springlesje gehad, waarbij ik op Bafana zat. Hij is niet heel erg voorwaarts en moet echt gepusht worden, maar hij springt alles met het grootste gemak. Leuk lesje!

Donderdagochtend zijn we naar de stallen van een vriendin van Traci gegaan om daar eens te rijden. Zij heeft een wat kleiner stuk land met wat zebra’s, en voor Patty’s onderzoek wilden we kijken hoe dichtbij we bij die zebra’s konden komen. Ik kreeg een mooi appallosa paardje toegewezen die ik schijnbaar heel voorzichtig moest behandelen omdat hij wat gevoelig was. Nou, tijdens de rit bleek het heel wat anders te zijn. Hij luisterde naar niks, maar dan ook echt niks. Geen been, geen handen, niks. Hij liep gewoon achter zijn voorgangers aan en stapte en draafde wanneer zij dat deden. Tja, daar had ik niet zo veel zin in en al helemaal niet toen hij door de struikjes denderde waarbij ik mijn armen en gezicht aan de takken schaafde. Heel wat krassen later had ik hem eindelijk zo ver dat hij met heel grof been wel aan de kant ging voor takken, maar fijn rijden was het niet. Tot we aan het einde besloten een galopje terug naar de stallen te doen. Wat een vliegende gang had hij! Grote passen, zonder haast en in verlichte zit was het heerlijk om door het bos je rijden. Toch wel een leuke afsluiting :) En gelukkig hebben we onderweg ook de zebra’s en wat giraffen gezien.
’s Middags zijn we de bush in gegaan om bomen te tellen. Dit bomen tellen wordt gedaan om de olifantschade in kaart te brengen. En lieten wij nou net vandaag tijdens het tellen twee olifanten tegen komen! Supertof! Patty en Lieke vonden ze en kwamen ons waarschuwen. Wij zijn met zijn allen over de weg naar ze toe gelopen om te kijken of ze het onderzoeksgebied in zouden gaan of de andere kant op zouden lopen. We hebben vanaf een afstand naar ze staan kijken en luisteren. Toen bleek dat ze de weg overstaken en de andere kant op gingen, dus wij konden weer verder gaan tellen. Heel indrukwekkend om olifanten vanaf de grond te zien, zo lijken ze nóg groter!
’s Avonds hebben Traci en Glen de tussentijdse beoordeling van de stage gedaan, en blijkbaar zijn ze heel erg tevreden over ons, want we hebben overal de maximale score voor :) We hebben alleen maar positieve dingen gehoord, dus dat was wel leuk.

Vanochtend zijn we naar de stallen gegaan voor een galop-trail. Ik mocht op Tau, een schattige pony die buiten helemaal enthousiast word. Tijdens de galop hield hij zijn staart vrolijk omhoog en op snel tempo croste hij achter de rest aan. Heerlijk!
En nu zit ik te genieten van een vrij middagje. Vanavond gaan we uit eten en daarna naar Safari club. Wordt weer een gezellige avond :)

Oh, en op het moment kan ik geen foto’s uploaden op deze blog omdat de upload-knop het niet doet. Daarbij zit ik bijna aan mijn limiet. Dus ik ga binnenkort wat foto’s van eerdere blogs verwijderen en kijken of ik dan weer nieuwe foto’s kan uploaden. Dus nog eventjes geduld, maar ik hoop dat het allemaal gaat lukken!