Ouders op bezoek en Krugerpark

Een erg late blog dit keer, maar het is zo druk geweest de afgelopen week dat ik vrijwel geen tijd heb gehad om te schrijven. Een lange update dus.

Op vrijdag zijn we ’s ochtends naar de stallen gegaan. Daar zijn Patty, Lieke en ik op cantertrail gegaan. Charlotte ging niet mee omdat die het weekend naar een eventing clinic zou gaan en daarvoor zichzelf klaar moest maken. Ik ben op Tau gegaan en het was weer een heerlijke trail. Tijdens een lang stuk galop, sprong tau opeens naar rechts, en Oil rig deed hetzelfde. Bleek dat er aan de linkerkant een giraf stond die ons heel nieuwsgierig aan stond te kijken. Superleuk! Maar omdat we in een lekker galopje zaten, zijn we niet gestopt om wat langer naar de giraf te kijken.
Toen we terug kwamen, was iedereen net klaar om naar de clinic te gaan. Anna zou er ook gaan rijden en vervolgens na afloop meteen doorgaan naar het vliegveld om terug naar Engeland te vliegen. We hebben dus nog afscheid genomen van Anna en daarna zijn ze vertrokken. Wij hebben nog even bij de stallen gehangen tot we op werden gehaald door Glen.
’s Middags hadden we rust, dus ik heb nog even aan mijn verslag zitten werken, want daar zou ik het weekend niet zo veel tijd voor hebben. Een lekker middagje op bush camp dus.

Op zaterdag heb ik aan mijn verslag gewerkt tot ik te horen kreeg dat mijn ouders er aan kwamen. Er leuk om ze weer te zien en om ze te laten zien waar ik de afgelopen maanden heb geleefd. Gelukkig vonden ze het allemaal helemaal super en heel bush camp viel in de smaak.

Op zondagochtend heb ik mijn ouders en oma een game drive gegeven. Het eerste stuk ging vlekkeloos, maarja, er moet altijd wel iets misgaan bij Fugly. Toen we onderweg waren naar snare dam, merkte ik dat de rem het slechter begon te doen. Toen ik stil wilde gaan staan, wilde Fugly niet helemaal luisteren. ‘Je moet pompen’, wist Glen me te vertellen, dus dat was goed te weten voor de volgende keer. Die volgende keer kwam al vrij snel, toen ik uit moest wijken en moest remmen voor een tegenligger (wat mijn moeder hilarisch vond, omdat ik gewoon naar links uitweek, en niet naar rechts, wat haar gewoonte natuurlijk is, maar ik kan écht wel een beetje rijden hier :P ). Maar Fugly wilde achteruit naar beneden rijden en luisterde niet naar de rem. Uhm, pompen dus. Ik weet niet of het door het pompen kwam, of doordat we weer recht kwamen te staan, maar Fugly bewoon gelukkig niet meer. Pfoe, net een botsing weten te voorkomen. Maar toen kwam het einde van de rit, en ik moest Fugly parkeren. Glen zei dat ik Fugly wat verder naar achteren moest parkeren zodat we meteen konden duwen als ze de eerstvolgende keer niet zou starten. Oké, prima, doe ik, denk ik… Fugly dacht er anders over, want ook al trapte ik op de rem, ze bleef gewoon doorrijden. Pompen dan maar, maar dat hielp ook niet, ze bleef doorrijden. Toen had ik de keus, naar links rijden en dan tegen Glen’s boot, auto of afdakje rijden, wat schade zou kunnen kosten, of tegen een boom aan rijden. Dan maar die boom. Gelukkig gingen we niet hard meer en met een zacht tikje kwam Fugly tegen de boom stil te staan. De eerste botsing in mijn leven :P Ik denk dat er eens naar Fugly’s remmen gekeken moeten worden. Ach ja, we hebben het allemaal overleefd!
De rest van de zondag hebben we rust gehad. Lekker in de keuken zitten en niks doen, moet ook een keertje kunnen.

Op maandagochtend zijn we naar de stallen gegaan. Daar zouden we samen met mijn ouders en oma een trail gaan doen. Ik had verwacht dat mijn moeder en oma beide niet op een paard zouden klimmen, maar ze leken er no steeds zeker van te zijn dat wel te doen. De paarden zijn gepakt en opgezadeld en ja hoor, ook mijn moeder en oma klommen er op! Ik was gechoqueerd. Oma vond het nog wel een beetje eng om los te moeten gaan, dus Lieke heeft haar paard aan de hand genomen en zo zijn we het gebied in gegaan. Het was een niet zo heel lang ritje tot aan de eerste dam en weer terug, maar voor de familie was het lang genoeg. Gelukkig leken ze het allemaal leuk te vinden, dus dat was mooi!
’s Middags zijn we door Hoedspruit gaan lopen. Ik heb mijn ouders en oma de winkelcentrumpjes laten zien tot we terug moesten om het gras op de stallen te doen. Daar stond een nieuwe uitdaging voor mijn vader te wachten: de bombardier quad rijden. Met zijn allen was het gras best snel gedaan, dus we konden vrij vroeg de boodschappen gaan doen en daarna terug naar bush camp.

Op dinsdagochtend zijn we weer naar de stallen gegaan. We kregen een springlesje en de familie kon mooi kijken. Ik mocht op Yakima en ze sprong super! Op een gegeven moment wilde Traci dat ik over de waterbak zou gaan, maar ik wilde mijn meisje niet nog banger maken, dus we zijn stapje voor stapje gegaan. Het kostte wat overredingskracht, maar aan het einde sprong Yakima er overheen zonder zelfs maar te kijken! Op naar het volgende obstakel: een dichte sprong, die er natuurlijk levensgevaarlijk uitzag. Ook hiervoor was wat overredingkracht nodig, maar uiteindelijk sprong ze hem. En met een afsluitende hindernis van 90 cm was het een geweldige springles geweest.
De rest van de ochtend zijn we bezig geweest met het vervangen van wat netten zodat er geen muggen de stallen in kunnen komen en daarna zijn we terug naar bushcamp gegaan.
’s Middags gingen we weer op game drive. Omdat Glen had gehoord dat er helemaal achter in het reservaat leeuwen waren gezien, besloot hij daarheen te gaan. Onderweg kwamen we nog iemand tegen die zei dat er bij de airstrip olifanten en neushoorns waren gezien, dus eerst zijn we daar heen gereden. De olifanten waren helaas niet meer terug te vinden, maar aan de andere kant van het hek zagen we gelukkig nog wel een neushoorn. Hierna zijn we door de riverbed heen richting de plek van de leeuwen gereden. Maar net als de olifanten waren die nergens meer te vinden. Gelukkig kwamen we nog wel een gennet in een boom tegen, dus dat was een leuke vondst!. Op de terugweg naar Jejane kwam Glen er achter dat de remmen van Fugly weer niet werkten, slecht nieuws. En het werd nog erger toen Fugly doordat de spot aan was, kuren begon te geven. Op een gegeven moment moesten we uit de riverbed omhoog rijden, maar we dachten dat we in de roverbed ogen zagen. Toen Glen wilde stoppen en achteruit begon te rijden, deden de remmen het weer niet. Fugly sloeg af en we stonden vast in de riverbed. Zelfs Glen kreeg het even benauwd, maar we hadden geluk dat hij reed en niet ik, want hij heeft ons uiteindelijk mooi uit de riverbed kunnen krijgen. Op de weg terug naar bushcamp hebben we nog een tweede gennet gezien, dus ondanks dat de game drive voor de rest zo rustig was, hebben we toch nog een aantal keer iets speciaals gezien.

Op woensdag zijn we in de ochtend weer naar de stallen gegaan, waar we van plan waren om met de paarden te gaan zwemmen. Het was een vrij frisse dag, maar dit was de enige kans om mijn ouders te paard te laten zwemmen (oma deed dit toch liever niet mee). Ik mocht weer op Yakima en met 4 paarden zijn we richting de dam gegaan. Het zwemmen was weer heerlijk en mijn vader is zelfs een aantal keer mee op en neer gegaan! Mijn moeder kwam niet verder dan tot haar onderbenen in het water, maar dat komt omdat Solar, waar ze op reed, geen zin had om dieper te gaan. Ach, ze zijn beide in het water geweest!
Na het zwemmen heb ik op The Kiwi nog even wat dressuur gereden, en dat ging super! In het begin wilde hij niet meewerken, maar langzaam kwam hij netjes rond en uiteindelijk was hij zelfs in de galop mooi aan de teugel. Heerlijk om eens op zo’n paardje te rijden.
’s Middags zijn we weer op game drive gegaan. Omdat Fugly nog steeds niet was gerepareerd zijn we vrij vroeg vertrokken zodat we niet lang in het donker zouden hoeven rijden. We hadden koekjes voor Glen meegenomen zodat we hem, als hij een bijzonder dier voor ons had gevonden, een koekje als beloning konden geven. Bij Francois had dat een aantal weken eerder goed geholpen, dus misschien zou het nu weer helpen… Maar helaas, het eerste deel van de drive was stil. Maar dan ook echt stil. We hebben niks gezien en zelfs de impala’s lieten niks van zich horen. Uiteindelijk heeft Glen een gnoe voor ons gevonden en we vonden dat dit dan wel een koekje waard was. Ach, je moet iets. Na een hele tijd werd de drive toch wel iets spannender toen er een hele kolonie mutabili ants overstak. Glen ging op de rem (die op miraculeuze wijze weer werkte) en we hebben een hele tijd naar de overstekende mieren zitten kijken, tot ze weer weg waren en wij weer verder konden. Halverwege de rit zijn we naar de dam bij de riverbed gegaan en hebben we daar even pauze gehouden. We hebben naar een prachtige zonsondergang gekeken en naar olifanten aan de overkant geluisterd (die natuurlijk niet te zien waren). Daarna zijn we weer terug naar bush camp gereden. En eindelijk, aan het einde van de rit zagen we een nieuw en spannend dier: een honingdas! Tof! Toch een spannend einde.

Donderdagochtend hadden mijn vader en ik een microlight vlucht over Jejane geboekt. Met de auto van Glen zijn we naar het vliegveldje gegaan om daar de lucht in te gaan. Glen’s auto is niet de meest comfortabele en hij vond het een beetje vervelend om mijn ouders in de bakkie te laten zitten, dus hij heeft een paar stoelen gepakt die hij achterin heeft gezet voor ons om op te zitten. Op de heenweg heb ik het geprobeerd, maar het wilde niet goed werken. Tot 3 keer toe had ik het gevoel dat ik achteruit de auto uit ging vallen, dus een erg succes was het niet. En natuurlijk is het ook gewoon leuker om écht goed in de bakkie te zitten. Volgende keer dus geen stoel gebruiken.
Bij het vliegveld kregen we alle twee een eigen vliegtuigje aangewezen en we zijn ingestapt. Met een hele toffe koptelefoon met microfoontje op gingen we de lucht in. Binnen een paar minuutjes herkende ik de gate van Jejane al en niet lang daarna vloog ik over bush camp heen. Snel wat foto’s maken en kijken of ik iemand zag staan. Ja hoor, midden in de tuin stonden ze te springen en te zwaaien, leuk! De rest van de vlucht was prachtig. Heel leuk om Jejane eens van de bovenkant te zien. Ik herkende de meeste plekjes wel en kon vanaf bovenaf de schade van the floods nog beter zien, erg indrukwekkend. Vanaf boven hebben we nog wat olifanten, een giraf, gnoe’s en zebra’s te zien. Heel tof. Helaas waren de 20 minuten al snel om en vlogen we weer terug naar het vliegveld. Maar het was een hele leuke ervaring.
Op de terugweg naar bush camp is Glen nog wat spulletjes gaan halen voor Traci’s verjaardag en daarna konden weer terug naar huis. Daar zijn we eerst op bush walk geweest langs en door de riverbed. Bij een wandeling zie je minder dieren omdat je minder afstand aflegt en meer geluid maakt en eerder als een roofdier gezien wordt. Maar toch was het erg interessant omdat je veel sporen en andere tekenen van dieren ziet. En het was helemaal leuk toen we onverwacht toch wat wild zagen: giraffen, een koedoe en impala. Geslaagde wandeling dus! En al helemaal leuk omdat we op de heen en terugweg in Fugly olifanten zagen. Niet heel goed, maar ach, we hebben ze gezien!
Terug op bush camp hebben we de keuken versierd en de cadeautjes klaargemaakt voor als Traci terug zou komen. We hadden al weken geleden een armbandje met bedeltjes besteld dat ze heel graag wilde hebben en samen met Glen en Anna zouden we dat geven. Traci was al blij verrast dat we de keuken versierd hadden, maar werd helemaal blij als een kind toen ze onze cadeautjes kreeg. Gelukkig was ze er echt heel erg blij mee! De rest van de verjaardag hebben we in de keuken gezeten met de familie en aan het einde van de middag zijn we nog met Shannon op een game drive gegaan. Het was al donker toen we vertrokken, en we hadden maar een vrij kleine spot bij, dus we hadden verwacht dat we helemaal niks zouden zien, maar uiteindelijk vonden we toch een groep buffels en een stekelvarken. Toch wel heel leuk!

Vrijdagochtend moest ik verschrikkelijk vroeg op om samen met mijn ouders richting de olifanten te gaan waar mijn moeder en ik op zouden gaan rijden. Om half 5 ging mijn wekker en ben ik grumpy en wel uit bed gekomen. Om kwart over 5 zouden we vertrekken en Glen zou ons brengen. Hij had de avond ervoor aardig wat drankjes naar binnen gewerkt, dus ik was al bang dat hij wat moeite zou hebben met opstaan, maar hij was zelfs helemaal niet te vinden. Het huis was verdacht stil… Met zijn 4en hebben gewacht en we begonnen steeds meer het idee te krijgen dat hij nog lag te slapen. Uiteindelijk ben ik het huis in gegaan en heb ik op de deur geklopt. Traci schrok wakker en heeft Glen het bed uit geduwd. We waren een beetje later dan de bedoeling was, maar gelukkig konden we vertrekken. Gelukkig mochten we na een rit van een uurtje nog door de gate en de olifanten stonden te wachten toen we aankwamen. We kregen een korte uitleg van 2 grooms en daarna was het tijd om op te stijgen. Mijn olifant was een vrouwtje met jong, en dat jong heeft de hele weg meegelopen. Het rijden op een olifant is best wel even wat anders dan het rijden op een paard, maar oncomfortabel was het zeker niet! Lekker grote stappen en vanaf deze hoogte kon ik zelfs de bovenkant van de umbrellat horns zien! In totaal waren er 4 mensen die op de olifanten reden, maar een hele groep andere olifanten liep ook mee. Volwassenen, jonkies, en een stel grooms. Op een gegeven moment gingen we stilstaan om foto’s te kunnen maken en toen kwam het jong van mijn olifant bij haar moeder drinken. Moeders ging er eens goed voor staan, dus een beetje scheef zat ik op dat moment wel. Vervolgens ging één van de andere jongen naast me op de grond liggen en de rest van de jonkies doken er meteen bovenop om te stoeien, lief! Vanaf de olifant hebben we nog wat gnoe’s, giraffen, impala’s en parelhoenders gezien, dus dat was ook nog eens leuk meegenomen.
Na de olifantrit zijn we terug naar bush camp gereden en vanaf daar ben ik met de rest naar de stallen gegaan. Mijn ouders en oma zijn op bush camp gebleven om lekker een dagje te relaxen. Op de stallen was het de bedoeling om 2 paarden te rijden en ik kreeg Twin en Yakima toegewezen. Maar toen ik Twin uit zijn paddoc wilde halen bleek hij verschrikkelijk kreupel te lopen met een van zijn voorbenen. Er was niks aan te zien of te voelen, dus waar het door kwam wisten we niet. In plaats van te rijden heb ik hem toen maar in een emmer met koud water gezet met zijn voetje en heb ik deze ruim 20 minuten gespoeld. Hopelijk gaat deze kreupelheid snel over. Gelukkig kon ik Yakima wel rijden en ik heb galopwissels met haar geoefend. Met haar gekke heup vind ze dat nog erg moeilijk en vaak komt ze overkruist te zitten, maar gelukkig ging het net zo vaak goed als dat het slecht ging. En zelfs tijdens de sprongetjes wisselde ze af en toe goed. De training was dus wel geslaagd!
’s Middags op bush camp heb ik vervolgens geprobeerd mijn hele blog te schrijven zodat ik deze online kon zetten voordat ik op zaterdag naar het Krugerpark zou gaan, maar zoals jullie het vast al wel gemerkt hebben is dat niet meer gelukt. Komt ervan als je familie op bezoek hebt die de hele tijd aandacht vragen :P
’s avonds zijn we met de studenten en mijn familie uit eten gegaan bij Sleepers, wat erg leuk was. Terug op bush camp wilden Lieke, Patty en ik eigenlijk gaan slapen, maar Glen en wat vrienden hadden een kampvuurtje gemaakt en hebben ons uiteindelijk zo ver gekregen om te blijven zitten. Uiteindelijk bleek dat een goede keuze geweest te zijn, want het was erg gezellig!

Op zaterdagochtend moesten we al om 8 uur uit bed om alles in te pakken voor het Krugerpark. Omdat de bush camp 2 nachten was afgehuurd konden wij daar niet slapen dus voor die 2 dagen zouden we in het Krugerpark gaan overnachten. Helemaal geen slecht idee! We hebben nog met mijn ouders en oma zitten ontbijten, hebben daarna alles klaargemaakt om te vertrekken en toen was het tijd om afscheid te nemen. Mijn ouders en oma zouden nog op game drive gaan, maar helaas hadden wij daar geen tijd meer voor. Dus hoppa, de auto in en vertrekken. Onderweg nog wat boodschapjes gedaan voor het weekend en daarna door de gate het Krugerpark in. ‘Leuk, Krugerpark; dieren spotten,’ zou je denken, maar helaas bleek het anders te zijn. Het was een erg rustige dag en we hebben alleen wat vogels, impala’s, olifanten en giraffen gezien. Maarja, je kan niet altijd geluk hebben. Toch was het vooral heel erg leuk om de olifanten te zien, want er was een hele groep die een duik in één van de dams ging nemen! Ik wilde al heel erg graag een keer olifanten zien zwemmen en spelen in het water en nu was het me eindelijk gelukt! Super leuk om de dieren te zien genieten van een duik.
Aan het einde van de dag kwamen we aan op het kamp waar we een tent hadden voor de nacht. Wij hadden een normale tent verwacht, maar uiteindelijk bleek het een soort van legertent te zijn die erg luxe was ingericht! Echt heel leuk om zo te overnachten. En nog beter was dat we met de deur richting het hek stonden waardoor we de wilde dieren konden zien! We zijn nog naar een souvenirshop gegaan waar ik een veel te schattig bush baby knuffel heb gevonden, dus die moest natuurlijk mee! Dan heb ik als ik terug naar Nederland kom tenminste nog een klein aandenken aan de lieve Pedro :) Hierna zijn we eten klaar gaan maken op een erg interessant fornuis, maar gelukkig is het uiteindelijk gelukt. En het smaakte nog lekker ook! Patty moest nog iets uit de koelkast hebben die buiten stond en liep de deur door. Vervolgens sprong ze met een gechoqueerd gezicht terug naar binnen. Bleek dat er een hyena vlak voor onze tent langs het hek liep! We zijn snel naar buiten gerend en hebben hem nog net weg zien lopen. Wow, dat was wel echt heel tof! De rest van de avond hebben we wat in onze tent zitten lezen en laptoppen en daarna ben ik heerlijk gaan slapen.

De volgende ochtend zijn we om half 8 opgestaan om weer bijtijds te vertrekken. Om 9 uur zaten we in de auto om richting Orpen te gaan. Gelukkig was het minder stil dan de vorige dag. Een lijstje van wat we gezien hebben: Impala’s, giraffen, zebra’s, wrattenzwijnen, waterbokken, steenbokken, koedoes, olifanten, nijlpaarden, een krokodil, een schildpad en veel verschillende soorten vogels. En dan ben ik waarschijnlijk nog wel het een en ander vergeten. ’s Avonds zijn we bij het Tamboti kamp aangekomen waar we een zelfde soort legertent hadden met uitzicht op een riverbed. Niet een heel vervelende plaats om de nacht door te moeten brengen! We wilden net gaan eten en waren alles buiten klaar aan het zetten toen er een civet langs liep! Hij trok zich helemaal niks van ons aan toen we naar buiten stormden en foto’s begonnen te maken, schijnbaar was hij wel aan mensen gewend. Hij liep rustig rond op zoek naar wat eten en vertrok vervolgens weer de bosjes in. Later, tijdens het eten, zagen we ook nog eens een aantal gennets. Die waren zelfs nog minder bang dan de civet, want één ervan klom de trap op richting ons terras. Maar toen hij er op stond en wij foto’s gingen maken schrok hij van de flits en schoot hij weer weg. Maar later op de avond hebben we hem nog wel terug gezien. En om het nog leuker te maken kwam er ook nog een honingdas aan die in onze prullenbak wilde kijken! Met veel geweld heeft hij hem om kunnen duwen, vervolgens keek hij er even in en daarna rende hij weer verder naar de volgende prullenbak bij de buren! Volgens mij loopt dat beest iedere avond hetzelfde rondje… De rest van de avond hebben we buiten gezeten waar we nog een hoop dieren hebben gehoord, maar niet gezien, onder andere hyena’s en leeuwen. Echt heel tof! En daarna ben ik heerlijk gaan slapen.

We zijn nu weer net terug uit het Krugerpark en ik ben super moe. Ik moet nog spullen uitpakken, douchen en daarna wil ik zo snel mogelijk gaan slapen, dus ik heb geen tijd om vandaag nog over de maandag te vertellen. Maar omdat ik wil zo snel mogelijk deze blog wilde posten om iedereen toch nog een beetje up to date te houden post ik hem toch vandaag en komt alles wat we vandaag al meegemaakt hebben in een volgende blog! Ook foto’s volgen later. Dus voor nu: welterusten.