Olifanten in Jejane!

De bush in op dinsdagmiddag was zeer geslaagd. Er zouden jagers in Jejane zijn om buffels te schieten (er zijn hier te veel buffels, grote oude mannetjes worden geschoten) en Glen moest meehelpen zoeken naar buffelsporen. Hij kon ons dus niet mee op game drive nemen, maar in plaats daarvan zou Shannon ons meenemen naar een hide waar we de middag door zouden kunnen brengen. Bij Jejane dam hebben we ons lekker op de bankjes genesteld en zaten we helemaal klaar voor eventuele spannende dieren die langs zouden kunnen komen. Maar we zaten er nog niet lang (en hadden nog niks bijzonders gespot), toen we via de radio Glen en Francois een gesprek hoorden hebben over een grote groep olifanten die in de buurt van Steve’s Pan gezien waren. Ja, dat hoef je dus geen tweede keer tegen ons te zeggen. We hebben meteen onze spullen weer bij elkaar gepakt en zijn in de auto gesprongen. Onderweg stuitten we op veel olifantsporen. Grote pootafdrukken, kleinere pootafdrukken, ieniemienie kleine pootafdrukjes. En wat waren het er veel! Dit moest wel een hele grote breeding herd zijn. Zo eentje die je niet over het hoofd kan zien en die makkelijk te vinden moet zijn. Zou je denken… Maar we zagen ze pas toen we er bijna bovenop reden. Links van ons in de bosjes zagen we een boom bewegen, dat was alles, er was nog geen olifant te zien. Maar gelukkig wisten we dat ze er waren en gingen we op de rem. En ja hoor, niet veel later stak er een grote olifant voor ons de weg over. Gevolgd door nog een, en nog een, en nog een. Een hele kudde olifanten, bestaande uit moeders en baby’s, liep rustig voor ons de weg op. Wauw! Ik heb geprobeerd te tellen, maar bij de 16 ben ik de tel kwijt geraakt. En als allerlaatste kwam er nog een grote bull vlak voor ons de weg op. Indrukwekkend! Toen deze groep weg was zijn we een klein stukje verder gereden, maar moesten al snel het gras in duiken omdat er een groep van nog eens 6 of 7 olifanten over de weg naar ons toe kwamen lopen. Ook weer met baby’s. Gelukkig zagen ze ons niet als een bedreiging en schoten ze al snel van de weg af de bosjes weer in. Hierna zagen we geen olifanten meer, maar we konden ze overal horen. Zo’n grote groep als deze is nog niet eerder in Jejane geweest, dus dat was wel heel leuk. Want ik heb dan al wel een deel van de groep geteld, maar ik weet zeker dat er nog meer waren. Mijn schatting is tussen de 30 en 40 olifanten. Dat zal dus snel gaan met de olifantschade hier.

De woensdagochtend begon goed toen we naar de stallen reden en Fugly eindelijk weer zagen. Ze is voor meer dan een week bij de garage geweest voor een harttransplantatie (nieuwe motor) en we hebben haar dus lang moeten missen. Deze ochtend werd ze terug naar bushcamp gereden, dat betekende dat ze beter was! We waren zo blij om haar weer te zien :) Eenmaal op de stallen heb ik dressuur gereden met Yakima om haar klaar te maken voor een wedstrijd die ze het weekend gaat doen. Ze liep weer heerlijk en was super voorwaarts. Het nageeflijk krijgen is af en toe nog wel wat moeilijk, maar ook dat gaat steeds beter. Ze is niet gewend dat er contact is met de mond (het contact bij haar wordt normaal gesproken zo minimaal mogelijk gehouden, om haar zo meer vertrouwen te geven), dus als ik nu wat meer vraag om haar nageeflijk te krijgen, gaat ze gelijk langzamer. Ze moet het dus nog goed leren, maar dat komt helemaal goed, ze is al zo vooruit gegaan.
Hierna zijn we nog even bareback gaan rijden (zonder zadel) en hebben nog wat sprongetjes genomen. En ik ben zelfs nog een paar keer op mijn paard gevolt, het wordt steeds makkelijker!
Toen we terug naar bush camp reden zagen we Fugly weer. Maar nu ging ze weer terug richting de garage. Huh? Ze was toch beter? Maar gelukkig was het niks bijzonders en kregen we haar al snel weer terug.
Pas laat in de middag waren we terug en we hebben besloten om op night drive te gaan met Shannon. We hebben dus een beetje vroeg gegeten en zijn daarna vertrokken. Fugly klonk goed, startte in één keer en deed het volgens ons dus weer prima. Maar toen we een bochtje om kwamen en er opeens een boom midden op de weg lag, bleek dat de remmen het niet meer deden! Oepsie. Ik ben dus niet de enige die tegen een boom is gereden doordat de remmen het niet deden, Shannon kon het ook erg goed! Gelukkig ging het ook weer heer zachtjes en konden we boom ook nog eens van de weg af tillen! Fijn om gewoon weer verder te kunnen. Omdat deze boom betekende dat de olifanten mogelijk niet ver waren en Shannon besloot weer op zoek te gaan. Toen we door het riverbed reden zag ik in de struikjes aan de rechterkant een olifant staan. Yes, gevonden! Eenmaal rechtsaf geslagen stonden we opeens in het midden van de groep olifanten. Rechts van ons stonden er een stuk of 5/6 volwassenen te eten, voor ons stak een groepje de weg over, en links en achter ons konden we niet veel zien door de bebossing, maar we konden ze des te beter horen. Een mooi plekje dus om olifanten te kijken. Een tijdlang hebben we met de spots naar de olifanten gekeken en gelukkig trokken ze zich helemaal niks van ons aan. Hierna vroeg Shannon ons om de spots uit te doen zodat we even alleen konden luisteren. In het licht van de maan konden we net de ruggen van de olifanten onderscheiden en overal om ons heen hoorden we takken afbreken. In het donker olifanten kijken is bijna nog leuker dan ze in het licht zien. Zo veel geluid dat ze maken! Na zo’n 20 minuten besloten we om te draaien en terug te rijden in de hoop nog iets anders te zien. Shannon reed heel rustig terug zodat we nog een laatste blik op de olifanten konden werpen. Rechts van ons stond er een olifant wel erg dicht bij de weg. Toen hij ons zag/hoorde keek hij naar ons en begon met zijn oren te flapperen. Hij was helemaal niet blij met ons… Het leek andere olifanten te waarschuwen, want er begonnen er een aantal te trompetteren. Het gins allemaal heel snel, maar we hadden al snel in de gaten dat we heel snel moesten maken dat we wegkwamen, want je wil toch echt niet in de buurt zijn van boze ollies. Maar de enige die dit niet helemaal in de gaten had was Shannon, en die zat achter het stuur. We probeerden haar te vertellen dat ze heel snel moest maken dat we wegkwamen, maar ze dacht dat we een grapje maakten. Overal om ons heen stonden boze olifanten, maar Shannon lette volgens mij te druk op de weg. Tot we opeens achter ons een olifant heel hard hoorde rennen. Recht op ons af. Volgens mij was Cheynne de enige die hem zag, maar we hoorden hem allemaal. Pas toen hoorde Shannon de paniek in onze stemmen en ging er toch maar als een speer vandoor. Snel weg van die grote boze olifant… Gelukkig kwam hij ons niet echt achterna toen we de hoek om gingen. Pfoe, dat hebben we ook weer overleefd :P

Op donderdagochtend gingen we met Glen mee op buffeljacht, want er was er nog steeds geen geschoten en we moesten sporen zoeken (nee, wij waren niet degenen die moesten schieten, dus dan wilden we wel mee). Het leuke was dat we zouden gaan zoeken in ‘Nhtabe (of hoe je dat ook schrijft), een deel van het reservaat waar we eigenlijk niet mogen komen omdat de eigenaar geen vreemde mensen op zijn terrein wil. Maar voor deze jacht moest hij wel toestemming geven, dus konden wij daar mooi een kijkje nemen. Glen heeft ons een hoop mooie plekjes laten zien en het was leuk om eens een ander gebied te zien. We zijn een aantal keer uitgestapt om een klein stukje te wandelen, en op een van die wandelingetjes heeft Glen nog een olifantenhaar gevonden die ik mocht hebben. Zo’n haar is echt enorm dik en stevig, heel raar. Op een ander stuk zagen we langs de weg een aantal grote botten liggen. Omdat alles nogal verspreid lag besloten we alles bij elkaar te zoeken en te kijken hoe ver we zouden komen. Het bleek om een giraf te gaan en we hebben best een grote verzameling bij elkaar gekregen. Jammer dat we hem niet compleet konden krijgen, dat was helemaal leuk geweest (en heel erg onmogelijk..). Een stuk verder kwamen we bij het Mohlabetsi riverbed en ook hier was het compleet geruïneerd door de floods. Nu konden we eindelijk zien waar de olifanten door het reservaat in kwamen, want het hele hek was compleet weg. En ook verderop, achter het riverbed, was het hek op verschillende plekken helemaal platgelegd.
Maar hoe ver we ook reden, we hebben geen enkele buffel gezien. We besloten om terug te gaan richting bush camp en hebben hierbij onderweg nog Glen en Traci’s oude huis gezien. Dat was ook helemaal geen verkeerd plekje om te wonen!
Bij Snare dam zijn we gestopt om de krokodil te voeren. Glen had namelijk de hele weg een dode parelhoender in Fugly liggen die waarschijnlijk een stroomdraad geraakt had. Hij wilde de vogel graag terug geven aan moeder natuur, en wie maak je er dan blijer mee dan een krokodil? Vanuit de hide heeft Glen de parelhoender in het water gegooid en al snel kwam de krokodil er op af. Hij greep de parelhoender en ging ermee aan de rand van het water liggen. Daar heeft hij het beest in één grote hap naar binnen geslokt. Pfoe, dat moet vol aanvoelen.
’s Middags zijn we naar de stallen gegaan, maar omdat we pas vrij laat waren en er niet veel paarden waren konden we niet heel veel meer doen. Ik heb Cheynne een lesje gegeven (ik kon Yakima toch niet rijden, want die had net al gelopen) en ik heb haar zelfs nog zo ver gekregen om een klein sprongetje te doen :)
’s Avonds hebben we voor de tv gegeten en Pirates 2 gekeken. Er gezellig.

Gisteren hebben we de hele dag op de stallen doorgebracht. ’s Ochtend konden we een beetje uitslapen want we hoefden pas om 9 uur op de stallen te zijn. Daar hebben we eerst wat tuig ingevet en daarna hebben we de grooms mee op trail genomen. Ze vonden het helemaal leuk om ook eens te rijden en zaten breeduit te lachen. ’s Middags heb ik Cheynne nog een les gegeven en daarna was het tijd om terug naar bush camp te gaan.
De moeder en oom van Cheynne waren aangekomen om voor een paar daagjes te blijven en die hebben we mee naar Sleepers genomen om daar iets te eten. Hierna zijn we door gegaan naar Safari club waar we nog even gefeest hebben. Maar rond een uur of 1 werd het wat minder gezellig en hebben we besloten terug naar bush camp te gaan. Er is onderweg wat hout gehaald om bij de keuken nog een leuk kampvuurtje te maken. Tot een uur of half 3 hebben we rond het kampvuur gezeten en daarna hebben we toch maar besloten naar bed te gaan.

Vandaag heb ik lekker de tijd om aan mijn verslag te werken, dus hopelijk schiet het weer goed op!