Nog een luipaard gespot!

Op zaterdagmiddag zijn we met de moeder en oom van Cheynne op game drive gegaan. Cheynne zou rijden en stapte vol goede moed in Fugly. Het starten ging vlekkeloos, maar toen moest ze nog achteruit de garage uit. Ik denk dat ze Fugly wel 10 keer af heeft laten slaan, maar uiteindelijk is het gelukt en konden we op weg. Tijdens de rit hebben we impala’s, zebra’s, gnoes, wrattenzwijnen en jakhalzen gezien, een beetje het normale dus. Toen we bij Steve’s pan aankwamen bleek dat Fugly een lekke band had! Oepsie… Glen had wel wat oude verroeste spullen liggen, maar die bleken niet meer te werken, dus moest hij iemand opbellen om te komen helpen. Gelukkig is het niet zo ver rijden naar Steve’s pan, dus na een kwartiertje was er al hulp gearriveerd. In de tussentijd hebben wij een beetje rond gelopen en naar sporen gezocht. Het wiel was al snel vervangen en toen konden we weer verder. Helaas wilde Cheynne niet meer rijden en dus is Glen maar achter het stuur gekropen.

Op zondagochtend moesten we al vroeg afscheid nemen van Cheynne en daarna ben ik hard aan mijn verslag gaan werken. ’s Middags zijn we naar het huis gegaan om films te kijken. Er stonden er 3 op de planning, maar één kon niet geleend worden omdat die opeens gebroken was, en één was gedownload maar die wilde op de tv niet spelen. Dus uiteindelijk hadden we alleen Nemo over. Gelukkig hadden we wel een hele map vol andere films zodat we toch nog wel wat meer konden kijken. Nemo begon leuk, zoals ie hoort te beginnen. Maar halverwege de film begon hij toch wel erg te schokken… Bleek de dvd helemaal vol met krassen te zitten. We hebben dus een groot deel van de film moeten skippen. Hierna hebben we Harry Potter en I am legent gekeken. Hierna waren we eigenlijk van plan te stoppen, maar toen bleek dat The day after tomorrow net op dat moment op tv was. Nou, dan kijken we die toch ook nog even! Het zondagse filmfest was dus wel geslaagd!

Op maandag zijn we weer naar de stallen gegaan. We hadden aan Traci gevraagd of we een skills les konden krijgen, maar in plaats daarvan besloot ze ons zonder zadel en zonder handen te gebruiken te laten springen. Leuk! Ik mocht op Dave en ben er eerst 3 keer op gevolt voordat ik met het echte rijden begon. We hebben een beetje warm gereden en wat behendigheidstruckjes te paard gedaan om wat meer vertrouwen zonder zadel te krijgen. Hierna konden we een klein sprongetje met handen proberen, gevolgd door datzelfde kleine sprongetje met een hand en daarna helemaal zonder handen. Dat voelt toch wel heel leuk. Met de handen in de zij, armen gespreid en met de duimen omhoog en lachend in de camera kijkend zijn we er een aantal keer overheen gesprongen. Daarna ging het sprongetje wat hoger en konden we dat allemaal nog een keer proberen. Hierna ging de hindernis op zijn hoogst, en deze moesten we toch maar eerst met handen proberen. De tweede keer mocht ik zelf weten wat ik deed, en ik wilde eigenlijk zonder handen gaan, maar Dave dacht daar heel anders over. Hij besloot dat er een spook in de bosjes zat en probeerde er een aantal keer vandoor te rennen. Dat moet hij toch echt niet proberen! Na hem een aantal keer stil gezet te hebben heb ik de hindernis uiteindelijk toch maar wel met handen gesprongen.
Na deze les heb ik nog even op Twin gereden en daarna kwam de dierenarts om alle paarden een inenting te geven. Na deze inenting mocht er niet meer gereden worden en we hadden dan ook de hele middag vrij. Uiteindelijk is Glen ons op komen halen zodat we een rustig middagje op bush camp hadden.

Op dinsdag zijn we in de ochtend de bush in geweest om bomen te tellen en daarna nog een klein rondje te rijden. Blijkbaar lagen alle dieren ergens achter een struikje, want iets anders dan impala, een gnoe en parelhoenders hebben we niet gezien (ja, een koedoe aan de andere kant van het hek, maar dat telt niet).
In de middag zijn we naar de stallen geweest om nog even rustig te rijden en gelukkig kon ik weer op Yakima. Ze had lekker veel energie en luisterde goed, dus dat was wel fijn. Hierna hebben we paarden naar binnen gehaald en gepoetst en nog wat klusjes voor Traci opgeknapt. Hierna konden we terug naar bush camp.
’s Avonds hebben we pannenkoeken gebakken en die in het huis voor de tv opgegeten.

Vandaag was het picture day, ofwel: we gingen de hele ochtend foto’s uitwisselen. We zijn gezellig met zijn allen voor het huis gaan zitten met onze laptops en zijn uren bezig geweest om alle foto’s uit te wisselen. Wel gezellig en ik ben blij dat ik nu weer mijn hele fotocollectie compleet heb!
’s Middags zijn we op game drive gegaan. We moesten wat werk voor het reservaat doen en hebben een zaag en twee snoeischaren meegenomen om takken en omgevallen bomen van de weg af te halen. Of met andere woorden, gewoon een leuke game drive waarbij we af en toe wat moesten snoeien, helemaal niet verkeerd dus. Onderweg kwamen we een paar koedoes, impala’s, zebra’s en giraffen tegen. Aangezien Patty voor haar onderzoek nog een foto van een rennende giraf moest hebben, besloten we bij de giraffen te stoppen om te kijken of er iets zou gebeuren. Eén giraf kwam dichter naar de weg gelopen, en we hoopten dat hij de weg op zou gaan zodat we hem aan het rennen konden brengen. Maar helaas bleef hij langs de weg tussen de bomen staan. Vanaf daar konden we hem wel wegjagen, maar door alle bomen zouden de foto’s nooit lukken. Glen besloot om uit Fugly te stappen en met een grote boog om de giraf heen te lopen in de hoop dat hij hem richting Fugly kon jagen. Een heel leuk plan, alleen hadden we er niet op gerekend dat er achter die ene giraf, nóg een giraf zou staan. Toen die achterste giraf Glen zag lopen rende hij weg, waardoor de andere ook besloot weg te rennen. Precies in de andere richting dan de bedoeling was. Glen is er nog achteraan gerend, maar dat had geen zin meer. Jammer, missie mislukt.
Glen had vandaag besloten dat wij mochten bepalen waar we heen zouden gaan en bij iedere afslag vroeg hij links of rechts? Toen we bij de N1 aankwamen vroeg hij hetzelfde weer en wij vonden dat we de game drive nog maar wat langer moesten maken, want echt veel dieren hadden we nog niet gezien. Linksaf dus, richting airstrip en Jejane dam. Dit bleek een goede keus, want na de bocht in de N1 lag iets op de weg. Vanaf deze afstand was het nog moeilijk te zien wat het was, maar toen we dichterbij kwamen stond het dier op een werd het duidelijk: een luipaard! Hij liep links de bosjes in en bleef daar achter een struikje liggen, maar wel zo dat we het hoofd nog mooi in het gras konden zien. Heel lang heeft hij daar gelegen en uiteindelijk stond hij weer op en liep hij weer richting de weg. Glen zei dat er een kleine kans was dat hij de weg over zou steken, maar het bleek nog beter te zijn, want hij kwam de weg op en bleef voor ons uit lopen. Tja, dan kan je niet veel anders dan hem volgen, en dat vonden we helemaal niet erg! Wat een verschrikkelijk mooi beest. Na een paar honderd meter leek hij iets in de bosjes te horen, want hij keek een paar keer die kant op en schoot uiteindelijk het lange gras in om vervolgens helemaal uit het zicht te verdwijnen. Maar wat een mooie sighting!
Later vroeg Glen ons nog wat we graag wilden zien, en Patty riep gelijk dat zij voor de hyena ging. Nou ja, proberen kan altijd! We hoorden tijdens de rit al een aantal keer hyena’s roepen en zijn het geluid gevolgd, maar konden steeds niks vinden. Tot we bij de fenceline kwamen. Ook daar hebben we een deel gereden zonder iets te zien, tot we uiteindelijk aan de linkerkant ogen spotten. En ja hoor, het bleken 4 hyena’s te zijn. Hoezo geluk hebben? Het was dus een goede game drive!
Hierna hebben we rond een lekker warm vuurtje hamburgers gegeten, waarbij we nog een stekelvarken gezien hebben. Dat is pas een goede afsluiter van de dag!