Moholoholo rehab centre

Wow, mijn blog heeft al meer dan 10.000 views! Dat is heul veul. Ik had nooit bedacht dat zo veel mensen me zouden volgen, dankjulliewel :)

Donderdagochtend zijn we begonnen met bomen tellen en een game drive. Tijdens de drive zat Blade bij Glen en mij op de voorbank, en om zich comfortabel te maken, heeft ze het grootste deel van de weg half op mijn schoot gezeten en gelegen. Ze is zo’n lieve hond. Halverwege mocht ze even bij Steve’s pan drinken, maar ze besloot om maar helemaal het water in te gaan. Lekker, de rest van de rit had ik dus een natte hond op schoot. Glen wilde op zoek gaan naar Olifanten, leeuwen en neushoorns en besloot een wat groter rondje te rijden. Maar de hele weg hebben we die dieren niet gevonden (wat we wel hebben gevonden zijn buffels, impala’s en giraffen). Aan het einde verwachtte niemand nog wat te zien, en natuurlijk, zodra je stopt met zoeken, vind je wat je wilt zien! Want wat lag er links naast de weg? Inderdaad, een neushoorn. Hij lag vlak naast ons onder een boom, en stond op toen wij naast hem stopten. Gelukkig liep hij niet weg en konden we hem mooi bewonderen. Het bleek een 12 jaar oud mannetje te zijn, genaamd Magnum. Supertof om die toch nog even gezien te hebben!
’s Middags zijn we op trail gegaan. Er waren een oud-student met haar broer op bezoek en Traci had gevraagd of Patty, Lieke en ik die mee de bush in wilden nemen. Helemaal prima natuurlijk, en gelukkig kon ik op mijn eigen Yakima. Patty reed op Que Que, een eigenwijze kleine merrie, en die zou voorop gaan omdat ze daar volgens Traci heel goed in was. Nou, we waren nog maar net in het gebied toen ze al vol in de achteruit ging, echt dat ze niet voorop wilde. Uiteindelijk is het Patty wel gelukt haar weer voorop te krijgen en haar vooruit te laten gaan, maar bij de eerste dam was het weer mis. Toen heb ik de gasten maar mee de bosjes in genomen om de paarden daar even te laten grazen zodat Patty en QQ het konden uitvechten. Uiteindelijk duurde het een kwartier en we hebben QQ een aantal keer op vol tempo langs zien scheuren, maar het lukte om haar weer voorop te krijgen, dus we konden gelukkig weer verder. Onderweg zagen we nog een hele groep impala’s en waterbokken, en een eindje verderop op de weg ook nog wat giraffen. Dus dat was helemaal geslaagd!

Op vrijdagochtend heb ik eerst op Joyful Jessie gereden, het paardje van Erin. Omdat haar paardje nogal veel energie heeft, had ze gevraagd of ik haar voortaan op maandag, woensdag en vrijdagochtend zou kunnen rijden, zodat ze hopelijk bij Erin wat rustiger is. Wat een leuk ponytje om op te rijden! Ze heeft verschrikkelijk veel energie en wil alleen maar voorwaarts, maar als je haar terug vraagt, luistert ze wel super goed. Dus in plaats van dat ze heel snel voorwaarts gaat, gaat ze eigenlijk de hoogte in. Ofwel: ze trekt haar voetjes hoog op en maakt hele grote stappen. Vooral in de galop is dit heel grappig. Ik heb de hele tijd met een brede grijns op haar gereden.
Hierna was het tijd voor pair-jumping. Dat is met zijn 2en over een hindernis heen springen. In het verleden hadden ze op ADHS lange balken waar je met zijn 2en overheen kon, maar aangezien die gebroken waren hebben we gewoon twee wat korte balken tegen elkaar gelegd zodat het een hele brede hindernis werd. Ik had besloten om op Dave te rijden, omdat ik wist dat Yakima het niet leuk zou gaan vinden. Zij is bang van andere paarden, en bang van veel hindernissen, dus dan is het geen goed idee om daarmee pair-jumping te gaan doen. Gelukkig is Dave ook super om mee te springen. We moesten kiezen met wie we samen zouden gaan springen en dan ook samen beginnen met warmrijden. Charlotte en ik besloten om samen te gaan en het warmrijden was al erg leuk. Schouder aan schouder stappen, draven en galopperen en tussen de andere paren door slalommen. Uiteindelijk mochten we beginnen en het springen ging super! De ene kwam van de ene kant en de andere van de andere kant. Vlak voor de hindernis moesten we dan samen komen en in galop over gaan en dan tegelijk over de hindernis heen. Volgens mij vonden alle paarden het leuk en wij natuurlijk ook. Uiteindelijk zijn Char en ik er nog samen zonder handen overheen gesprongen. Hierna mochten we van Traci proberen om met zijn 3en te gaan, dus Lieke kwam met ons mee springen. Dave begon er een wedstrijdje van te maken en iedere keer dat we in galop aansprongen ging hij er als een debiel vandoor. Gelukkig gingen we pas vlak voor de sprong in galop over, dus kwamen we wel redelijk gelijk voor de sprong uit. En aan het einde hebben we zelfs met zijn 3en nog een paar keer zonder handen gesprongen. Dave vond dit een goed excuus om nóg harder te gaan, dus echt gelijk kwamen we niet meer uit, maar ach, het was leuk :)
’s avonds hebben we pizza’s gegeten en daarna met zijn 3en film zitten kijken (eigenlijk met zijn 4en, Traci was er ook nog bij, maar die viel al snel in slaap).

Op zaterdagochtend heb ik in de keuken nog wat aan mijn verslag zitten werken. Tijdens het laptoppen kregen we bezoek van impala’s, zebra’s, een gnoe en een duiker. Die laatste was wel heel erg leuk, want nadat ze gedronken had, kwam ze richting de keuken gelopen. Ze liep vlak langs de tafel waar wij aan zaten te werken en leek ons nog niet eens in de gaten te hebben. Toen ze naast ons stond keek ze om en zag ons eindelijk zitten. Ik had het idee dat ze zou denken ‘oepsie, mensen!’ en dat ze dan heel hard weg zou rennen, maar het leek haar niks uit te maken en ze bleef naast de keuken wat staan eten. Van zo dichtbij hebben we nog niet eerder een duiker gezien!
’s Middags zijn we naar het Moholoholo rehab centre geweest. Hier worden dieren opgevangen die gewond zijn of zelf niet meer in het wild kunnen overleven. In het centrum worden deze dieren verzorgd en uiteindelijk weer terug gezet in de natuur. In het centrum zijn ook een aantal dieren die niet meer terug kunnen naar het wild, en deze worden gehouden om te gebruiken voor educatie. Toen we daar kwamen kregen we eerst een korte presentatie over het hoe en wat van het centrum, en daarna werden we meegenomen het terrein op. Als eerste hadden ze een kleine ‘verassing’ voor ons, we mochten een cheetah aaien. Het dier lag op een tafel en een voor een mochten we er langs lopen om hem te aaien. Wat was hij zacht! Wel heel bijzonder om een wild dier van zo dichtbij te zien en ook aan te kunnen raken. Hierna werden we op rondleiding genomen langs de verblijven. Eerst langs de roofvogels en toen we daar stonden te kijken kwam er iemand langs met een honingdas die we nog even mochten aaien. Daarna gingen we een roofvogelverblijf in om de gieren te voeren. Toen ik aan de beurt was en de handschoen aan had getrokken, ging ik klaar staan met mijn arm uitgestoken zodat de gier op mijn arm kon landen. Helaas dacht de gier hier iets anders over, want hij kwam van achteren aangevlogen en landde in mijn nek! Was ik even blij dat ik een vest aan had zodat hij zijn klauwen niet in mijn schouder kon zetten. Ik heb maar heel stil blijven staan met mijn ogen op de grond gericht, zodat de vogel niet bij mijn gezicht zou kunnen en heb gewacht tot hij weer weg vloog. Hierna kreeg ik een tweede kans en dit keer lukte het wel. De vogel landde braaf op mijn arm en pakte zijn stukje vlees van mijn hand. Na de vogels zijn we naar de zoogdieren gegaan. Ze hadden 2 leeuwen, 1 vrouwtje en 1 mannetje, 5 wilde honden, 3 hyena’s, 2 luipaarden en 2 neushoorns. De neushoorns waren alle twee nog baby’s en de ene was een zwarte neushoorn en de andere een witte neushoorn. Deze twee gaan uiteindelijk wel terug naar het wild. En als laatste hadden ze nog 3 baby cheetahs. Hierbij mochten we het verblijf in en bleek dat we ze ook mochten aaien. Wat waren ze lief en pluizig! Het was dat er mensen van het centrum bij zaten, anders had ik er een mee naar huis genomen. Je kan ook gewoon geen nee zeggen tegen zo’n lief koppie. Hierna was de rondleiding afgelopen en konden we weer terug naar bush camp. Ik moet zeggen dat het wel heel erg interessant was!

Vandaag heb ik weer een dagje dat ik aan mijn verslag moet werken, en het begint gelukkig al goed vorm te krijgen, dus ik ben helemaal tevreden!